از آن دسته از شنوندگان رادیو فردا و کاربران وبسایت که با گذاشتن پیام بر روی پیامگیر رادیو فردا، فرستادن ایمیل به وبسایت و گذاشتن پیام بر روی صفحه فیس بوک رادیو فردا، درگذشت دو همکار جوانمان را در سانحه رانندگی تسلیت گفتند، سپاسگزاریم.
همچنین ممنونیم از آندسته از شنوندگان و کاربران که از همین راهها برای همکار دیگرمان مهین گرجی که در پی این سانحه در وضعیتی وخیم و در حال اغما در بیمارستان بستری است، آرزوی بهبودی کردهاند.
از رسانههای دیگر فارسی زبان خارج از کشور مانند «بخش فارسی دویچه وله»، «رادیو زمانه» و «بخش فارسی رادیو صدای آمریکا» هم که در سوگواری رادیو فردا خود را سهیم دانستهاند و آرزوی بهبود همکار دیگرمان را کرده اند، سپاسگزاریم.
در پاسخ به درخواست بسیاری از شنوندگان و کاربران، همکارانمان در برنامه «نگاه تازه»، در کنار مطرح کردن روانکاوی سوگواری در گفتوگو با یک کارشناس، یادی از رزا آژیری و امیرزمانیفر کردهاند که گوشهای از کارشان در مدتی که در میان ما بودند، همکاری در تهیه این برنامه شاد و سرزنده، بیتکلف و بدون تعارف رادیو فردا بود.
برنامه این هفته «نگاه تازه» ویژه یاد کردن از امیر و رزاست.
در این برنامه سیری خواهیم داشت بر حضور آنان در برنامه «نگاه تازه». در فایل صوتی این برنامه، هم صدای رزا را وقتی اولین بار در برنامهای درباره «حجاب و طرح امنیت اجتماعی» به ما پیوست میشنوید و هم صدای امیر را وقتی اولین بار در برنامهای درباره «موسیقی کوچه بازاری» در «نگاه تازه» گویندگی کرد.
برای شنیدن صدای با شور و نشاط امیر و رزا و خندههایشان، از شما دعوت میکنیم که فایل صوتی برنامه را گوش کنید.
برای اینکه در حال و هوای رادیو فردا باشید خاطر نشان میکنیم که ما، بر و بچههای رادیو فردا، به یاد یاران از دست رفتهمان امیر و رزا شمع روشن کرده و عکس آنان را در میان دسته گلها روی میزهاشان گذاشتهایم.
نیز به یاد همکار دیگرمان مهین گرجی هستیم که به حالت اغما در بیمارستان است و آرزومندیم که به زودی به جمع یاران بپیوندد. مهین گرجی یکی از ورزشینویسان رادیو فردا بود که برنامههای به یاد ماندنیی پیرامون تیم ملی فوتبال ایران و دیگر ورزشها تهیه کرده بود.
مهین عزیز نه تنها اخبار ورزشی را تهیه میکرد، بلکه ارتباطهای بسیاری با ورزشکاران و ورزشینویسان و مربیهای ورزشی داشت که برنامههایش را بسیار جذاب میکرد. نیز به مسائل و موضوعهای محیط زیست و آثار باستانی بسیار حساس و فعال بود.
امیر زمانیفر، متولد ۱۳۵۸، همکاری با رادیو فردا را از بهمنماه ۸۶ آغاز کرد و در دوره همکاری خود با رادیوفردا علاوه بر گزارشگری در حوزههای سیاسی و اجتماعی بهویژه حقوق بشر، در تولید برنامههایی از جمله «نگاه تازه» مشارکت داشت.
امیر خبرنگاری رادیویی را با کار در رادیو فردا آغاز کرد و مثل بیشتر ما درباره مسائل حقوق بشر برنامه تهیه میکرد و البته علاقهاش به موضوعهای به ویژه فرهنگی را همه میدانیم. به هنر، شعر و موسیقی علاقه خاصی داشت؛ همینطور به پیشکسوتان کار رادیویی که برایش الگوی کار بودند. امیر به صدای ستار بسیار علاقه داشت و حتی «فیگور»های ستاری به خود میگرفت و بچهها در این باره همواره با او شوخی میکردند!
رزا حسنزاده آژیری، متولد ۱۳۶۰، نیز در شهریورماه ۸۷ به رادیوفردا پیوست و در این مدت به گزارشگری در حوزههای اجتماعی بهویژه حقوق بشر پرداخت. رزا نیز در دورهای از همکاری خود با رادیوفردا در تولید برنامه جوانان رادیوفردا «نگاه تازه» مشارکت داشت.
رزا آژیری بسیار خوشقلب بود. حتی ما گاهی سر به سرش میگذاشتیم که مگر میشود آدم همه را دوست داشته باشد؟ اما رزا رزا بود دیگر! نمیتوانست بدون لبخند و مهر زندگی کند. این خوش قلبی رزا حتی در کارهایش نیز دیده میشد. مثلاً به هنگام مسائل حقوق بشری و بازداشتشدگان فعالان حقوق بشر در ایران لحن او تغییر مییافت و نوعی همدردی را میشد در لحن او آشکارا حس کرد.
جای این دو خالی است و ما به خانوادهشان و تمام علاقهمندان آنها تسلیت میگوییم.
******
حوادث ناگهانی و ناگوار همواره اثر بدی روی انسانها میگذارد. برای درک این سوانح و حوادث تراژیک به سراغ یک دکتر روانپزشک در ایران میرویم: خانم دکتر مهدیس کامکار.
مهدیس کامکار: این نوع رویدادها در چند مرحله تقسیمبندی میشوند:
مرحله شوک. در این مرحله انسان با شنیدن حادثه در مرحله شوک ناگهانی قرار میگیرد. انسان معمولا در این مرحله حادثه را انکار میکند.
مرحله خشم. خشم بسیار بسیار شدید. انسان در این مرحله بسیار عصبی میشود و دست به کارهای عجیب و غریبی میزند که شاید تا آخر عمرش نتواند با حادثۀ هولناکی که رویداده کنار بیاید.
مرحله افسردگی شدید. در این مرحله شخص به صورت شدیدی دچار افسردگی میشود. در این مرحله خورد و خواب شخص ممکن است از بین برود و حتی علائق زندگیشان دچار آسیبهای جدی میشود.
مرحله پذیرش. در این مرحله، تازه انسان با حادثه کنار میآید و آن را میپذیرد. البته تمام این مراحل ممکن است در فرهنگهای مختلف یا اشخاص مختلف تفاوت کند. برخی در یکی از این مراحل باقی میمانند و هرگز به مرحله دیگر نمیروند. مثلاً جوانها که یک زندگی پیش رو دارند، بهتر از میانسالان یا سالمندان با این نوع سوانح و حوادث کنار میآیند.
فرهنگها هم نقش مؤثری در این مراحل ایفا میکنند. مثلاً در فرهنگ شرقی یک سال سوگواری شاید کم هم باشد ولی در فرهنگ غربی معمولا شش ماه هم برای عزا و سوگ شاید زیاد باشد. اعتقادات مذهبی و آئینها هم مهم هستند.
هستی و نیستی در آئینهای مختلف فرق میکنند. برخی اعتقاد دارند که خدا جان را بخشیده و خودش هم گرفتهاست. بنابراین در این نوع آئینها انسان بهتر میتواند با سوانح و حادثههای تراژیک کنار بیاید.
پرهیز از تنهایی و با هم بودن و شریک شدن در غم هم بسیار مهم است. انسان هر چه تنهاتر باشد درد و اندوهش هم بیشتر میشود تا این که در میان جمع باشد.
همچنین ممنونیم از آندسته از شنوندگان و کاربران که از همین راهها برای همکار دیگرمان مهین گرجی که در پی این سانحه در وضعیتی وخیم و در حال اغما در بیمارستان بستری است، آرزوی بهبودی کردهاند.
از رسانههای دیگر فارسی زبان خارج از کشور مانند «بخش فارسی دویچه وله»، «رادیو زمانه» و «بخش فارسی رادیو صدای آمریکا» هم که در سوگواری رادیو فردا خود را سهیم دانستهاند و آرزوی بهبود همکار دیگرمان را کرده اند، سپاسگزاریم.
در پاسخ به درخواست بسیاری از شنوندگان و کاربران، همکارانمان در برنامه «نگاه تازه»، در کنار مطرح کردن روانکاوی سوگواری در گفتوگو با یک کارشناس، یادی از رزا آژیری و امیرزمانیفر کردهاند که گوشهای از کارشان در مدتی که در میان ما بودند، همکاری در تهیه این برنامه شاد و سرزنده، بیتکلف و بدون تعارف رادیو فردا بود.
برنامه این هفته «نگاه تازه» ویژه یاد کردن از امیر و رزاست.
در این برنامه سیری خواهیم داشت بر حضور آنان در برنامه «نگاه تازه». در فایل صوتی این برنامه، هم صدای رزا را وقتی اولین بار در برنامهای درباره «حجاب و طرح امنیت اجتماعی» به ما پیوست میشنوید و هم صدای امیر را وقتی اولین بار در برنامهای درباره «موسیقی کوچه بازاری» در «نگاه تازه» گویندگی کرد.
برای شنیدن صدای با شور و نشاط امیر و رزا و خندههایشان، از شما دعوت میکنیم که فایل صوتی برنامه را گوش کنید.
برای اینکه در حال و هوای رادیو فردا باشید خاطر نشان میکنیم که ما، بر و بچههای رادیو فردا، به یاد یاران از دست رفتهمان امیر و رزا شمع روشن کرده و عکس آنان را در میان دسته گلها روی میزهاشان گذاشتهایم.
نیز به یاد همکار دیگرمان مهین گرجی هستیم که به حالت اغما در بیمارستان است و آرزومندیم که به زودی به جمع یاران بپیوندد. مهین گرجی یکی از ورزشینویسان رادیو فردا بود که برنامههای به یاد ماندنیی پیرامون تیم ملی فوتبال ایران و دیگر ورزشها تهیه کرده بود.
مهین عزیز نه تنها اخبار ورزشی را تهیه میکرد، بلکه ارتباطهای بسیاری با ورزشکاران و ورزشینویسان و مربیهای ورزشی داشت که برنامههایش را بسیار جذاب میکرد. نیز به مسائل و موضوعهای محیط زیست و آثار باستانی بسیار حساس و فعال بود.
امیر زمانیفر، متولد ۱۳۵۸، همکاری با رادیو فردا را از بهمنماه ۸۶ آغاز کرد و در دوره همکاری خود با رادیوفردا علاوه بر گزارشگری در حوزههای سیاسی و اجتماعی بهویژه حقوق بشر، در تولید برنامههایی از جمله «نگاه تازه» مشارکت داشت.
امیر خبرنگاری رادیویی را با کار در رادیو فردا آغاز کرد و مثل بیشتر ما درباره مسائل حقوق بشر برنامه تهیه میکرد و البته علاقهاش به موضوعهای به ویژه فرهنگی را همه میدانیم. به هنر، شعر و موسیقی علاقه خاصی داشت؛ همینطور به پیشکسوتان کار رادیویی که برایش الگوی کار بودند. امیر به صدای ستار بسیار علاقه داشت و حتی «فیگور»های ستاری به خود میگرفت و بچهها در این باره همواره با او شوخی میکردند!
رزا حسنزاده آژیری، متولد ۱۳۶۰، نیز در شهریورماه ۸۷ به رادیوفردا پیوست و در این مدت به گزارشگری در حوزههای اجتماعی بهویژه حقوق بشر پرداخت. رزا نیز در دورهای از همکاری خود با رادیوفردا در تولید برنامه جوانان رادیوفردا «نگاه تازه» مشارکت داشت.
رزا آژیری بسیار خوشقلب بود. حتی ما گاهی سر به سرش میگذاشتیم که مگر میشود آدم همه را دوست داشته باشد؟ اما رزا رزا بود دیگر! نمیتوانست بدون لبخند و مهر زندگی کند. این خوش قلبی رزا حتی در کارهایش نیز دیده میشد. مثلاً به هنگام مسائل حقوق بشری و بازداشتشدگان فعالان حقوق بشر در ایران لحن او تغییر مییافت و نوعی همدردی را میشد در لحن او آشکارا حس کرد.
جای این دو خالی است و ما به خانوادهشان و تمام علاقهمندان آنها تسلیت میگوییم.
******
حوادث ناگهانی و ناگوار همواره اثر بدی روی انسانها میگذارد. برای درک این سوانح و حوادث تراژیک به سراغ یک دکتر روانپزشک در ایران میرویم: خانم دکتر مهدیس کامکار.
- رادیو فردا: خانم دکتر کامکار، اگر ممکن است برای ما بگوئید که واکنش افراد به هنگام از دست دادن عزیزانشان چگونه است؟
مهدیس کامکار: این نوع رویدادها در چند مرحله تقسیمبندی میشوند:
مرحله شوک. در این مرحله انسان با شنیدن حادثه در مرحله شوک ناگهانی قرار میگیرد. انسان معمولا در این مرحله حادثه را انکار میکند.
مرحله خشم. خشم بسیار بسیار شدید. انسان در این مرحله بسیار عصبی میشود و دست به کارهای عجیب و غریبی میزند که شاید تا آخر عمرش نتواند با حادثۀ هولناکی که رویداده کنار بیاید.
مرحله افسردگی شدید. در این مرحله شخص به صورت شدیدی دچار افسردگی میشود. در این مرحله خورد و خواب شخص ممکن است از بین برود و حتی علائق زندگیشان دچار آسیبهای جدی میشود.
مرحله پذیرش. در این مرحله، تازه انسان با حادثه کنار میآید و آن را میپذیرد. البته تمام این مراحل ممکن است در فرهنگهای مختلف یا اشخاص مختلف تفاوت کند. برخی در یکی از این مراحل باقی میمانند و هرگز به مرحله دیگر نمیروند. مثلاً جوانها که یک زندگی پیش رو دارند، بهتر از میانسالان یا سالمندان با این نوع سوانح و حوادث کنار میآیند.
فرهنگها هم نقش مؤثری در این مراحل ایفا میکنند. مثلاً در فرهنگ شرقی یک سال سوگواری شاید کم هم باشد ولی در فرهنگ غربی معمولا شش ماه هم برای عزا و سوگ شاید زیاد باشد. اعتقادات مذهبی و آئینها هم مهم هستند.
هستی و نیستی در آئینهای مختلف فرق میکنند. برخی اعتقاد دارند که خدا جان را بخشیده و خودش هم گرفتهاست. بنابراین در این نوع آئینها انسان بهتر میتواند با سوانح و حادثههای تراژیک کنار بیاید.
پرهیز از تنهایی و با هم بودن و شریک شدن در غم هم بسیار مهم است. انسان هر چه تنهاتر باشد درد و اندوهش هم بیشتر میشود تا این که در میان جمع باشد.