مأموران امنیتی که پیش از این پرستو فروهر را از برگزاری مراسم سالگرد قتل پدر ومادرش، داریوش و پروانه فروهر منع کرده بودند، اجازه ندادند که او بر سر مزار پدر و مادرش نیز حاضر شود.
خانم فروهر که ساکن آلمان است و به روال هر سال، این بار نیز برای برگزاری مراسم دوازدهمین سالگرد قتل پدر و مادر خود در اول آذرماه به تهران رفته است، گفته بود که پس از ورود به ایران، مقامات امنیتی وی را احضار و به او اطلاع دادند که برگزاری هر گونه مراسم برای بزرگداشت داریوش و پروانه فروهر ممنوع است و هیچ اجازه‌ای برای دعوت رسانه‌ای از مردم داده نخواهد شد.
خانم فروهر در گفت‌وگو با رادیو فردا از ممانعت از حضور او و بستگان درجه یکش بر سر مزار پدر و مادرش خبر داده است.
پرستوفروهر: روز جمعه به سنت قدیم من به همراه خاله و دایی‌ام رفتیم سر مزار پدر و مادرم. من هر وقت ایران باشم صبح‌های جمعه سر مزار می‌روم و گل می‌گذارم که رسم قدیمی همه مردم ایران است.
این بار وقتی ما سه نفر سر مزار رفتیم، حضور نیروهای انتظامی در اطراف مزار شگفت‌انگیز بود و متأسفانه نوع برخوردشان درست نبود. آنها می‌گفتند زود باشید، زود باشید و کار ما با ممانعت‌هایی روبه‌رو بود و من نمی‌فهمم به چه دلیل. گویا هر بار با یک عمل کوچک بر زخم ما فشار بیشتری وارد می‌آورند.
حق هر آدمی است که به صورت خصوصی بر سر مزار عزیزانش برود، گل بگذارد، ادای احترام کند و یادشان را گرامی بدارد ولی این حق در همین حد نیز برای ما با محدودیت‌هایی همراه شده است و جای تأسف دارد.
نیروی امنیتی-انتظامی اصلاٌ نمی‌تواند ممنوعیتی برای رفتن سر مزار ایجاد کند آن هم به طور خصوصی و اصلاً این مسئله جایی اعلام نشده بود. این مسئله نشان می‌دهد اینها در آنجا حضور دارند.
مردم تهران رسمشان است که روزهای جمعه سر مزار عزیزانشان می‌روند و بعضی‌ها شاید به مزار پدر و مادرم سری می‌زنند، اما از دوست دیگری هم شنیدم که اجازه ایستادن در آنجا را نداده بودند. یعنی در گورستانی که هزاران هزار قبر وجود دارد اطراف این قبر ایستاده‌اند و نمی‌گذارند کسی نزدیک برود. من نمی‌دانم این کار چه معنایی دارد.
بر اساس رسم تلخی که سال‌های اخیر وجود داشته من و نزدیک‌ترین اقوامم در ممنوعیت در این خانه هستیم و از آمدن هر کسی جلوگیری می‌کنند و منع کامل وجود دارد.
برای این مراسم حتی به ما اجازه ندادند یک آگهی کوچک بدهیم تا یاد آنها را گرامی بداریم. ما در حصر و ممنوعیت هستیم و دیگرانی هم که شاید امید داشتند امسال در مراسم سالگرد شرکت کنند آنها نیز با این حصر و ممنوعیت روبه‌رو هستند.
خانم فروهر که ساکن آلمان است و به روال هر سال، این بار نیز برای برگزاری مراسم دوازدهمین سالگرد قتل پدر و مادر خود در اول آذرماه به تهران رفته است، گفته بود که پس از ورود به ایران، مقامات امنیتی وی را احضار و به او اطلاع دادند که برگزاری هر گونه مراسم برای بزرگداشت داریوش و پروانه فروهر ممنوع است و هیچ اجازه‌ای برای دعوت رسانه‌ای از مردم داده نخواهد شد.
خانم فروهر در گفت‌وگو با رادیو فردا از ممانعت از حضور او و بستگان درجه یکش بر سر مزار پدر و مادرش خبر داده است.
پرستوفروهر: روز جمعه به سنت قدیم من به همراه خاله و دایی‌ام رفتیم سر مزار پدر و مادرم. من هر وقت ایران باشم صبح‌های جمعه سر مزار می‌روم و گل می‌گذارم که رسم قدیمی همه مردم ایران است.
این بار وقتی ما سه نفر سر مزار رفتیم، حضور نیروهای انتظامی در اطراف مزار شگفت‌انگیز بود و متأسفانه نوع برخوردشان درست نبود. آنها می‌گفتند زود باشید، زود باشید و کار ما با ممانعت‌هایی روبه‌رو بود و من نمی‌فهمم به چه دلیل. گویا هر بار با یک عمل کوچک بر زخم ما فشار بیشتری وارد می‌آورند.
حق هر آدمی است که به صورت خصوصی بر سر مزار عزیزانش برود، گل بگذارد، ادای احترام کند و یادشان را گرامی بدارد ولی این حق در همین حد نیز برای ما با محدودیت‌هایی همراه شده است و جای تأسف دارد.
- خانم فروهر، گویا شما فقط با اقوام نزدیک سر مزار رفته‌اید. آیا شما اعلام قبلی داشتید مبنی بر اینکه قرار است روز جمعه بر سر مزار پدر و مادرتان بروید و آیا نیروهای اطلاعاتی پیش از این برای شما ممنوعیت ایجاد کرده بودند؟
نیروی امنیتی-انتظامی اصلاٌ نمی‌تواند ممنوعیتی برای رفتن سر مزار ایجاد کند آن هم به طور خصوصی و اصلاً این مسئله جایی اعلام نشده بود. این مسئله نشان می‌دهد اینها در آنجا حضور دارند.
مردم تهران رسمشان است که روزهای جمعه سر مزار عزیزانشان می‌روند و بعضی‌ها شاید به مزار پدر و مادرم سری می‌زنند، اما از دوست دیگری هم شنیدم که اجازه ایستادن در آنجا را نداده بودند. یعنی در گورستانی که هزاران هزار قبر وجود دارد اطراف این قبر ایستاده‌اند و نمی‌گذارند کسی نزدیک برود. من نمی‌دانم این کار چه معنایی دارد.
- خانم فروهر، به رغم محدودیت‌ها و ممنوعیت‌هایی که وجود دارد، برنامه شما برای روز دوشنبه چیست؟
بر اساس رسم تلخی که سال‌های اخیر وجود داشته من و نزدیک‌ترین اقوامم در ممنوعیت در این خانه هستیم و از آمدن هر کسی جلوگیری می‌کنند و منع کامل وجود دارد.
برای این مراسم حتی به ما اجازه ندادند یک آگهی کوچک بدهیم تا یاد آنها را گرامی بداریم. ما در حصر و ممنوعیت هستیم و دیگرانی هم که شاید امید داشتند امسال در مراسم سالگرد شرکت کنند آنها نیز با این حصر و ممنوعیت روبه‌رو هستند.
