بلافاصله پس از بازگشت تیم ملی کشتی آزاد ایران از مسابقات جهانی ۲۰۱۰ مسکو و کسب تنها دو مدال نقره و برنز، رئیس فدراسیون کشتی ایران با طرح موضوع حاضر نشدن ورزشکاران ایرانی مقابل حریفان اسرائیلی، تمرکز رسانه‌های ورزشی ایران روی ناکامی آزادکاران را به هم ریخت.
اکبر فلاح، حسن رنگرز، محمدحسن محبی و تقی اکبرنژاد از جمله چهره‌های صاحب‌نام کشتی ایران هستند که در گفت‌وگو با خبرگزاری‌ها، این مسئله را «تاکتیک یزدانی خرم و فرار رو به جلو» عنوان کرده‌اند.
کارشناسان کشتی در رسانه‌های ورزشی، رأی به موفقیت تیم ملی کشتی فرنگی ایران دادند و تیم ملی کشتی آزاد را نیز ناکام دانستند.
اما میزان اطلاع‌رسانی از ابعاد ناکامی آزادکاران، قابل قیاس با دوره‌های قبلی رقابت‌های جهانی نیست.
منوچهر لطیف درگذشته. روزنامه منتقد روز ورزش تعطیل شده. سال‌ها پیش، جعفر صمیمی مهاجرت کرده. حسین حصاری در ایران نیست.
رفته رفته صدای اغلب منتقدان در ورزش ملی ایران رو به خاموشی گراییده و صداوسیما هم با ترس از تکرار تجربه برنامه موفق تلویزیونی ۹۰، هرگز اجازه نقد آزاد را به برنامه دایره طلایی نداده است. همان طور که پیش از آن حکم به تعطیلی برنامه «ورزش کهن» در شبکه جام جم داده شد.
هر بار دایره طلایی به بحث درباره موضوعی مهم پرداخته است، حداقل برای چهار هفته از جدول پخش برنامه‌های شبکه سوم سیما خارج شده و سپس در روز و ساعتی کاملاً متفاوت به روی آنتن رفته است.
مدت‌هاست که جدی‌ترین علاقه‌مندان کشتی هم نمی‌دانند این برنامه چه روزی و در چه ساعتی پخش خواهد شد.
در زیر، به یادآوری واکنش رسانه‌های داخلی و فضای داغ مطبوعاتی در افشای ناکامی‌ها و کم‌کاری‌های سال‌های اخیر پرداخته شده است.
۱۹۹۲ بارسلون
کوچینگ منصور برزگر در کشتی سلیمانی با جفری جیمز میلتون کانادایی به شدت مورد انتقاد رسانه‌ها قرار گرفت. استفاده از اویس ملاح و میدان ندادن به علی اکبر دودانگه نیز سوژه بعدی رسانه‌ها بود.
سر وزن نرسیدن سیم‌خواه هم باعث شد حشمت کهن‌دل سرمربی کشتی فرنگی، با حجم بی‌سابقه‌ای از انتقادات روبه‌رو شود.
۱۹۹۴ استانبول
رقابت انتخابی غیررسمی بین اکبر فلاح و علی اکبرنژاد آن هم دو روز مانده به آغاز مسابقات، منصور برزگر را در تیررس انتقادات قرار داد. مجله دنیای ورزش با چاپ عکس اکبرنژاد و صحنه گریستن او در این زمینه پیشگام بود.
۱۹۹۶ آتلانتا
درگیری شدید لفظی در اردو بین عباس جدیدی و سرمربی تیم ملی، تا چند ماه سوژه اصلی منتقدان ورزش ملی در ایران بود. ماجرایی که به زعم آنها یکی از بهترین تیم‌های تاریخ کشتی ایران را از ثبت یک رکورد تازه محروم کرد.
برزگر رفت و امیر خادم مسئولیت تیم ملی را به عهده گرفت.
۲۰۰۲ تهران
تیمی که قهرمان جهان شد، به خاطر ناکامی یک ماه بعد که در بازی‌های آسیایی رخ داد، هم سرمربی‌اش محمدحسن محبی را از دست داد و هم رئیس فدراسیونش امیررضا خادم را.
۲۰۰۳ نیویورک
دبیر، طلایی و حیدری هر سه در قانون «کمر تو کمر» باختند. محسن فرح‌وشی به خاطر این نکته فنی و اینکه نتوانسته بود در ماجرای حذف فریدون قنبری از اردو درایت بیشتری به خرج دهد با انتقادات شدیدی مواجه شد. او بلافاصله پس از بازگشت از مسابقات جهانی جای خود را به برزگر داد.
۲۰۰۴ آتن
دبیر را چه کسانی به زور راهی آتن کردند؟ سوژه‌ای که همچنان از آن صحبت می‌شود!
برنامه جهان ورزش در رادیو ورزش و دایره طلایی، سلسله بحث‌های فنی پرمخاطبی را در این باره ارائه کردند. برزگر دوباره برکنار شد تا تیم ملی در یک ابتکار محیرالعقول، توسط چهار نفر (عسگری محمدیان، امیر توکلیان، محسن کاوه و غلامرضا محمدی) به صورت همزمان هدایت شود.
۲۰۰۵ بوداپست
برخی مربیان تیم ملی به جای هدایت تیم، در محل مسابقات مشغول رایزنی با کشتی‌گیران خارجی و جذب آنها برای لیگ برتر ایران بودند. این ماجرا از نگاه خبرنگاران دور نماند و ضمن ناکامی تاریخی تیم ملی، چند ماه بعد منجر به برکناری محمدرضا طالقانی، حضور یزدانی‌خرم و بازگشت مجدد برزگر شد.
۲۰۰۷ باکو
با شکست سنگین تیم ملی کشتی آزاد، برزگر و منصور مهدی‌زاده جای خود را به فرح‌وشی و معزی‌پور دادند. سوژه اصلی رسانه‌ها، اصرار کادر فنی تیم ملی در کنار گذاشتن سعید ابراهیمی بود. مردی که بهترین نتیجه را در باکو گرفت!
المپیک پکن
تمرینات بی‌برنامه و اختلاف نظرهای بی‌پایان فرح‌وشی و معزی‌پور، تیم ملی را در یکی از بدترین دوران تاریخی‌اش قرار داد. معزی‌پور چه در المپیک مقابل دوربین عادل فردوسی‌پور و چه در برنامه زنده ورزش از نگاه دو، پاسخی برای سؤال‌ها و انتقادها نداشت. او رفت تا غلامرضا محمدی سرمربی تیم ملی شود.
محمد دلیریان هم در توجیه ناکامی سوریان و سایر فرنگی کاران گفت: «خواست خدا بود». او که هواخواهی در جمع ملی‌پوشان و منتقدان نداشت، اخراج شد تا محمد بنا سمت قبلی‌اش را پس بگیرد.
بیشتر بخوانید:
کارشناسان کشتی در رسانه‌های ورزشی، رأی به موفقیت تیم ملی کشتی فرنگی ایران دادند و تیم ملی کشتی آزاد را نیز ناکام دانستند.
اما میزان اطلاع‌رسانی از ابعاد ناکامی آزادکاران، قابل قیاس با دوره‌های قبلی رقابت‌های جهانی نیست.
منوچهر لطیف درگذشته. روزنامه منتقد روز ورزش تعطیل شده. سال‌ها پیش، جعفر صمیمی مهاجرت کرده. حسین حصاری در ایران نیست.
رفته رفته صدای اغلب منتقدان در ورزش ملی ایران رو به خاموشی گراییده و صداوسیما هم با ترس از تکرار تجربه برنامه موفق تلویزیونی ۹۰، هرگز اجازه نقد آزاد را به برنامه دایره طلایی نداده است. همان طور که پیش از آن حکم به تعطیلی برنامه «ورزش کهن» در شبکه جام جم داده شد.
هر بار دایره طلایی به بحث درباره موضوعی مهم پرداخته است، حداقل برای چهار هفته از جدول پخش برنامه‌های شبکه سوم سیما خارج شده و سپس در روز و ساعتی کاملاً متفاوت به روی آنتن رفته است.
مدت‌هاست که جدی‌ترین علاقه‌مندان کشتی هم نمی‌دانند این برنامه چه روزی و در چه ساعتی پخش خواهد شد.
در زیر، به یادآوری واکنش رسانه‌های داخلی و فضای داغ مطبوعاتی در افشای ناکامی‌ها و کم‌کاری‌های سال‌های اخیر پرداخته شده است.
۱۹۹۲ بارسلون
کوچینگ منصور برزگر در کشتی سلیمانی با جفری جیمز میلتون کانادایی به شدت مورد انتقاد رسانه‌ها قرار گرفت. استفاده از اویس ملاح و میدان ندادن به علی اکبر دودانگه نیز سوژه بعدی رسانه‌ها بود.
سر وزن نرسیدن سیم‌خواه هم باعث شد حشمت کهن‌دل سرمربی کشتی فرنگی، با حجم بی‌سابقه‌ای از انتقادات روبه‌رو شود.
۱۹۹۴ استانبول
رقابت انتخابی غیررسمی بین اکبر فلاح و علی اکبرنژاد آن هم دو روز مانده به آغاز مسابقات، منصور برزگر را در تیررس انتقادات قرار داد. مجله دنیای ورزش با چاپ عکس اکبرنژاد و صحنه گریستن او در این زمینه پیشگام بود.
۱۹۹۶ آتلانتا
درگیری شدید لفظی در اردو بین عباس جدیدی و سرمربی تیم ملی، تا چند ماه سوژه اصلی منتقدان ورزش ملی در ایران بود. ماجرایی که به زعم آنها یکی از بهترین تیم‌های تاریخ کشتی ایران را از ثبت یک رکورد تازه محروم کرد.
برزگر رفت و امیر خادم مسئولیت تیم ملی را به عهده گرفت.
۲۰۰۲ تهران
تیمی که قهرمان جهان شد، به خاطر ناکامی یک ماه بعد که در بازی‌های آسیایی رخ داد، هم سرمربی‌اش محمدحسن محبی را از دست داد و هم رئیس فدراسیونش امیررضا خادم را.
۲۰۰۳ نیویورک
دبیر، طلایی و حیدری هر سه در قانون «کمر تو کمر» باختند. محسن فرح‌وشی به خاطر این نکته فنی و اینکه نتوانسته بود در ماجرای حذف فریدون قنبری از اردو درایت بیشتری به خرج دهد با انتقادات شدیدی مواجه شد. او بلافاصله پس از بازگشت از مسابقات جهانی جای خود را به برزگر داد.
۲۰۰۴ آتن
دبیر را چه کسانی به زور راهی آتن کردند؟ سوژه‌ای که همچنان از آن صحبت می‌شود!
برنامه جهان ورزش در رادیو ورزش و دایره طلایی، سلسله بحث‌های فنی پرمخاطبی را در این باره ارائه کردند. برزگر دوباره برکنار شد تا تیم ملی در یک ابتکار محیرالعقول، توسط چهار نفر (عسگری محمدیان، امیر توکلیان، محسن کاوه و غلامرضا محمدی) به صورت همزمان هدایت شود.
۲۰۰۵ بوداپست
برخی مربیان تیم ملی به جای هدایت تیم، در محل مسابقات مشغول رایزنی با کشتی‌گیران خارجی و جذب آنها برای لیگ برتر ایران بودند. این ماجرا از نگاه خبرنگاران دور نماند و ضمن ناکامی تاریخی تیم ملی، چند ماه بعد منجر به برکناری محمدرضا طالقانی، حضور یزدانی‌خرم و بازگشت مجدد برزگر شد.
۲۰۰۷ باکو
با شکست سنگین تیم ملی کشتی آزاد، برزگر و منصور مهدی‌زاده جای خود را به فرح‌وشی و معزی‌پور دادند. سوژه اصلی رسانه‌ها، اصرار کادر فنی تیم ملی در کنار گذاشتن سعید ابراهیمی بود. مردی که بهترین نتیجه را در باکو گرفت!
المپیک پکن
تمرینات بی‌برنامه و اختلاف نظرهای بی‌پایان فرح‌وشی و معزی‌پور، تیم ملی را در یکی از بدترین دوران تاریخی‌اش قرار داد. معزی‌پور چه در المپیک مقابل دوربین عادل فردوسی‌پور و چه در برنامه زنده ورزش از نگاه دو، پاسخی برای سؤال‌ها و انتقادها نداشت. او رفت تا غلامرضا محمدی سرمربی تیم ملی شود.
محمد دلیریان هم در توجیه ناکامی سوریان و سایر فرنگی کاران گفت: «خواست خدا بود». او که هواخواهی در جمع ملی‌پوشان و منتقدان نداشت، اخراج شد تا محمد بنا سمت قبلی‌اش را پس بگیرد.
