گزارش‌ها از ایران حاکی است که سه عضو سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه روز چهارشنبه از سوی دادگاه تجدیدنظر اهواز به شش ماه زندان محکوم شدند.
اتهام این سه کارگر که بهروز نیکوفرد، علیرضا سعیدی و بهروز ملازاده نام دارند، توهین به رهبری بوده است.
احکام شش ماه زندان برای سه عضو سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در شرایطی صادر شده که رضا رخشان، رئیس هیئت مدیره این تشکل مستقل کارگری، پس از نوشتن مقاله‌ای به خاطر دومین سالگرد راه‌اندازی این تشکل کارگری تحت فشارهای امنیتی و قضایی قرار گرفته است.
بر اساس گزارش‌ها، دادگاه تجدید نظر اهواز به آقای رخشان گفته است که در حکم تبرئه وی در پرونده رهبران سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه تجدید نظر خواهد شد و او باید در انتظار صدور حکم دو سال زندان باشد.
دروری دایک، از اعضای سازمان عفو بین‌الملل در لندن، در این مورد به رادیو فردا می‌گوید: «متأسفانه پس از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته در ایران، تهدیدها و فشارها بر سندیکاهای کارگری مستقل شدیدتر شده است و این برخلاف تعهدهای ایران است که مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی را امضا کرده است».
آقای دایک نتیجه این فشارها در جمهوری اسلامی ایران، انزوای آن در جامعه جهانی می‌داند.
برخورد با تشکل‌های کارگری و اعمال فشار بر فعالان کارگری در حالی صورت می‌گیرد که ایران با امضای مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی متعهد به رعایت آزادی تشکل‌های کارگری است.
اما در سالیان اخیر، ده‌ها فعال کارگری به اتهام‌های امنیتی، مانند اقدام علیه امنیت ملی، بازداشت و یا زندانی شده‌اند. ضمن آنکه شمار بسیار زیادی از کارگران و فعالان کارگری به دنبال اعتراض های صنفی، کار خود را از دست داده‌اند.
حشمت‌الله رئیسی، کارشناس مسایل کارگری در ایران، با اشاره به پلیسی شدن محیط کارخانه‌ها برای برخورد با اعتراض‌های کارگران به رادیو فردا می‌گوید: «هر حرکت صنفی کارگران را یک حرکت امنیتی، برانداز و ضد نظام ارزیابی می‌کنند و با کمال تأسف و حیرت، فعالان کارگری را به دادگاه‌های سیاسی می‌برند و زندانی می‌کنند و این از شگفتی‌های تاریخ ۱۰۰ سال اخیر ایران است که در هیچ رژیمی چنین چیزی وجود نداشت که فعالیت صنفی کارگران را اینگونه ارزیابی کنند و با فعالان کارگری چنین رفتاری کنند».
آقای رئیسی با اشاره به اینکه این برخورد تنها مختص کارگران نیست، اضافه می‌کند: «این رژیم استعداد فوق‌العاده‌ای دارد که هر حرکت مدنی را یک مسئله امنیتی و برانداز تعبیر کند.»
در این حال، سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای، آنچه که سیاست «ارعاب مستمر» علیه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نامید، محکوم کرد.
این سازمان با توصیف سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به عنوان یکی از معدود اتحادیه‌های مستقل کارگری در ایران نوشت که رهبران این سندیکا شامل منصور اسانلو، ابراهیم مددی و رضا شهابی و دو عضو این تشکل به نام‌های غلامرضا غلام حسینی و همایون جابری همچنان در زندان به سر می‌برند.
آقایان غلام حسینی و جابری در روزهای اخیر در کرج توسط ماموران اطلاعات بازداشت شده اند و تاکنون خبری از آنان در دست نیست.
سازمان عفو بین‌الملل اشاره کرده است که دلیل اینگونه فشارها بر فعالان و تشکل‌های کارگری می‌تواند برای پیش‌دستی بر ناآرامی‌های احتمالی در برابر قطع یارانه‌ها در ایران صورت گرفته باشد.
اتهام این سه کارگر که بهروز نیکوفرد، علیرضا سعیدی و بهروز ملازاده نام دارند، توهین به رهبری بوده است.
احکام شش ماه زندان برای سه عضو سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در شرایطی صادر شده که رضا رخشان، رئیس هیئت مدیره این تشکل مستقل کارگری، پس از نوشتن مقاله‌ای به خاطر دومین سالگرد راه‌اندازی این تشکل کارگری تحت فشارهای امنیتی و قضایی قرار گرفته است.
بر اساس گزارش‌ها، دادگاه تجدید نظر اهواز به آقای رخشان گفته است که در حکم تبرئه وی در پرونده رهبران سندیکای کارگران شرکت نیشکر هفت تپه تجدید نظر خواهد شد و او باید در انتظار صدور حکم دو سال زندان باشد.
دروری دایک، از اعضای سازمان عفو بین‌الملل در لندن، در این مورد به رادیو فردا می‌گوید: «متأسفانه پس از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته در ایران، تهدیدها و فشارها بر سندیکاهای کارگری مستقل شدیدتر شده است و این برخلاف تعهدهای ایران است که مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی را امضا کرده است».
آقای دایک نتیجه این فشارها در جمهوری اسلامی ایران، انزوای آن در جامعه جهانی می‌داند.
برخورد با تشکل‌های کارگری و اعمال فشار بر فعالان کارگری در حالی صورت می‌گیرد که ایران با امضای مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی متعهد به رعایت آزادی تشکل‌های کارگری است.
اما در سالیان اخیر، ده‌ها فعال کارگری به اتهام‌های امنیتی، مانند اقدام علیه امنیت ملی، بازداشت و یا زندانی شده‌اند. ضمن آنکه شمار بسیار زیادی از کارگران و فعالان کارگری به دنبال اعتراض های صنفی، کار خود را از دست داده‌اند.
حشمت‌الله رئیسی، کارشناس مسایل کارگری در ایران، با اشاره به پلیسی شدن محیط کارخانه‌ها برای برخورد با اعتراض‌های کارگران به رادیو فردا می‌گوید: «هر حرکت صنفی کارگران را یک حرکت امنیتی، برانداز و ضد نظام ارزیابی می‌کنند و با کمال تأسف و حیرت، فعالان کارگری را به دادگاه‌های سیاسی می‌برند و زندانی می‌کنند و این از شگفتی‌های تاریخ ۱۰۰ سال اخیر ایران است که در هیچ رژیمی چنین چیزی وجود نداشت که فعالیت صنفی کارگران را اینگونه ارزیابی کنند و با فعالان کارگری چنین رفتاری کنند».
آقای رئیسی با اشاره به اینکه این برخورد تنها مختص کارگران نیست، اضافه می‌کند: «این رژیم استعداد فوق‌العاده‌ای دارد که هر حرکت مدنی را یک مسئله امنیتی و برانداز تعبیر کند.»
در این حال، سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای، آنچه که سیاست «ارعاب مستمر» علیه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نامید، محکوم کرد.
این سازمان با توصیف سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به عنوان یکی از معدود اتحادیه‌های مستقل کارگری در ایران نوشت که رهبران این سندیکا شامل منصور اسانلو، ابراهیم مددی و رضا شهابی و دو عضو این تشکل به نام‌های غلامرضا غلام حسینی و همایون جابری همچنان در زندان به سر می‌برند.
آقایان غلام حسینی و جابری در روزهای اخیر در کرج توسط ماموران اطلاعات بازداشت شده اند و تاکنون خبری از آنان در دست نیست.
سازمان عفو بین‌الملل اشاره کرده است که دلیل اینگونه فشارها بر فعالان و تشکل‌های کارگری می‌تواند برای پیش‌دستی بر ناآرامی‌های احتمالی در برابر قطع یارانه‌ها در ایران صورت گرفته باشد.
