دولت آمریکا با فراخواندن رؤسای جمهوری پاکستان و افغانستان به واشنگتن، در نظر دارد ضمن تلاش در جهت کاهش اختلافات دو کشور همسایه، زمینه هماهنگی بیشتر در عملیات و نحوه مقابله مؤثر با گروه‌های طالبان و افراد مسلح القاعده را فراهم سازد.
این اختلافات که انتظار می‌رفت پس از کناری پرویز مشرف و کاهش نفوذ عوامل نظامی در سیاست داخلی پاکستان، تا حدودی کاهش یابد، بعد از به روی کار آمدن آصف زرداری، رئیس جمهوری کنونی پاکستان نیز همچنان ادامه یافت.
دوستی نزدیک افغانستان با هند، و ادامه تشنج در روابط دو دولت مستقر در دهلی‌نو و اسلام‌آباد، از جمله عوامل اصلی اختلافات مابین دو کشور همسایه پاکستان و افغانستان به شمار می‌رود.
علی رغم ناخرسندی اسلام‌آباد، دولت افغانستان، آن طور که حامد کرزای، طی سخنرانی روز گذشته خود در دانشگاه پرینستون امریکا، بار دیگر مورد تأکید قرار داد، دوستی با هند را در جهت حفظ توازن با پاکستان و مطابق با منافع استراتژیکی خود تلقی می‌کند.
ادامه اختلافات مابین دو کشور همسایه پاکستان و افغانستان، از سوی شورشیان طالبان و اعضای القاعده که بخصوص در طول مرزهای مشترک دو کشور بسیار فعال به نظر می‌رسند، تا کنون مورد حداکثر استفاده قرار گرفته است.
تدارک جنگ و گریز در مرزهای مشترک و پناه گرفتن در کشور همسایه پس از انجام عملیات در آنسوی مرزهای خودی، تاکنون موجب کندی عملیات نظامی تعقیب جنگجویان شورشی شده و استفاده از نیروی هوایی و قدرت موشکی نیز، به دلیل باقی گذاشتن تلفات سنگین غیرنظامی، بخش تبلیغاتی و روانی جنگ علیه طالبان را به زیان نیروهای ناتو و امریکا پیش برده است.
با توجه به پیشرفت سریع نیروهای طالبان در پاکستان، و همچنین گسترش جنگ در افغانستان، تا پیش از استقرار نیروهای تازه امریکا در کشور اخیر، ایجاد هماهنگی بیشتر در مرزهای دو کشور و توسعه همکاری مابین کابل و اسلام آباد، از فوریت خاص بر خوردار بوده است.
بدون ایجاد هماهنگی بیشتر در جبهه و بخصوص در مرزهای مشترک دو کشور افغانستان و پاکستان، دست یافتن به نتایج بهتر در جنگ علیه طالبان و القاعده اگر نه تعلیق به محال، که در هر حال، با دشواری‌های عمده روبه‌رو خواهد بود.
در عین حال مردم امریکا و دولت اوباما مایل نیستند، که جنگ کنونی علیه طالبان و القاعده به شکست تازه‌ای بیانجامد. امریکا که القاعده را یک خطر امنیتی مستقیم علیه خود تلقی کرده و طالبان را شریک اصلی آنها می‌داند، مصمم است است که با استفاده از حد اکثر امکانات ممکن، ابتدا به کنترل این گروه‌ها در محل دست یافته و در مرحله بعد موفق به پاکسازی کامل آنها بشود.
دست یافتن به هماهنگی مورد نظر واشنگتن، به دلیل عمق اختلافات کابل و اسلام‌آباد و همچنین قدمت تشنج جاری، یک شبه نه ممکن است و نه مورد انتظار واشنگتن. با این وجود، دست یافتن به نتایج ابتدایی در این جهت، می‌توانند همراه با امید به بهبود تدریجی روابط دوجانبه، زمینه همکاری‌های بیشتری را فراهم سازد.
با توجه به اهمیت این هدف، به نظر می‌رسد که دولت امریکا نا رضایتی‌های خود را از دولت حامد کرزای تا حدودی فراموش کرده و حتی آماده شده است که رئیس جمهوری کنونی را، علی‌رغم قابلیت‌های اندک و فساد اداری و مالی منسوب به آن، به عنوان رییس جمهوری آینده بپذیرد.
دیدا ر سه جانبه اوباما، زرداری، کرزای در واشنگتن، بی‌تردید به عنوان یک عامل تبلیغاتی مورد استفاده حامد کرزای قرار گرفته و بخت‌های انتخاب مورد انتظار او را بیش از پیش افزایش خواهد داد.
در جهت رفع تشنج در روابط کابل و اسلام آباد، به نظر می‌رسد پاکستان، انعطاف‌پذیرتر از افغانستان و در نتیجه دارای آمادگی بیشتری برای توسعه همکاری است. متقابلاً، حامد کرزای نیز در صورت حصول اطمینان خاطر از عدم مخالفت واشنگتن در قبال تجدید انتخاب خود، آمادگی بیشتری برای همکاری با پاکستان و تأمین نظر امریکا در این زمینه خواهد یافت.
امریکا قصد دارد در افغانستان، از راه تغییر تاکتیک‌های جنگ، و همچنین افزایش نفرات و قدرت آتش هوایی، با استفاده از شیوه‌های درمانی، به شکست نیروهای طالبان نائل شود.
به منظور شکست دادن نیروهای طالبان، مسدود ساختن راه فرار آنها به پاکستان، قطع راه‌های تدارکاتی و بخصوص ممانعت از پناه گرفتن آنها در آن سوی مرزها، کاملاً الزامی است. تأمین این هدف‌ها تنها از راه همکاری نزدیک اطلاعاتی و هماهنگی عملیاتی مابین دو کشور همسایه پاکستان و افغانستان امکان‌پذیر خواهد بود.
در پاکستان، امریکا بیشتر به دنبال شیوه‌های پیشگیری، و تقویت قابلیت و آمادگی نیروهای محلی برای مقابله با جنگجویان داخلی است. تخصیص بیش از یک میلیارد دلار کمک نظامی و غیر نظامی امریکا به پاکستان در سال جاری، و آموزش دو جوخه رزمی آن کشور توسط نظامیان امریکایی در هر هفته، در پایگاهی در کویت، از جمله اقداماتی است که امریکا برای پیشگیری از پیشرفت نیروهای طالبان در پاکستان مورد توجه قرار داده است.
تخصیص تعداد بیشتری هلیکوپتر و ارسال وسایل مخابراتی پیشرفته که موضوع آن از سوی فرماندهان نظامی امریکا مورد تایید قرار گرفته است، از جمله اقدامات دیگری است که دولت امریکا به منظور افزایش قابلیت‌های جنگی در جبهه‌ها مورد توجه قرار داده است.
اتخاذ روش مقابله و درمان در افغانستان، و تکیه بیشتر به روش‌ها ی پیشگیرانه در پاکستان، در قابل جنگجویان طالبان و گروه‌های القاعده، از نظر دولت تازه امریکا مؤثرترین روشی است که می‌تواند امید به شکست شورشیان و گروه‌های تروریست را افزایش دهد.
این اختلافات که انتظار می‌رفت پس از کناری پرویز مشرف و کاهش نفوذ عوامل نظامی در سیاست داخلی پاکستان، تا حدودی کاهش یابد، بعد از به روی کار آمدن آصف زرداری، رئیس جمهوری کنونی پاکستان نیز همچنان ادامه یافت.
دوستی نزدیک افغانستان با هند، و ادامه تشنج در روابط دو دولت مستقر در دهلی‌نو و اسلام‌آباد، از جمله عوامل اصلی اختلافات مابین دو کشور همسایه پاکستان و افغانستان به شمار می‌رود.
علی رغم ناخرسندی اسلام‌آباد، دولت افغانستان، آن طور که حامد کرزای، طی سخنرانی روز گذشته خود در دانشگاه پرینستون امریکا، بار دیگر مورد تأکید قرار داد، دوستی با هند را در جهت حفظ توازن با پاکستان و مطابق با منافع استراتژیکی خود تلقی می‌کند.
ادامه اختلافات مابین دو کشور همسایه پاکستان و افغانستان، از سوی شورشیان طالبان و اعضای القاعده که بخصوص در طول مرزهای مشترک دو کشور بسیار فعال به نظر می‌رسند، تا کنون مورد حداکثر استفاده قرار گرفته است.
تدارک جنگ و گریز در مرزهای مشترک و پناه گرفتن در کشور همسایه پس از انجام عملیات در آنسوی مرزهای خودی، تاکنون موجب کندی عملیات نظامی تعقیب جنگجویان شورشی شده و استفاده از نیروی هوایی و قدرت موشکی نیز، به دلیل باقی گذاشتن تلفات سنگین غیرنظامی، بخش تبلیغاتی و روانی جنگ علیه طالبان را به زیان نیروهای ناتو و امریکا پیش برده است.
با توجه به پیشرفت سریع نیروهای طالبان در پاکستان، و همچنین گسترش جنگ در افغانستان، تا پیش از استقرار نیروهای تازه امریکا در کشور اخیر، ایجاد هماهنگی بیشتر در مرزهای دو کشور و توسعه همکاری مابین کابل و اسلام آباد، از فوریت خاص بر خوردار بوده است.
بدون ایجاد هماهنگی بیشتر در جبهه و بخصوص در مرزهای مشترک دو کشور افغانستان و پاکستان، دست یافتن به نتایج بهتر در جنگ علیه طالبان و القاعده اگر نه تعلیق به محال، که در هر حال، با دشواری‌های عمده روبه‌رو خواهد بود.
در عین حال مردم امریکا و دولت اوباما مایل نیستند، که جنگ کنونی علیه طالبان و القاعده به شکست تازه‌ای بیانجامد. امریکا که القاعده را یک خطر امنیتی مستقیم علیه خود تلقی کرده و طالبان را شریک اصلی آنها می‌داند، مصمم است است که با استفاده از حد اکثر امکانات ممکن، ابتدا به کنترل این گروه‌ها در محل دست یافته و در مرحله بعد موفق به پاکسازی کامل آنها بشود.
دست یافتن به هماهنگی مورد نظر واشنگتن، به دلیل عمق اختلافات کابل و اسلام‌آباد و همچنین قدمت تشنج جاری، یک شبه نه ممکن است و نه مورد انتظار واشنگتن. با این وجود، دست یافتن به نتایج ابتدایی در این جهت، می‌توانند همراه با امید به بهبود تدریجی روابط دوجانبه، زمینه همکاری‌های بیشتری را فراهم سازد.
با توجه به اهمیت این هدف، به نظر می‌رسد که دولت امریکا نا رضایتی‌های خود را از دولت حامد کرزای تا حدودی فراموش کرده و حتی آماده شده است که رئیس جمهوری کنونی را، علی‌رغم قابلیت‌های اندک و فساد اداری و مالی منسوب به آن، به عنوان رییس جمهوری آینده بپذیرد.
دیدا ر سه جانبه اوباما، زرداری، کرزای در واشنگتن، بی‌تردید به عنوان یک عامل تبلیغاتی مورد استفاده حامد کرزای قرار گرفته و بخت‌های انتخاب مورد انتظار او را بیش از پیش افزایش خواهد داد.
در جهت رفع تشنج در روابط کابل و اسلام آباد، به نظر می‌رسد پاکستان، انعطاف‌پذیرتر از افغانستان و در نتیجه دارای آمادگی بیشتری برای توسعه همکاری است. متقابلاً، حامد کرزای نیز در صورت حصول اطمینان خاطر از عدم مخالفت واشنگتن در قبال تجدید انتخاب خود، آمادگی بیشتری برای همکاری با پاکستان و تأمین نظر امریکا در این زمینه خواهد یافت.
امریکا قصد دارد در افغانستان، از راه تغییر تاکتیک‌های جنگ، و همچنین افزایش نفرات و قدرت آتش هوایی، با استفاده از شیوه‌های درمانی، به شکست نیروهای طالبان نائل شود.
به منظور شکست دادن نیروهای طالبان، مسدود ساختن راه فرار آنها به پاکستان، قطع راه‌های تدارکاتی و بخصوص ممانعت از پناه گرفتن آنها در آن سوی مرزها، کاملاً الزامی است. تأمین این هدف‌ها تنها از راه همکاری نزدیک اطلاعاتی و هماهنگی عملیاتی مابین دو کشور همسایه پاکستان و افغانستان امکان‌پذیر خواهد بود.
در پاکستان، امریکا بیشتر به دنبال شیوه‌های پیشگیری، و تقویت قابلیت و آمادگی نیروهای محلی برای مقابله با جنگجویان داخلی است. تخصیص بیش از یک میلیارد دلار کمک نظامی و غیر نظامی امریکا به پاکستان در سال جاری، و آموزش دو جوخه رزمی آن کشور توسط نظامیان امریکایی در هر هفته، در پایگاهی در کویت، از جمله اقداماتی است که امریکا برای پیشگیری از پیشرفت نیروهای طالبان در پاکستان مورد توجه قرار داده است.
تخصیص تعداد بیشتری هلیکوپتر و ارسال وسایل مخابراتی پیشرفته که موضوع آن از سوی فرماندهان نظامی امریکا مورد تایید قرار گرفته است، از جمله اقدامات دیگری است که دولت امریکا به منظور افزایش قابلیت‌های جنگی در جبهه‌ها مورد توجه قرار داده است.
اتخاذ روش مقابله و درمان در افغانستان، و تکیه بیشتر به روش‌ها ی پیشگیرانه در پاکستان، در قابل جنگجویان طالبان و گروه‌های القاعده، از نظر دولت تازه امریکا مؤثرترین روشی است که می‌تواند امید به شکست شورشیان و گروه‌های تروریست را افزایش دهد.
