جرج پرکویچ با اشاره به اینکه تمایل ایران برای گفت‌وگو با آمریکا و رسیدن به نوعی مصالحه با غرب به آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی بستگی دارد، می‌گوید به رغم تمایل آمریکا برای مذاکره با ایران، نشانه‌ای مبنی بر اینکه تهران حقیقتاً خواستار گفت‌وگو باشد، وجود ندارد.
آقای پرکویچ ادامه می‌دهد: «در زمان جرج بوش در سال ۲۰۰۸ یخ گفت‌وگو نکردن با ایران شکسته شد و در مواردی مقام‌های ایرانی ظاهراً برای گفت‌وگو حاضر شدند. ولی واقعیت امر این است که گفت‌وگویی صورت نگرفت. در یک مورد سعید جلیلی، دبیر شورای امنیت ملی ایران، در صحبتی یک ساعته، ضمن حمله‌های شدید لفظی به غرب و آمریکا، از الهیات صحبت کرد. ولی حقیقتاً در مورد مسئله هسته‌ای و اینکه چگونه می‌توان آن را حل کرد، سخنی به زبان نیاورد».
به گفته جرج پرکویچ، هر وقت که کشورهای ۵+۱ از اعمال فشارهای بیشتر به ایران و تحریم‌های شدید صحبت می‌کنند، رهبران ایران دست به اقدامات مصالحه‌جویانه می‌زنند. از جمله اینکه بسته‌ای را برای حل مسائل فیمابین پیشنهاد می‌کنند یا خبر تدوین آن را می‌دهند. بسته‌هایی که به خواست‌های شورای امنیت سازمان ملل از ایران نمی‌پردازد و در واقع نوشته‌ای است مطول درباره بی‌عدالتی در جهان و اینکه مسئله هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است. در مقابل گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نشان می‌دهد که ایران از پاسخ دادن به سؤالات مطرح درباره فعالیت‌های مخفیانه ایران برای دسترسی به سلاح هسته‌ای طفره می‌رود.
این کارشناس هسته‌ای با اشاره با آخرین گزارش محمد البرادعی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، درباره همکاری‌های محدود ایران در مورد اجازه دادن به بازرسان آژانس برای نظارت بیشتر در تاسیسات نطنز و بازدید از رآکتور اراک می‌گوید: «ایران به خاطر مسائل داخلی و ناآرامی‌ها و فشار کشورهای غربی و احتمال تحریم‌های بیشتر از سوی این کشورها به اینگونه کارها تن می‌دهد. البته به منظور انحراف افکار عمومی جهان درباره برنامه هسته‌ای خود و با امید به اینکه روسیه و چین با اعمال تحریم‌های شدید مخالفت کنند».
جرج پرکویچ در پاسخ به این سؤال که چه تحریم‌های مؤثری را می‌توان علیه ایران اعمال کرد، اگر این کشور به پیشنهاد آمریکا برای گفت‌وگو جواب ندهد، می‌گوید: «اول اینکه تحریم‌ها علیه ایران باید از طریق شورای امنیت سازمان ملل، نه از سوی آمریکا یا کشورهای اروپایی اعمال شود. زیرا سازمان ملل نماینده همه کشورهای جهان است و تحریم‌ها از سوی این سازمان اثرات بهتری بر رفتار و سیاست تهران خواهد داشت. دوم اینکه تحریم‌های مالی و اقتصادی می‌تواند مؤثر باشد اگر همه کشورها بویژه اروپا آن را اعمال کنند».
این کارشناس درباره تحریم صادرات بنزین به ایران می‌گوید: «اگر این تحریم از سوی کنگره آمریکا تصویب شود و آمریکا آن را یک جانبه اعمال کند، نتیجه مطلوب به دست نخواهد آمد و بهتر است سازمان ملل و همه کشورها بر این نوع تحریم صحه گذارند و آن را به مرحله اجرا درآورند. گواینکه اجرای این تحریم باعث خواهد شد که سپاه پاسداران قاچاق بنزین به ایران را به دست گیرد و از این راه درآمد هنگفتی نصیب خود کند».
آقای پرکویچ ادامه می‌دهد: «در زمان جرج بوش در سال ۲۰۰۸ یخ گفت‌وگو نکردن با ایران شکسته شد و در مواردی مقام‌های ایرانی ظاهراً برای گفت‌وگو حاضر شدند. ولی واقعیت امر این است که گفت‌وگویی صورت نگرفت. در یک مورد سعید جلیلی، دبیر شورای امنیت ملی ایران، در صحبتی یک ساعته، ضمن حمله‌های شدید لفظی به غرب و آمریکا، از الهیات صحبت کرد. ولی حقیقتاً در مورد مسئله هسته‌ای و اینکه چگونه می‌توان آن را حل کرد، سخنی به زبان نیاورد».
به گفته جرج پرکویچ، هر وقت که کشورهای ۵+۱ از اعمال فشارهای بیشتر به ایران و تحریم‌های شدید صحبت می‌کنند، رهبران ایران دست به اقدامات مصالحه‌جویانه می‌زنند. از جمله اینکه بسته‌ای را برای حل مسائل فیمابین پیشنهاد می‌کنند یا خبر تدوین آن را می‌دهند. بسته‌هایی که به خواست‌های شورای امنیت سازمان ملل از ایران نمی‌پردازد و در واقع نوشته‌ای است مطول درباره بی‌عدالتی در جهان و اینکه مسئله هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است. در مقابل گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نشان می‌دهد که ایران از پاسخ دادن به سؤالات مطرح درباره فعالیت‌های مخفیانه ایران برای دسترسی به سلاح هسته‌ای طفره می‌رود.
این کارشناس هسته‌ای با اشاره با آخرین گزارش محمد البرادعی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، درباره همکاری‌های محدود ایران در مورد اجازه دادن به بازرسان آژانس برای نظارت بیشتر در تاسیسات نطنز و بازدید از رآکتور اراک می‌گوید: «ایران به خاطر مسائل داخلی و ناآرامی‌ها و فشار کشورهای غربی و احتمال تحریم‌های بیشتر از سوی این کشورها به اینگونه کارها تن می‌دهد. البته به منظور انحراف افکار عمومی جهان درباره برنامه هسته‌ای خود و با امید به اینکه روسیه و چین با اعمال تحریم‌های شدید مخالفت کنند».
جرج پرکویچ در پاسخ به این سؤال که چه تحریم‌های مؤثری را می‌توان علیه ایران اعمال کرد، اگر این کشور به پیشنهاد آمریکا برای گفت‌وگو جواب ندهد، می‌گوید: «اول اینکه تحریم‌ها علیه ایران باید از طریق شورای امنیت سازمان ملل، نه از سوی آمریکا یا کشورهای اروپایی اعمال شود. زیرا سازمان ملل نماینده همه کشورهای جهان است و تحریم‌ها از سوی این سازمان اثرات بهتری بر رفتار و سیاست تهران خواهد داشت. دوم اینکه تحریم‌های مالی و اقتصادی می‌تواند مؤثر باشد اگر همه کشورها بویژه اروپا آن را اعمال کنند».
این کارشناس درباره تحریم صادرات بنزین به ایران می‌گوید: «اگر این تحریم از سوی کنگره آمریکا تصویب شود و آمریکا آن را یک جانبه اعمال کند، نتیجه مطلوب به دست نخواهد آمد و بهتر است سازمان ملل و همه کشورها بر این نوع تحریم صحه گذارند و آن را به مرحله اجرا درآورند. گواینکه اجرای این تحریم باعث خواهد شد که سپاه پاسداران قاچاق بنزین به ایران را به دست گیرد و از این راه درآمد هنگفتی نصیب خود کند».
