«نام و نام خانوادگی کشته‌شدگان را داریم، اما امکان تحقیق در مورد آنها وجود ندارد». اینها گفته‌های کاظم جلالی است، مخبر کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی در مصاحبه‌ای با خبرگزاری ایسنا. آقای جلالی می‌گوید چون هیچگونه مشخصه دیگری به غیر از نام و نام خانوادگی افراد ارائه نشده بود، این امکان وجود نداشت که بشود اسامی موجود را پیگیری کرد.
منظور آقای جلالی البته کشته‌شدگان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری است. کسانی که معترضان نتایج انتخابات ریاست جمهوری آنها را شهدای جنبش سبز می‌خوانند.
علیرضا بهشتی، سخنگوی کمیته پیگیری بازداشت شدگان اخیر، مدتی پیش از بازداشتش به رادیو فردا گفته بود که شمار کشته‌شدگان به ۶۹ نفر می‌رسد: «یک لیست شصت و نه نفره از تعداد کسانی که در این حوادث جان خود را از دست داده اند را به آنها دادیم. اینها از افرادی هستند که دوستانی که در آن دفتر کار می کنند، زحمت کشیده اند و پرونده برایشان تشکیل داده اند، تحقیق کرده‌اند در موردشان، اطلاعات لازم را به دست آوردند.»
این اطلاعات لازم اما ظاهراً چندان دردی از خانواده جان‌باختگان دوا نکرده است. حالا دیگر از سه عضو کمیته پیگیری بازداشت‌شدگان اخیر، مرتضی الویری و ابراهیم امینی خود زندانی هستند و علیرضا بهشتی هم با قید وثیقه آزاد.
کمیته سه نفره هم که از سوی رئیس جدید قوه قضائیه، آیت‌الله صادق لاریجانی برای رسیدگی به ادعاهای کمیته پیگیری بازداشت شدگان تعیین شده بود، مدارک جمع آوری شده توسط یاران مهدی کروبی را بررسی کرد و اطلاعات ارائه شده از سوی مهدی کروبی را ساختگی خواند. اسنادی که عبدالکریم لاهیجی، نایب رئیس فدراسیون جوامع حقوق بشر در پاریس آنها را از نظر حقوقی کاملاً قابل استناد می‌داند و می‌گوید: «مدارکی که آقای کروبی تا آنجا که من می‌دانم داشتند، چند ویدئو بوده، کسانی که رفته بودند پیش آقای کروبی، یا صحبت‌های آنها را ضبط کرده بودند و یا حتی تصویر هم بوده در آن. مشخصات آنها هم مشخص بوده. کافی است بازهم هویت آنها به مقامات قضایی داده بشود و دیگر با آنهاست که می‌خواهند کشف حقیقت کنند.»
پیش از آن هم مأموران امنیتی جمهوری اسلامی با مراجعه به دفتر مهدی کروبی، در آن را پلمب کردند و اسناد و مدارک و سی‌دی‌های حاوی این اسناد را با خود بردند.
آقای لاهیجی خود یکی از کسانی است که در بیرون از ایران، اطلاعات مربوط به کشته شدگان و آسیب‌دیدگان را جمع‌آوری کرده است. او به رادیو فردا می‌گوید: «طبق نخستین صورتی که ما [داشتیم] بیش از ۱۷۰ یا ۱۷۲ تن به ما اعلام شده بود. به دو گروه سازمان ملل، گروه تحقیق درباره بازداشت‌های خودسرانه و گروه تحقیق درباره ناپدیدشدگان قهری دادیم، از خانواده‌ها هم خواستیم که آنها ما را در جریان بگذارند و ده‌ها ایمیل برای ما آمد، چه از ایران و چه از جاهای دیگر و همه آنها مشخصات کامل زندانی‌هایشان را اعلام می‌کردند، یا کسانی که ناپدید شده بودند. به خاطر همین ما یک صورت دومی دادیم که بیش از ۲۰۰ اسم در آن بود. در مواردی هم بود که پس از مدتی، یک هفته، ده روز، دو هفته، ایمیل‌های جدیدی برایمان می‌آمد و می‌گفتند که ما بالاخره گمشده‌مان پیدا شد و آزاد شد.»
سایت خبری نوروز، وابسته به حزب مشارکت به دنبال انتشار خبر خاکسپاری ۴۴ تن از قربانیان حوادث اخیر در بهشت زهرا، شماره جوازهایی را که برای دفن این کشته‌شدگان صادر شده بود، را هم منتشر کرده است.
هرچند کاظم جلالی، مخبر کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی می گوید که تنها با در دست داشتن نام و نام خانوادگی افراد نمی‌شود وضعیت آنها را پیگیری کرد، با این حال یک سؤال بی‌پاسخ می‌ماند: چگونه در قضیه ترانه موسوی، صدا و سیمای جمهوری اسلامی به راحتی تا آنجا پیش رفت که با یک استعلام ساده از ثبت احوال در سراسر ایران تنها سه ترانه موسوی وجود دارد.
منظور آقای جلالی البته کشته‌شدگان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری است. کسانی که معترضان نتایج انتخابات ریاست جمهوری آنها را شهدای جنبش سبز می‌خوانند.
علیرضا بهشتی، سخنگوی کمیته پیگیری بازداشت شدگان اخیر، مدتی پیش از بازداشتش به رادیو فردا گفته بود که شمار کشته‌شدگان به ۶۹ نفر می‌رسد: «یک لیست شصت و نه نفره از تعداد کسانی که در این حوادث جان خود را از دست داده اند را به آنها دادیم. اینها از افرادی هستند که دوستانی که در آن دفتر کار می کنند، زحمت کشیده اند و پرونده برایشان تشکیل داده اند، تحقیق کرده‌اند در موردشان، اطلاعات لازم را به دست آوردند.»
این اطلاعات لازم اما ظاهراً چندان دردی از خانواده جان‌باختگان دوا نکرده است. حالا دیگر از سه عضو کمیته پیگیری بازداشت‌شدگان اخیر، مرتضی الویری و ابراهیم امینی خود زندانی هستند و علیرضا بهشتی هم با قید وثیقه آزاد.
کمیته سه نفره هم که از سوی رئیس جدید قوه قضائیه، آیت‌الله صادق لاریجانی برای رسیدگی به ادعاهای کمیته پیگیری بازداشت شدگان تعیین شده بود، مدارک جمع آوری شده توسط یاران مهدی کروبی را بررسی کرد و اطلاعات ارائه شده از سوی مهدی کروبی را ساختگی خواند. اسنادی که عبدالکریم لاهیجی، نایب رئیس فدراسیون جوامع حقوق بشر در پاریس آنها را از نظر حقوقی کاملاً قابل استناد می‌داند و می‌گوید: «مدارکی که آقای کروبی تا آنجا که من می‌دانم داشتند، چند ویدئو بوده، کسانی که رفته بودند پیش آقای کروبی، یا صحبت‌های آنها را ضبط کرده بودند و یا حتی تصویر هم بوده در آن. مشخصات آنها هم مشخص بوده. کافی است بازهم هویت آنها به مقامات قضایی داده بشود و دیگر با آنهاست که می‌خواهند کشف حقیقت کنند.»
پیش از آن هم مأموران امنیتی جمهوری اسلامی با مراجعه به دفتر مهدی کروبی، در آن را پلمب کردند و اسناد و مدارک و سی‌دی‌های حاوی این اسناد را با خود بردند.
آقای لاهیجی خود یکی از کسانی است که در بیرون از ایران، اطلاعات مربوط به کشته شدگان و آسیب‌دیدگان را جمع‌آوری کرده است. او به رادیو فردا می‌گوید: «طبق نخستین صورتی که ما [داشتیم] بیش از ۱۷۰ یا ۱۷۲ تن به ما اعلام شده بود. به دو گروه سازمان ملل، گروه تحقیق درباره بازداشت‌های خودسرانه و گروه تحقیق درباره ناپدیدشدگان قهری دادیم، از خانواده‌ها هم خواستیم که آنها ما را در جریان بگذارند و ده‌ها ایمیل برای ما آمد، چه از ایران و چه از جاهای دیگر و همه آنها مشخصات کامل زندانی‌هایشان را اعلام می‌کردند، یا کسانی که ناپدید شده بودند. به خاطر همین ما یک صورت دومی دادیم که بیش از ۲۰۰ اسم در آن بود. در مواردی هم بود که پس از مدتی، یک هفته، ده روز، دو هفته، ایمیل‌های جدیدی برایمان می‌آمد و می‌گفتند که ما بالاخره گمشده‌مان پیدا شد و آزاد شد.»
سایت خبری نوروز، وابسته به حزب مشارکت به دنبال انتشار خبر خاکسپاری ۴۴ تن از قربانیان حوادث اخیر در بهشت زهرا، شماره جوازهایی را که برای دفن این کشته‌شدگان صادر شده بود، را هم منتشر کرده است.
هرچند کاظم جلالی، مخبر کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی می گوید که تنها با در دست داشتن نام و نام خانوادگی افراد نمی‌شود وضعیت آنها را پیگیری کرد، با این حال یک سؤال بی‌پاسخ می‌ماند: چگونه در قضیه ترانه موسوی، صدا و سیمای جمهوری اسلامی به راحتی تا آنجا پیش رفت که با یک استعلام ساده از ثبت احوال در سراسر ایران تنها سه ترانه موسوی وجود دارد.
