پیترو ماستورتزو، عکاس آزاد ۳۰ ساله ایتالیایی است که از سال ۲۰۰۷ عکاسی حرفه‌ای را در همکاری با آژانس‌های عکس خبری این کشور شروع کرده است. او که در رشته روابط بین‌الملل در ناپل تحصیل کرده، سال‌هاست در رم به عکاسی خبری رو آورده است.
نام او امسال به عنوان برنده جایزه عکس سال ۲۰۰۹ «بنیاد جهانی عکس خبری World Press Photo» مطرح شد؛ تک عکسی از مجموعه عکس «پشت‌بام‌های تهران» درباره شب‌های ملتهب بعد از انتخابات خردادماه ایران که مردم را در حال شعار دادن روی پشت‌بام خانه‌هایشان نشان می‌دهد.
پیترو ماستورتزو که با ویزای توریستی به ایران رفته بود، در روزهای بعد از انتخابات موفق شد برخلاف بقیه همکاران خبرنگار و عکاس‌اش در ایران بماند و فریادهای الله‌اکبر برخی از مردم تهران را در تصاویرش ثبت کند.
آقای ماستورتزو در این مورد به رادیو فردا می‌گوید: «بعد از شب رأی‌گیری، صداهای زیادی را از بالای پشت‌بام‌ها می‌شنیدم. وقتی فهمیدم این نحوه نشان‌دادن اعتراض مردم و فریاد مرگ بر دیکتاتور است، سریع روی پشت‌بام رفتم. شب اول شرایط به شدت احساسی و عجیب بود. آنقدر که خودم هم تحت تأثیر قرار گرفتم.»
این عکاس جوان می‌گوید به مردم نزدیک شده بوده و در طول پنج شش شب به عکاسی از مردم از روی پشت‌بام‌ها ادامه داده و کم کم با همسایه‌هایی که هر شب روی پشت‌بام‌ها می‌آمدند، آشنا شده ولی مشکل بزرگی برای ادامه کارش داشته: «نباید هویت آنها مشخص می‌شد. مردم به شدت از دوربین می‌ترسیدند. وقتی به آنها می‌گفتم اصلاً نمی‌خواهم برایشان دردسری درست کنم، بیشتر اعتماد می‌کردند. برای همین، عکس‌ها را با سرعت پایین می‌گرفتم که خودبه‌خود صورت‌ها محو شوند و چهره‌ها مشخص نباشند.»
او قبل از انتخابات به دلیل اینکه با ویزای توریستی در خیابان‌ها از جوانان در حال تبلیغ برای نامزدهای ریاست‌جمهوری عکاسی می‌کرده، توسط بسیجی‌ها دستگیر شده و به گفته خودش سه روز را در بازداشت پلیس گذرانده است.
ماستورتزو درباره فضا و جو شب‌هایی که روی پشت‌بام‌های تهران عکاسی می‌کرده، به رادیو فردا می‌گوید: «مردم به من می‌گفتند ما حالا بخشی از تاریخ هستیم و تجربه جدید را می‌گذرانیم. بعضی می‌گفتند، بعد از انقلاب ایران، مردم کاملاً سکوت کرده بودند و حالا برای اولین بار این اتحاد بین برخی از آنها شکل گرفته. مردم خیلی خوشحال بودند که برای نشان‌دادن اعتراض‌‌شان در خیابان‌ها کنار یکدیگر شرایط جدیدی را تجربه می‌کنند که در تاریخ ایران زیاد دیده نشده.»
این عکاس جوان، علاوه بر اینکه مهم‌ترین جایزه بهترین عکس خبری سال ۲۰۰۹ را به دست آورده، با مجموعه عکس «از پشت‌بام‌های تهران» که در ۹ عکس مردم تهران را بر پشت‌بام‌ها نشان می‌دهد در بخش «مردم در اخبار» هم جایزه بهترین مجموعه عکس را به دست آورده است.
«بنیاد جهانی عکس خبری» یا ورلد پرس فوتو یک سازمان مستقل و غیرانتفاعی در آمستردام است که از سال ۱۹۵۵، هر سال بهترین عکس‌های خبری را انتخاب می‌کند.
این مسابقه معتبرترین و بزرگ‌ترین رقابت عکس خبری در جهان محسوب می‌شود و عکاسان خبری تلاش می‌کنند در رقابتی تنگاتنگ، بهترین تک‌عکس یا مجموعه عکس‌شان را برای آن ارسال کنند. هیچ عکاس ایرانی موفق نشد با عکسی در مورد انتخابات ایران و رویدادهای پس از آن، در مسابقه امسال این بنیاد، نامزد شود.
آقای ماستورتزو با اشاره به شرایط سخت عکاسی در روزهای بعد از انتخابات ایران، می‌گوید:«باور نمی‌کنم این مجموعه عکس و تک‌عکس‌ام برگزیده شده باشد. داستان عجیب و خاصی پشت این عکس‌هاست.»
داوران امسال این بنیاد در مورد عکس ماستورتزو گفته‌اند عکس او تنش و هیجان را در لحظات ثبت کرده است و آغاز یک واقعه تاریخی را نشان می‌دهد.
رئیس هیات داوران درباره عکس برگزیده سال بنیاد جهانی عکس خبری گفته است: «این عکس از نظر تصویری و احساسی مخاطب را درگیر می‌کند».
نام او امسال به عنوان برنده جایزه عکس سال ۲۰۰۹ «بنیاد جهانی عکس خبری World Press Photo» مطرح شد؛ تک عکسی از مجموعه عکس «پشت‌بام‌های تهران» درباره شب‌های ملتهب بعد از انتخابات خردادماه ایران که مردم را در حال شعار دادن روی پشت‌بام خانه‌هایشان نشان می‌دهد.
پیترو ماستورتزو که با ویزای توریستی به ایران رفته بود، در روزهای بعد از انتخابات موفق شد برخلاف بقیه همکاران خبرنگار و عکاس‌اش در ایران بماند و فریادهای الله‌اکبر برخی از مردم تهران را در تصاویرش ثبت کند.
آقای ماستورتزو در این مورد به رادیو فردا می‌گوید: «بعد از شب رأی‌گیری، صداهای زیادی را از بالای پشت‌بام‌ها می‌شنیدم. وقتی فهمیدم این نحوه نشان‌دادن اعتراض مردم و فریاد مرگ بر دیکتاتور است، سریع روی پشت‌بام رفتم. شب اول شرایط به شدت احساسی و عجیب بود. آنقدر که خودم هم تحت تأثیر قرار گرفتم.»
این عکاس جوان می‌گوید به مردم نزدیک شده بوده و در طول پنج شش شب به عکاسی از مردم از روی پشت‌بام‌ها ادامه داده و کم کم با همسایه‌هایی که هر شب روی پشت‌بام‌ها می‌آمدند، آشنا شده ولی مشکل بزرگی برای ادامه کارش داشته: «نباید هویت آنها مشخص می‌شد. مردم به شدت از دوربین می‌ترسیدند. وقتی به آنها می‌گفتم اصلاً نمی‌خواهم برایشان دردسری درست کنم، بیشتر اعتماد می‌کردند. برای همین، عکس‌ها را با سرعت پایین می‌گرفتم که خودبه‌خود صورت‌ها محو شوند و چهره‌ها مشخص نباشند.»
او قبل از انتخابات به دلیل اینکه با ویزای توریستی در خیابان‌ها از جوانان در حال تبلیغ برای نامزدهای ریاست‌جمهوری عکاسی می‌کرده، توسط بسیجی‌ها دستگیر شده و به گفته خودش سه روز را در بازداشت پلیس گذرانده است.
ماستورتزو درباره فضا و جو شب‌هایی که روی پشت‌بام‌های تهران عکاسی می‌کرده، به رادیو فردا می‌گوید: «مردم به من می‌گفتند ما حالا بخشی از تاریخ هستیم و تجربه جدید را می‌گذرانیم. بعضی می‌گفتند، بعد از انقلاب ایران، مردم کاملاً سکوت کرده بودند و حالا برای اولین بار این اتحاد بین برخی از آنها شکل گرفته. مردم خیلی خوشحال بودند که برای نشان‌دادن اعتراض‌‌شان در خیابان‌ها کنار یکدیگر شرایط جدیدی را تجربه می‌کنند که در تاریخ ایران زیاد دیده نشده.»
این عکاس جوان، علاوه بر اینکه مهم‌ترین جایزه بهترین عکس خبری سال ۲۰۰۹ را به دست آورده، با مجموعه عکس «از پشت‌بام‌های تهران» که در ۹ عکس مردم تهران را بر پشت‌بام‌ها نشان می‌دهد در بخش «مردم در اخبار» هم جایزه بهترین مجموعه عکس را به دست آورده است.
«بنیاد جهانی عکس خبری» یا ورلد پرس فوتو یک سازمان مستقل و غیرانتفاعی در آمستردام است که از سال ۱۹۵۵، هر سال بهترین عکس‌های خبری را انتخاب می‌کند.
این مسابقه معتبرترین و بزرگ‌ترین رقابت عکس خبری در جهان محسوب می‌شود و عکاسان خبری تلاش می‌کنند در رقابتی تنگاتنگ، بهترین تک‌عکس یا مجموعه عکس‌شان را برای آن ارسال کنند. هیچ عکاس ایرانی موفق نشد با عکسی در مورد انتخابات ایران و رویدادهای پس از آن، در مسابقه امسال این بنیاد، نامزد شود.
آقای ماستورتزو با اشاره به شرایط سخت عکاسی در روزهای بعد از انتخابات ایران، می‌گوید:«باور نمی‌کنم این مجموعه عکس و تک‌عکس‌ام برگزیده شده باشد. داستان عجیب و خاصی پشت این عکس‌هاست.»
داوران امسال این بنیاد در مورد عکس ماستورتزو گفته‌اند عکس او تنش و هیجان را در لحظات ثبت کرده است و آغاز یک واقعه تاریخی را نشان می‌دهد.
رئیس هیات داوران درباره عکس برگزیده سال بنیاد جهانی عکس خبری گفته است: «این عکس از نظر تصویری و احساسی مخاطب را درگیر می‌کند».
