شماری از روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان زندانی در ایران با انتشار پیامی به مناسبت روز جهانی مطبوعات با اشاره به برخوردهای صورت گرفته با رسانهها و روزنامه‌نگاران در جهان به تشریح شرایط دشوار کنونی برای فعالیت روزنامه‌نگاران در ایران پرداخته‌اند.
به نوشته وب‌سایت اینترنتی «کلمه»، شماری از روزنامه‌نگاران و نویسندگان زندانی در ایران به مناسبت فرارسیدن سیزدهم اردیبهشت ماه، روز جهانی مطبوعات، با ارسال پیامی از زندان اوین به بیان گوشه‌هایی از وضعیت روزنامه‌نگاران و رسانه‌های منتقد در ایران پس از انتخابات ریاست جمهوری پرداخته‌اند.
این گروه از روزنامه‌نگاران دربند در بخشی از نامه خود با اشاره به برخوردهای صورت گرفته با رسانه‌های منتقد در ایران آورده‌اند: «روز جهانی مطبوعات در شرایطی فرا می‌رسد که خودسانسوری و سانسور سازمان‌یافته گسترده‌ای علیه رسانه‌های مختلف ایران اعمال می‌گردد و دامنه آن تا حد اعمال تیترهای تحمیلی و عکس‌های منتخب حکومتی گسترش یافته است.»
بهویژه پس از آغاز اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران شمار زیادی از روزنامههای مستقل و اصلاح‌طلب در ایران توقیف و و بسیاری از روزنامه‌نگاران نیز روانه زندان شدند.
روند حبس روزنامه‌نگاران در ایران به گونه‌ای بوده است که سازمان‌های جهانی حامی حقوق روزنامه‌نگاران از جمهوری اسلامی ایران به عنوان بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان نام برده و به تازگی نیز ایران از نظر آزادی مطبوعات به عنوان یکی از بدترین کشورهای جهان معرفی شده است.
روزنامه‌نگاران زندانی ایران در نامه خود با اشاره به این وضعیت نوشته‌اند: «روز جهانی مطبوعات در اوضاع سیاسی و اجتماعی خاص کشورمان به گونه‌ای فرا می‌رسد که تعداد روزنامههای مستقل و آزاد بهویژه آن گروه که در اختیار دگراندیشان، تحول‌خواهان و اصلاح طلبان است در پی تعطیلی‌های اخیر اکنون به اندازه انگشتان یک دست نیز نمی‌رسد.»
میلاد اسدی، علی بهزادیان‌نژاد، علی بی‌کس، مسعود حسینی‌لواسانی، عباس خلیلی‌درمنکی، مجید دری، رضا رفیعی‌فروشان، عیسی سحرخیز، حسن سرشاری، کیوان صمیمی، حشمت‌الله طبرزدی، جهانگیر عبداللهی، نادر کریمی‌جونی، کوهیار گودرزی، جواد ماهزاده، سعید متین‌پور، مهدی حیدریان، حجت‌الله ملکی، علی ملیحی و ضیا نبوی از روزنامه‌نگارانی هستند که این نامه را امضا کرده‌اند.
در روزها و هفته‌های گذشته دو نامه دیگر نیز از سوی شماری از زندانیان سیاسی و مطبوعاتی در ایران منتشر شده بود که نامه نخست را عیسی سحرخیز به نمایندگی از شماری از زندانیان سیاسی خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد نوشته بود و نامه دوم نیز از سوی گروهی از زندانیان سیاسی و مطبوعاتی ایران خطاب به مراجع تقلید نوشته شده بود.
روزنامه‌نگاران زندانی ایران که بسیاری از آنها بلافاصله پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران و نیز همزمان با بالا گرفتن اعتراض‌ها به نتایج این انتخابات بازداشت شده‌اند، در ادامه نامه خود در تشریح برخوردها با رسانه‌های مستقل آورده‌اند: «این گروه از نشریات از حداقل ظرقیت‌های اطلاع‌رسانی آزاد و آگاهی‌بخشی عمومی آن گونه که حتی در موارد ۴ و ۵ قانون مطبوعات تاکید شده است محرومند و فشارها و اجبارهای غیرقانونی حاکمیت هر روز راه را بر فعالیت‌های حرفه‌ای می‌بندد.»
در ادامه این نامه می‌خوانیم: «همچنین شاهد این مسئله هستیم که هر روز تعداد بیشتری از مدیران، سردبیران و روزنامه‌نگاران در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های مختلف ایران جای داده می‌شوند و این روند باعث شده که ایران به بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان تبدیل شود.»
روزنامه‌نگاران زندانی ایران همچنین درباره برخوردهای قضایی با خود نوشته‌اند: «ما اهالی رسانهها اعم از روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان محبوس در زندان‌های ایران به صورت فزاینده‌ای با وثیقه‌های سنگین‌تر و احکام غیرمنصفانه وسیع‌تری مواجه هستیم و شرایط زیست و حیات‌مان به دلیل خبررسانی، مقاله‌نویسی، مصاحبه و شرکت در میزگرد‌های حرفه‌ای در خصوص آزادی، دموکراسی و حقوق بشر و در مجموع انجام رسالت مطبوعاتی و انتقاد از حاکمان در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی هرروز محدودتر و سخت‌تر می‌شود.»
این روزنامه‌نگاران همچنین با تبریک روز جهانی مطبوعات به سایر همکاران خود در ایران و سراسر جهان از حمایت‌های «کلیه اقشار و گروه‌ها به خصوص نهادها و انجمن‌های صنفی و حرفه‌ای» از خود سپاس‌گزاری کرده‌اند.
به نوشته وب‌سایت اینترنتی «کلمه»، شماری از روزنامه‌نگاران و نویسندگان زندانی در ایران به مناسبت فرارسیدن سیزدهم اردیبهشت ماه، روز جهانی مطبوعات، با ارسال پیامی از زندان اوین به بیان گوشه‌هایی از وضعیت روزنامه‌نگاران و رسانه‌های منتقد در ایران پس از انتخابات ریاست جمهوری پرداخته‌اند.
بیشتر بخوانید:
این گروه از روزنامه‌نگاران دربند در بخشی از نامه خود با اشاره به برخوردهای صورت گرفته با رسانه‌های منتقد در ایران آورده‌اند: «روز جهانی مطبوعات در شرایطی فرا می‌رسد که خودسانسوری و سانسور سازمان‌یافته گسترده‌ای علیه رسانه‌های مختلف ایران اعمال می‌گردد و دامنه آن تا حد اعمال تیترهای تحمیلی و عکس‌های منتخب حکومتی گسترش یافته است.»
بهویژه پس از آغاز اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران شمار زیادی از روزنامههای مستقل و اصلاح‌طلب در ایران توقیف و و بسیاری از روزنامه‌نگاران نیز روانه زندان شدند.
روند حبس روزنامه‌نگاران در ایران به گونه‌ای بوده است که سازمان‌های جهانی حامی حقوق روزنامه‌نگاران از جمهوری اسلامی ایران به عنوان بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان نام برده و به تازگی نیز ایران از نظر آزادی مطبوعات به عنوان یکی از بدترین کشورهای جهان معرفی شده است.
روزنامه‌نگاران زندانی ایران در نامه خود با اشاره به این وضعیت نوشته‌اند: «روز جهانی مطبوعات در اوضاع سیاسی و اجتماعی خاص کشورمان به گونه‌ای فرا می‌رسد که تعداد روزنامههای مستقل و آزاد بهویژه آن گروه که در اختیار دگراندیشان، تحول‌خواهان و اصلاح طلبان است در پی تعطیلی‌های اخیر اکنون به اندازه انگشتان یک دست نیز نمی‌رسد.»
میلاد اسدی، علی بهزادیان‌نژاد، علی بی‌کس، مسعود حسینی‌لواسانی، عباس خلیلی‌درمنکی، مجید دری، رضا رفیعی‌فروشان، عیسی سحرخیز، حسن سرشاری، کیوان صمیمی، حشمت‌الله طبرزدی، جهانگیر عبداللهی، نادر کریمی‌جونی، کوهیار گودرزی، جواد ماهزاده، سعید متین‌پور، مهدی حیدریان، حجت‌الله ملکی، علی ملیحی و ضیا نبوی از روزنامه‌نگارانی هستند که این نامه را امضا کرده‌اند.
«روز جهانی مطبوعات در شرایطی فرا می‌رسد که خودسانسوری و سانسور سازمان‌یافته گسترده‌ای علیه رسانه‌های مختلف ایران اعمال می‌گردد و دامنه آن تا حد اعمال تیترهای تحمیلی و عکس‌های منتخب حکومتی گسترش یافته است.»
روزنامه‌نگاران زندانی ایران که بسیاری از آنها بلافاصله پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران و نیز همزمان با بالا گرفتن اعتراض‌ها به نتایج این انتخابات بازداشت شده‌اند، در ادامه نامه خود در تشریح برخوردها با رسانه‌های مستقل آورده‌اند: «این گروه از نشریات از حداقل ظرقیت‌های اطلاع‌رسانی آزاد و آگاهی‌بخشی عمومی آن گونه که حتی در موارد ۴ و ۵ قانون مطبوعات تاکید شده است محرومند و فشارها و اجبارهای غیرقانونی حاکمیت هر روز راه را بر فعالیت‌های حرفه‌ای می‌بندد.»
در ادامه این نامه می‌خوانیم: «همچنین شاهد این مسئله هستیم که هر روز تعداد بیشتری از مدیران، سردبیران و روزنامه‌نگاران در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های مختلف ایران جای داده می‌شوند و این روند باعث شده که ایران به بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان تبدیل شود.»
روزنامه‌نگاران زندانی ایران همچنین درباره برخوردهای قضایی با خود نوشته‌اند: «ما اهالی رسانهها اعم از روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان محبوس در زندان‌های ایران به صورت فزاینده‌ای با وثیقه‌های سنگین‌تر و احکام غیرمنصفانه وسیع‌تری مواجه هستیم و شرایط زیست و حیات‌مان به دلیل خبررسانی، مقاله‌نویسی، مصاحبه و شرکت در میزگرد‌های حرفه‌ای در خصوص آزادی، دموکراسی و حقوق بشر و در مجموع انجام رسالت مطبوعاتی و انتقاد از حاکمان در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی هرروز محدودتر و سخت‌تر می‌شود.»
این روزنامه‌نگاران همچنین با تبریک روز جهانی مطبوعات به سایر همکاران خود در ایران و سراسر جهان از حمایت‌های «کلیه اقشار و گروه‌ها به خصوص نهادها و انجمن‌های صنفی و حرفه‌ای» از خود سپاس‌گزاری کرده‌اند.
