در روزهایی که برگزاری رویدادهای فرهنگی و هنری مرتبط با ایران در داخل و خارج از کشور متأثر از تحولات اخیر به چالشی دنباله‌دار برای مسئولانش تبدیل شده است، جشنواره فیلم‌های ایرانی در جمهوری چک با انتخاب شعار «زن، زندگی، آزادی» تلاش می‌کند در دوره تازه‌اش بازتابی از اعتراض‌های اخیر مردم ایران در یکی از کشورهای اروپای مرکزی باشد.
این جشنواره که به قدمت یک دهه‌ای رسیده، در این مدت توانسته جایگاهی قابل اعتنا نزد پیگیران هنر سینما در جمهوری چک پیدا کند. دوره اخیر این جشنواره از روز چهارشنبه ۲۱ دی در پراگ، پایتخت جمهوری چک با نمایش فیلم «خرس نیست» ساخته تازه جعفر پناهی، فیلمساز زندانی آغاز می‌شود و پنج روز ادامه پیدا خواهد کرد.
علاوه بر «خرس نیست»، فیلم‌های بلندی چون «کشتزارهای سپید» و «به امید دیدار» ساخته‌های محمد رسول‌اف، «پسر، مادر» ساخته مهناز محمدی، «عنکبوت مقدس» ساخته علی عباسی، «خانه پدری» ساخته کیانوش عیاری، «پرسپولیس» و «زنان بدون مردان» ساخته‌های مرجان ساتراپی، «ابر بارانش گرفته» ساخته مجید برزگر، «جای خالی دوست» ساخته محمدعلی طالبی و «شکارچی» ساخته رفیع پیتز در جشنواره به نمایش درمی‌آیند.
مستندهای «من سعی می کنم فراموش نکنم» ساخته پگاه آهنگرانی، «رادیوگرافی یک خانواده» ساخته فیروزه خسروانی، «آنها که گفتند نه» ساخته نیما سروستانی و دو فیلم کوتاه از بکتاش آبتین، نویسنده و فیلمساز جان سپرده در زندان با نام «پارک مارک» و «مری زن می‌خواد» از دیگر آثاری هستند که در این جشنواره به روی پرده‌های چند سینمای شهرهای پراگ و برنو می‌روند.
انتخاب این فیلم‌ها ترکیبی از آثار مختلف ساخته شده در داخل و خارج از ایران در سال‌های متفاوت را که هرکدام از منظری، زمینه‌های کمتر گفته شده‌ای از تاریخ و جامعه ایران را بیان می‌کنند، مقابل تماشاگران قرار می‌دهد.
کاوه دانشمند، مدیر این جشنواره به رادیوفردا گفت در برگزاری این دوره تلاش کردیم از طریق زبان هنر و سینما مخاطبان اهل جمهوری چک را با اتفاقات تلخ و در عین حال امیدبخش ایران آشنا کنیم.
در روزهای برگزاری جشنواره قرار است نشست‌هایی با موضوع تاثیر تحولات اخیر بر سینمای ایران با حضور تعدادی از مهمانان جشنواره از جمله محمدعلی طالبی، نیما سروستانی و کاوه فرنام برگزار شود.
سوسن تسلیمی، بازیگر شناخته شده تاریخ سینمای ایران مهمان ویژه جشنواره فیلم‌های ایرانی جمهوری چک است و قرار است به صورت نمادین همراه آنا شاباتووا از امضاکنندگان بیانیه معروف به «منشور ۷۷» نهالی را در یکی از مکان‌های مهم پراگ بکارند.
منشور ۷۷ آغازگر موجی از اعتراضات مدنی در چکسلواکی سابق شد که نهايتاً به فروپاشی نظام کمونیستی این کشور در سال ۱۹۸۹ انجامید.
