کتاب «تاریخ اجتماعی روابط سکسی در ایران»،نوشته ویلم فلور، که ترجمه فارسی آن اخیراً در اروپا منتشر شد،از انگشت شمار پژوهش‌های جامعه شناختی،مردم شناختی و تطبیقی ـ تاریخی است که در باره روابط سکسی در جامعه ایرانی تالیف شده است.
این کتاب را محسن مینوخرد به فارسی ترجمه کرده است.
نظام ارزشی و اخلاقی جامعه ایرانی از دیرباز تا کنون، ثبت روابط سکسی و نوشتن و گفتن در باره این روابط را، جز در پرده اشاره و استعاره، منع کرده است
تاریخ‌نویسی نیز در ایران، دستکم تا پیش از مشروطه و جز در مواردی نادر، از ثبت زندگی واقعی مردمان و از نگارش مناسبات اجتماعی آنان پرهیز کرده و به گزارش شاه‌پسند زندگی شاهان و درباریان محدود بوده است.
بر این بستر پژوهشگری که به عرصه‌ها و ابعاد زندگی مردم ایران،و به ویژه به روابط سکسی و جنسی می‌پردازد، با کمبود منابع مستند رو به رو بوده و آن جا که پای مناسبات و روابط واقعی مردمان در کار است، دستکم تا دوران مشروطه، به اجبار به منابعی چون حاشیه‌های رخدادهای تاریخی ثبت شده، سفرنامه و گزارش‌های غیرایرانیان و به بازتاب زندگی واقعی مردمان در ادبیات و هنر تکیه می‌کند.
بخش مهمی از کتاب «تاریخ اجتماعی روابط سکسی در ایران» نیز بر مبنای این گونه منابع تألیف شده است.
مؤلف در بخشی از کتاب منابع خود از جمله آثار مسعود سعد سلمان، سوزنی سمرقندی، عطار، مولوی، سعدی و حافظ و نیز سفرنامه و گزارش‌ها غیرایرانیانی را که به ایران سفر کرده‌اند، معرفی و نقد می‌کند.
کتاب «تاریخ اجتماعی روابط سکسی در ایران»به ابعاد گوناگون روابط سکسی از جمله ازدواج دائم، ازدواج موقت، روسپیگری، همجنسگرایی، شاهد بازی (رابطه سکسی مردان با نوجوانان نابالغ)، رابطه سکسی با حیوانات و بیماری‌های واگیردار سکسی در ایران می‌پردازد.
کتاب در پنج فصل تدوین شده است. فصل اول به بررسی تطبیقی ـ تاریخی ازدواج در ایران از دوران هخامنشیان به بعد، قوانین و رسوم ازدواج، آداب همخوابگی و بستر و مسائلی چون معیار‌های اجتماعی و اقتصادی همسر گزینی، چند همسری مردان، بکارت زنان و طلاق اختصاص یافته است.
در فصل دوم ازدواج موقت از دوره صفوی تا قاجار و برخورد اقلیت‌های مذهبی ایران با ازدواج موقت بررسی شده است.
فصل سوم کتاب روسپیگری در تاریخ ایران، به ویژه از دوران حکومت خلفای اموی و عباسی تا دوران مغول و روسپیگری در جمهوری اسلامی را بررسی و مسائلی چون نحوه تعیین دستمزد روسپیان و نگاه جامعه به این لایه را تحلیل می‌کند.
همجنسگرایی در ایران موضوع فصل چهارم کتاب است. در این فصل نه فقط همجنسگرایی مردان و زنان که «شاهد بازی» و پدیده رایج تجاوز به کودکان و نوجوانان پسر نیز بررسی شده است.
فصل پنجم کتاب به مطالعه بیماری‌های جنسی در تاریخ ایران و گسترش این بیماری‌ها در جمهوری اسلامی اختصاص یافته است.
ویلم فلور، مؤلف کتاب «تاریخ اجتماعی روابط سکسی در ایران»، در سال ۱۹۴۲ در هلند متولد شد. در دانشگاه اوترخت در جامعه‌شناسی و اقتصاد تحصیل و دکترای خود را در همین عرصه‌ها از دانشگاه لیدن دریافت کرد و نزدیک به ۲۰ سال کارشناس انرژی در بانک جهانی بود.
فلور به زبان‌های فارسی و عربی نیز تسلط دارد و بارها به ایران سفر کرده است.
از دیگر آثار او می‌توان به تاریخ تئاتر در ایران، بهداشت عمومی در ایران دوران قاجار، تاریخ اقتصادی اجتماعی در دوران صفویه، ظهور عرب‌های خلیج فارس، تاریخ پنج شهر از جمله بندرلنگه و رساله درباره بندرعباس و میناب اشاره کرد.
این کتاب را محسن مینوخرد به فارسی ترجمه کرده است.
نظام ارزشی و اخلاقی جامعه ایرانی از دیرباز تا کنون، ثبت روابط سکسی و نوشتن و گفتن در باره این روابط را، جز در پرده اشاره و استعاره، منع کرده است
تاریخ‌نویسی نیز در ایران، دستکم تا پیش از مشروطه و جز در مواردی نادر، از ثبت زندگی واقعی مردمان و از نگارش مناسبات اجتماعی آنان پرهیز کرده و به گزارش شاه‌پسند زندگی شاهان و درباریان محدود بوده است.
بر این بستر پژوهشگری که به عرصه‌ها و ابعاد زندگی مردم ایران،و به ویژه به روابط سکسی و جنسی می‌پردازد، با کمبود منابع مستند رو به رو بوده و آن جا که پای مناسبات و روابط واقعی مردمان در کار است، دستکم تا دوران مشروطه، به اجبار به منابعی چون حاشیه‌های رخدادهای تاریخی ثبت شده، سفرنامه و گزارش‌های غیرایرانیان و به بازتاب زندگی واقعی مردمان در ادبیات و هنر تکیه می‌کند.
بخش مهمی از کتاب «تاریخ اجتماعی روابط سکسی در ایران» نیز بر مبنای این گونه منابع تألیف شده است.
مؤلف در بخشی از کتاب منابع خود از جمله آثار مسعود سعد سلمان، سوزنی سمرقندی، عطار، مولوی، سعدی و حافظ و نیز سفرنامه و گزارش‌ها غیرایرانیانی را که به ایران سفر کرده‌اند، معرفی و نقد می‌کند.
کتاب «تاریخ اجتماعی روابط سکسی در ایران»به ابعاد گوناگون روابط سکسی از جمله ازدواج دائم، ازدواج موقت، روسپیگری، همجنسگرایی، شاهد بازی (رابطه سکسی مردان با نوجوانان نابالغ)، رابطه سکسی با حیوانات و بیماری‌های واگیردار سکسی در ایران می‌پردازد.
کتاب در پنج فصل تدوین شده است. فصل اول به بررسی تطبیقی ـ تاریخی ازدواج در ایران از دوران هخامنشیان به بعد، قوانین و رسوم ازدواج، آداب همخوابگی و بستر و مسائلی چون معیار‌های اجتماعی و اقتصادی همسر گزینی، چند همسری مردان، بکارت زنان و طلاق اختصاص یافته است.
در فصل دوم ازدواج موقت از دوره صفوی تا قاجار و برخورد اقلیت‌های مذهبی ایران با ازدواج موقت بررسی شده است.
فصل سوم کتاب روسپیگری در تاریخ ایران، به ویژه از دوران حکومت خلفای اموی و عباسی تا دوران مغول و روسپیگری در جمهوری اسلامی را بررسی و مسائلی چون نحوه تعیین دستمزد روسپیان و نگاه جامعه به این لایه را تحلیل می‌کند.
همجنسگرایی در ایران موضوع فصل چهارم کتاب است. در این فصل نه فقط همجنسگرایی مردان و زنان که «شاهد بازی» و پدیده رایج تجاوز به کودکان و نوجوانان پسر نیز بررسی شده است.
فصل پنجم کتاب به مطالعه بیماری‌های جنسی در تاریخ ایران و گسترش این بیماری‌ها در جمهوری اسلامی اختصاص یافته است.
ویلم فلور، مؤلف کتاب «تاریخ اجتماعی روابط سکسی در ایران»، در سال ۱۹۴۲ در هلند متولد شد. در دانشگاه اوترخت در جامعه‌شناسی و اقتصاد تحصیل و دکترای خود را در همین عرصه‌ها از دانشگاه لیدن دریافت کرد و نزدیک به ۲۰ سال کارشناس انرژی در بانک جهانی بود.
فلور به زبان‌های فارسی و عربی نیز تسلط دارد و بارها به ایران سفر کرده است.
از دیگر آثار او می‌توان به تاریخ تئاتر در ایران، بهداشت عمومی در ایران دوران قاجار، تاریخ اقتصادی اجتماعی در دوران صفویه، ظهور عرب‌های خلیج فارس، تاریخ پنج شهر از جمله بندرلنگه و رساله درباره بندرعباس و میناب اشاره کرد.
