لیلی و آزاده پورزند دختران این روزنامهنگار ۷۸ ساله میگویند که آقای پورزند روز پنجشنبه ۳۰ مهرماه به دلیل وخامت وضع جسمی و روحی به بیمارستان ایران مهر منتقل شده است.
آنها همچنین تأکید کردهاند که «این روزنامهنگار زندانکشیده سالخورده در دوری اجباری از فرزندانش در تنهایی مطلق به سر میبرد».
سیامک پورزند، از جمله قربانیان «پروژههای اعترافسازی» دستگاه اطلاعات موازی در ایران به شمار میرود که در اواخر پاییز ۱۳۸۰ بازداشت شد.
وی پس از ماهها تحمل سلول انفرادی و شکنجههای جسمی و روحی در یکی از بازداشتگاههای مخفی مجموعهای از نهادهای امنیتی که در آن سالها با عنوان کلی «دستگاه اطلاعات موازی» علیه جنبش اصلاحطلبی، دولت محمد خاتمی و روشنفکران و هنرمندان فعالیت میکردند.
سیامک پورزند پس از نزدیک به یک سال که به کلی از حق داشتن وکیل و ملاقات با خانواده و همچنین همسرش مهرانگیز کار وکیل، حقوقدان و فعال حقوق بشر محروم بود در نهایت به «اعترافات اجباری» وادار شد.
فیلم اعترافات اجباری آقای پورزند ماهها بعد در اواخر تابستان سال ۸۱ بارها از تلویزیون رسمی جمهوری اسلامی پخش شد و اعترافات اجباری سیامک پورزند حتی مورد استناد آیتالله علی خامنهای نیز قرار گرفت.
وی پس از آن در دادگاهی غیرعلنی محاکمه و به هشت سال زندان محکوم شد اما مدتی بعد به وخامت حال او که در ۷۱ سالگی همچنان در بازداشت بود به بیمارستان منتقل و تحت تدابیر امنیتی به منزلش منتقل شد.
در اسفند سال ۸۲ و در جریان بازداشت شماری از نویسندگان و منتقدان سینمایی سیامک پورزند بار دیگر بازداشت و به زندان اوین منتقل شد و ماهها بعد در حالی از زندان آزاد شد که همسرش مهرانگیز کار و دخترانش پس از ماجرای بازداشت او، مجبور به ترک وطن شده بودند.
سیامک پورزند، به رغم گذشت هشت سال از بازداشت، هرگز اجازه خروج از کشور را نیافت و تحت فشار نهادهای امنیتی به زندگی دور از خانوادهاش و آنگونه که دخترانش اعلام کردهاند «در تنهایی مطلق» در ایران ادامه داده است.
سازمان گزارشگران بدون مرز در هشت سال گذشته بارها با انتشار بیانیههایی از تداوم فشار نهادهای امنیتی بر این روزنامهنگار سالخورده و ادامه معالجه سيامک پورزند در شرايطي انسانی شده است.
مهرانگیز کار درباره آنچه در هشت سال اخیر بر این روزنامهنگار ۷۸ ساله گذشته پیشتر اعلام کرده بود که «او هنوز که هنوز است، زندانی سیاسی است و ظاهرأ در مرخصی به دلیل کهولت سن به سر میبرد».