طبق آنچه که همه به یاد دارند و شاید به همین منوال در تاریخ ثبت شود اولین گوشی‌های تجاری تلفن همراه در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی وارد بازار شد، اما اکنون یک فیلم‌ساز ایرلندی می‌گوید شخصی را با یک تلفن موبایل در یکی از صحنه‌های یک فیلم قدیمی و اکران نشده چارلی چاپلین دیده که محصول سال ۱۹۲۸ است.
وب‌سایت خبری ای‌بی‌سی نیوز می‌نویسد که جورج کلارک فیلم‌ساز ایرلندی که از مشاهده این وسیله امروزی در یک فیلم با چنین قدمتی بهت‌زده شده با انتشار بخشی از این تصویر در وب‌سایت یوتیوب مدعی می‌شود که فردی که تلفن همراه بر گوش خود دارد یک «مسافر زمانگرد» بوده که از دوران معاصر ما به حدود هشتاد سال پیش سفر کرده‌است.
این قطعه کوتاه از حوادث پشت صحنه فیلم چارلی چاپلین به نام «سیرک» که از هفته پیش روی یوتیوب منتشر شده به یکی از جنجالی‌ترین موضوعات مورد بحث روی شبکه اینترنت بدل شده و تاکنون بیش از دو میلیون و ششصد هزار بیننده داشته‌است.
این صحنه، یک مرد و یا یک زن را نشان می‌دهد که یک پالتوی بلند بر تن دارد و به سمت پایین یک خیابان قدم می‌زند و به نظر می‌رسد که یک شئ را کنار گوش خود گرفته‌است.
به گزارش وب‌سایت ای‌بی‌سی نیوز جورج کلارک همراه با انتشار این قطعه ویدئو روی یوتیوب می‌گوید: «اگر خوب دقت کنید می‌بینید که این زن دارد با یک وسیله کوچک و سیاه‌رنگ که کنار گوش خود گرفته صحبت می‌کند. می‌شود به خوبی دید که پنجه این فرد طوری خم شده که گویا یک تلفن در دست خود گرفته‌است. این وسیله نمی‌تواند یک سمعک و یا یک رادیوی کوچک باشد چون زمان تهیه فیلم سال ۱۹۲۸ است.»
با این حال برخی از سایت‌ها نوشته‌اند که این شئ می‌تواند یک سمعک باشد که شرکت زیمنس از سال ۱۹۲۴ به بازار آورده‌بود و این زن یا مرد در حالی که سمعک را برای بهتر شنیدن صداهای محیط با دست نگه داشته، بلند بلند با خود حرف می‌زند.
نشریه آمریکایی «کریسشین ساینس مانیتور» در این مورد می‌نویسد که گذشته از عجیب بودن شکل استفاده این شخص از وسیله شبیه به موبایل، مورد عجیب دیگر این است که این فرد پاهایی بیش از اندازه بزرگ دارد که این ممکن است «از اثرات جانبی سفر در بعد چهارم» باشد.
به نوشته خبرگزاری بی‌بی‌سی این قطعه از این فیلم از یک سال پیش فکر جورج کلارک را به خود مشغول داشته‌بود. این فیلم‌ساز ایرلندی می‌گوید پیش از انتشار این قطعه فیلم روی یوتیوب و پرسیدن نظر دیگران از طریق اینترنت، وی این فیلم را به صد نفر دیگر و همین‌طور تماشاچیان یک جشنواره فیلم نشان داده‌است. او گفت که هیچیک از بینندگان نتوانسته‌اند توضیح دقیق و قانع‌کننده‌ای برای این تصویر پیدا کنند.
کلارک خود می‌گوید: «از نظر فنی و علمی، دقیقاً نمی‌توان مشخص کرد که این فرد چه چیزی در دست و کنار گوش خود گرفته ولی کاملا مشخص است که او در حال صحبت کردن است. او دارد با استفاده از این وسیله صحبت می‌کند.»
از زمان انتشار این فیلم روی شبکه یوتیوب صدها نفر توضیح یا استدلال‌های خود را در مورد این تصویر که به «مسافر زمان» معروف شده‌است بیان کرده‌اند.
برخی معتقدند که با توجه به زمان تهیه فیلم به احتمال زیاد این فرد یک نوع سمعک قدیمی کنار گوش خود گذاشته‌است. برخی می‌گویند او برای جلوگیری از تابش نور خورشید، گوش خود را با یکی از دست‌هایش پوشانده و دیگران می‌گویند او دست‌اش را کنار گوش خود گرفته تا صدا را بهتر بشنود و در اصل دارد مثل خیلی‌های دیگر با خودش صحبت می‌کند.
فیلم چارلی چاپلین، نخستین موردی نیست که موضوع سفر زمان را در میان عموم مطرح می‌کند. چندی پیش مشاهده حضور شخصی با لباس و عینک مدرن در یکی از عکس‌های گرفته شده در سال ۱۹۴۰ توجه زیادی را به خود جلب کرد. در برخی رسانه‌ها گفته شد که عینک، لباس، مدل مو و مدل دوربینی که این شخص دارد در آن سال وجود نداشته و مربوط به دهه‌های پس از آن است. برخی دیگر این ادعا را به عنوان شایعه دانسته و رد می‌کنند.
موضوع سفر در زمان، از سال‌ها پیش فکر دانشمندان را به خود مشغول داشته و گروهی از فیزیک‌دانان بر این باورند که از نظر تئوری، فضا و زمان در مقیاس‌های وسیع قابل انحنا هستند و می‌توان در این صفحه منحنی از نقطه‌ای به نقطه دیگر میانبر زد و به دوران گذشته بازگشت. این دالان‌های میانبر زمانی را اصطلاحاً «کِرم‌چاله» می‌نامند.
البته وجود موارد واقعی استفاده از چنین پدیده‌های فیزیک نظری چیزی نیست که از نظر علمی ثابت شده‌باشد.
وب‌سایت خبری ای‌بی‌سی نیوز می‌نویسد که جورج کلارک فیلم‌ساز ایرلندی که از مشاهده این وسیله امروزی در یک فیلم با چنین قدمتی بهت‌زده شده با انتشار بخشی از این تصویر در وب‌سایت یوتیوب مدعی می‌شود که فردی که تلفن همراه بر گوش خود دارد یک «مسافر زمانگرد» بوده که از دوران معاصر ما به حدود هشتاد سال پیش سفر کرده‌است.
این قطعه کوتاه از حوادث پشت صحنه فیلم چارلی چاپلین به نام «سیرک» که از هفته پیش روی یوتیوب منتشر شده به یکی از جنجالی‌ترین موضوعات مورد بحث روی شبکه اینترنت بدل شده و تاکنون بیش از دو میلیون و ششصد هزار بیننده داشته‌است.
این صحنه، یک مرد و یا یک زن را نشان می‌دهد که یک پالتوی بلند بر تن دارد و به سمت پایین یک خیابان قدم می‌زند و به نظر می‌رسد که یک شئ را کنار گوش خود گرفته‌است.
به گزارش وب‌سایت ای‌بی‌سی نیوز جورج کلارک همراه با انتشار این قطعه ویدئو روی یوتیوب می‌گوید: «اگر خوب دقت کنید می‌بینید که این زن دارد با یک وسیله کوچک و سیاه‌رنگ که کنار گوش خود گرفته صحبت می‌کند. می‌شود به خوبی دید که پنجه این فرد طوری خم شده که گویا یک تلفن در دست خود گرفته‌است. این وسیله نمی‌تواند یک سمعک و یا یک رادیوی کوچک باشد چون زمان تهیه فیلم سال ۱۹۲۸ است.»
با این حال برخی از سایت‌ها نوشته‌اند که این شئ می‌تواند یک سمعک باشد که شرکت زیمنس از سال ۱۹۲۴ به بازار آورده‌بود و این زن یا مرد در حالی که سمعک را برای بهتر شنیدن صداهای محیط با دست نگه داشته، بلند بلند با خود حرف می‌زند.
نشریه آمریکایی «کریسشین ساینس مانیتور» در این مورد می‌نویسد که گذشته از عجیب بودن شکل استفاده این شخص از وسیله شبیه به موبایل، مورد عجیب دیگر این است که این فرد پاهایی بیش از اندازه بزرگ دارد که این ممکن است «از اثرات جانبی سفر در بعد چهارم» باشد.
به نوشته خبرگزاری بی‌بی‌سی این قطعه از این فیلم از یک سال پیش فکر جورج کلارک را به خود مشغول داشته‌بود. این فیلم‌ساز ایرلندی می‌گوید پیش از انتشار این قطعه فیلم روی یوتیوب و پرسیدن نظر دیگران از طریق اینترنت، وی این فیلم را به صد نفر دیگر و همین‌طور تماشاچیان یک جشنواره فیلم نشان داده‌است. او گفت که هیچیک از بینندگان نتوانسته‌اند توضیح دقیق و قانع‌کننده‌ای برای این تصویر پیدا کنند.
کلارک خود می‌گوید: «از نظر فنی و علمی، دقیقاً نمی‌توان مشخص کرد که این فرد چه چیزی در دست و کنار گوش خود گرفته ولی کاملا مشخص است که او در حال صحبت کردن است. او دارد با استفاده از این وسیله صحبت می‌کند.»
از زمان انتشار این فیلم روی شبکه یوتیوب صدها نفر توضیح یا استدلال‌های خود را در مورد این تصویر که به «مسافر زمان» معروف شده‌است بیان کرده‌اند.
برخی معتقدند که با توجه به زمان تهیه فیلم به احتمال زیاد این فرد یک نوع سمعک قدیمی کنار گوش خود گذاشته‌است. برخی می‌گویند او برای جلوگیری از تابش نور خورشید، گوش خود را با یکی از دست‌هایش پوشانده و دیگران می‌گویند او دست‌اش را کنار گوش خود گرفته تا صدا را بهتر بشنود و در اصل دارد مثل خیلی‌های دیگر با خودش صحبت می‌کند.
فیلم چارلی چاپلین، نخستین موردی نیست که موضوع سفر زمان را در میان عموم مطرح می‌کند. چندی پیش مشاهده حضور شخصی با لباس و عینک مدرن در یکی از عکس‌های گرفته شده در سال ۱۹۴۰ توجه زیادی را به خود جلب کرد. در برخی رسانه‌ها گفته شد که عینک، لباس، مدل مو و مدل دوربینی که این شخص دارد در آن سال وجود نداشته و مربوط به دهه‌های پس از آن است. برخی دیگر این ادعا را به عنوان شایعه دانسته و رد می‌کنند.
موضوع سفر در زمان، از سال‌ها پیش فکر دانشمندان را به خود مشغول داشته و گروهی از فیزیک‌دانان بر این باورند که از نظر تئوری، فضا و زمان در مقیاس‌های وسیع قابل انحنا هستند و می‌توان در این صفحه منحنی از نقطه‌ای به نقطه دیگر میانبر زد و به دوران گذشته بازگشت. این دالان‌های میانبر زمانی را اصطلاحاً «کِرم‌چاله» می‌نامند.
البته وجود موارد واقعی استفاده از چنین پدیده‌های فیزیک نظری چیزی نیست که از نظر علمی ثابت شده‌باشد.
