در ادامه آزادی شماری از فعالان رسانهای و سیاسی در آستانه سال جدید خورشیدی در ایران، سه روزنامهنگار که در جریان رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری بازداشت شده بودند، آزاد شدند.
به گزارش سایت اینترنتی «کلمه»، لیلی فرهادپور، وحید پوراستاد و سمیه مومنی از روزنامهنگاران دستگیر شده در آستانه 22 بهمن روز شنبه آزاد شدند.
لیلی فرهادپور، روزنامه نگار و عضو گروه مادران صلح که در روز اول بهمن ماه در جریان پیگیری پرونده فرزندش بهرنگ تنکابنی بازداشت شده بود با پرداخت وثیقه ۹۰ میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شده است.
وحید پوراستاد، حقوقدان و عضو شورای سردبیری روزنامههای اعتماد ملی و فرهیختگان نیز در روز ۲۰ بهمن ماه و در آستانه سالگرد پیروزی انقلاب بازداشت شده بود.
همچنین خانم سمیه مومنی، خبرنگار پیشین خبرگزاری ایسنا و از فعالان حقوق زنان در ایران هم در آستانه ۲۲ بهمن دستگیر شده بود.
هر چند مقامهای جمهوری اسلامی در روزهای گذشته چند تن از فعالان رسانهای و چهرههای سیاسی را آزاد کردهاند، اما با این حال همچنان شمار زیادی از روزنامهنگارانی که به دنبال گسترش اعتراضها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران بازداشت شده بودند، همچنان در زندان به سر میبرند.
از جمله روزنامهنگاران دربند در ایران میتوان به احمد زیدآبادی، مسعود باستانی، بهمن احمدیامویی، عیسی سحرخیز، کیوان صمیمی، علیرضا بهشتیشیرازی، ساسان آقایی، عمادالدین باقی، محمد صادق جوادیحصار، هنگامه شهیدی، شیوا نظرآهاری، بدرالسادات مفیدی، سعید لیلاز، محمد نوریزاد و اکبرمنتجبی اشاره کرد.
چندی پیش «کمیته حمایت از روزنامه نگاران» که در نیویورک مستقر است، اعلام کرده بود، جمهوری اسلامی ایران با ۵۲ روزنامه نگار زندانی به بزرگترین زندان روزنامه نگاران در جهان تبدیل شده است.
بر اساس اعلام این نهاد غیر دولتی مدافع حقوق روزنامهنگاران یک سوم روزنامه نگاران زندانی در جهان در زندانهای جمهوری اسلامی به سر میبرند.
شمار روزنامه نگاران زندانی در ایران، بالاترین میزان روزنامه نگاران زندانی در یک کشور از سال ۱۹۹۶ تاکنون محسوب میشود.
از هنگام آغاز اعتراضهای مردمی به نتایج انتخابات ریاست جمهوری خرداد ماه در ایران شمار زیادی از روزنامهها و مجلهها توقیف و بسیاری از روزنامهنگاران بازداشت شدهاند.
جول سایمون، مدیر اجرایی کمیته حمایت از روزنامه نگاران با «ترسناک و غیر قابل دفاع» خواندن وضعیت سرکوب رسانهها در ایران گفته است: « هر چند حکومت ایران سرانجام در جنگ با آگاهی شکست میخورد، اما ما از این که همکارانمان در ایران هر روز چنین هزینه وحشتناکی را میپردازند افسردهایم.»
به گزارش سایت اینترنتی «کلمه»، لیلی فرهادپور، وحید پوراستاد و سمیه مومنی از روزنامهنگاران دستگیر شده در آستانه 22 بهمن روز شنبه آزاد شدند.
بیشتر بخوانید:
لیلی فرهادپور، روزنامه نگار و عضو گروه مادران صلح که در روز اول بهمن ماه در جریان پیگیری پرونده فرزندش بهرنگ تنکابنی بازداشت شده بود با پرداخت وثیقه ۹۰ میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شده است.
وحید پوراستاد، حقوقدان و عضو شورای سردبیری روزنامههای اعتماد ملی و فرهیختگان نیز در روز ۲۰ بهمن ماه و در آستانه سالگرد پیروزی انقلاب بازداشت شده بود.
همچنین خانم سمیه مومنی، خبرنگار پیشین خبرگزاری ایسنا و از فعالان حقوق زنان در ایران هم در آستانه ۲۲ بهمن دستگیر شده بود.
هر چند مقامهای جمهوری اسلامی در روزهای گذشته چند تن از فعالان رسانهای و چهرههای سیاسی را آزاد کردهاند، اما با این حال همچنان شمار زیادی از روزنامهنگارانی که به دنبال گسترش اعتراضها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران بازداشت شده بودند، همچنان در زندان به سر میبرند.
از جمله روزنامهنگاران دربند در ایران میتوان به احمد زیدآبادی، مسعود باستانی، بهمن احمدیامویی، عیسی سحرخیز، کیوان صمیمی، علیرضا بهشتیشیرازی، ساسان آقایی، عمادالدین باقی، محمد صادق جوادیحصار، هنگامه شهیدی، شیوا نظرآهاری، بدرالسادات مفیدی، سعید لیلاز، محمد نوریزاد و اکبرمنتجبی اشاره کرد.
چندی پیش «کمیته حمایت از روزنامه نگاران» که در نیویورک مستقر است، اعلام کرده بود، جمهوری اسلامی ایران با ۵۲ روزنامه نگار زندانی به بزرگترین زندان روزنامه نگاران در جهان تبدیل شده است.
بر اساس اعلام این نهاد غیر دولتی مدافع حقوق روزنامهنگاران یک سوم روزنامه نگاران زندانی در جهان در زندانهای جمهوری اسلامی به سر میبرند.
شمار روزنامه نگاران زندانی در ایران، بالاترین میزان روزنامه نگاران زندانی در یک کشور از سال ۱۹۹۶ تاکنون محسوب میشود.
از هنگام آغاز اعتراضهای مردمی به نتایج انتخابات ریاست جمهوری خرداد ماه در ایران شمار زیادی از روزنامهها و مجلهها توقیف و بسیاری از روزنامهنگاران بازداشت شدهاند.
جول سایمون، مدیر اجرایی کمیته حمایت از روزنامه نگاران با «ترسناک و غیر قابل دفاع» خواندن وضعیت سرکوب رسانهها در ایران گفته است: « هر چند حکومت ایران سرانجام در جنگ با آگاهی شکست میخورد، اما ما از این که همکارانمان در ایران هر روز چنین هزینه وحشتناکی را میپردازند افسردهایم.»