پزشکی قانونی ایالت کوئینزلند در شرق استرالیا، با اعلام نتیجه نهایی تحقیقات خود درباره مرگ یک پناهجوی ایرانی به نام حمید خزایی که چهار سال پیش در اردوگاه مانوس درگذشت، این مرگ را «کاملا اجتناب‌پذیر» دانست.
حمید خزایی، پناهجوی ۲۴ ساله‌ای که در اردوگاه مانوس، یکی از جزایر پاپوآ گینه نو، نگهداری می‌شد حدود چهار سال پیش در پی عفونی شدن زخمی در پایش ابتدا به مرکز پاپوآ گینه نو و سپس به بیمارستانی در خاک استرالیا انتقال یافت و همان جا درگذشت.
از آنجا که مرگ مغزی آقای خزایی در بیمارستانی در بریزبن، مرکز ایالت کوئینزلند، روی داد، مقام‌های این ایالت مسئول تحقیق در این باره شدند.
تری رایان، پزشک قانونی ایالت کوئینزلند، روز دوشنبه ۸ مرداد با انتشار نتیجه رسمی تحقیقاتش اعلام کرد که جان باختن این پناهجوی ایرانی کاملا قابل پیشگیری بوده است.
تری رایان که رأی خود را در حضور خبرنگاران قرائت می‌کرد گفت: «اگر بدتر شدن علائم بالینی آقای خزایی در زمان مناسب و در همان درمانگاه مانوس تشخیص داده و طی ۲۴ ساعت به استرالیا انتقال می‌یافت زنده می‌ماند».
این پزشک قانونی ایالت کوئینزلند استرالیا، دلیل نهایی جان باختن حمید خزایی را «عوارض ترکیب‌شده از چندین اشتباه» از جمله تأخیر در درمان و انتقال اعلام کرد.
دولت استرالیا با اجرای سیاستی بسیار سخت‌گیرانه، پناه‌جویانی را که قصد ورود به این کشور دارند در اردوگاه‌هایی بیرون از خاک خود و عمدتاً در دو کشور جزیره‌ای پاپوآ گینه نو و مائورو نگهداری می‌کند.
این سیاست و همچنین شرایط این اردوگاه‌ها در سالیان اخیر با انتقادات شدید فعالان و نهادهای حقوق بشری روبه‌رو شده است.
پناهجویان ساکن در پاپوآ گینه نو و مائورو عمدتاً از کشورهای ایران، افغانستان، پاکستان، سوریه، سریلانکا و میانمار هستند.
مقامات پاپوآ گینه نو حدود هفت ماه پیش اردوگاه مانوس را به دلیل «در تضاد بودنش با قانون اساسی این کشور» تعطیل و ۶۰۰ پناهجوی این اردوگاه را به مراکزی موقت منتقل کردند.
مطابق برآورد مقام‌های استرالیا، شمار پناهجویان در اردوگاه نائورو نیز به بیش از ۲۴۰ مرد، زن و کودک می‌رسد.
حدود دو سال پیش نیز یک جوان ۲۳ ساله ایرانی به نام امید در اردوگاه نائورو اقدام به خودسوزی کرد و جان باخت.
بر اساس قوانین استرالیا، این پناهجویان حتی در صورت دریافت پناهندگی حق ورود به آن کشور ندارند و به کشوری دیگر، از جمله آمریکا، منتقل می‌شوند.
