ده‌ها تن از اساتید و نخبگان دانشگاهی در سراسر دنیا با انتشار نامه‌ای روند اخراج استادان از دانشگاه‌های ایران را نشان‌دهنده «تشدید سرکوب در جمهوری اسلامی» خواندند و خواهان بازگرداندن «بی‌قید و شرط» اساتید اخراجی شدند.
این نامه پس از آن منتشر می‌شود که در هفته‌های اخیر، گزارش‌هایی از اخراج دست‌کم سه چهره دانشگاهی شاخص در ایران جنجال به پا کرد.
بر اساس این گزارش‌ها، محمد فاضلی، جامعه‌شناس و استادیار دانشگاه شهید بهشتی، و آرش اباذری، استاد فلسفه دانشگاه صنعتی شریف، و همچنین رضا امیدی، استادیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و عضو هیئت مدیران انجمن جامعه‌شناسی ایران، از این پس امکان حضور در این دانشگاه‌ها را ندارند.
در نامه اعتراضی اخیر که توسط یک‌صد و پنج نفر از استادان و نخبگان ایرانی‌تبار در برخی از معتبرترین مراکز دانشگاهی سراسر دنیا امضا شده، آمده است با توجه به سابقه علمی اساتید اخراجی، این قبیل اقدامات حذفی را نمی‌توان «با دلایل علمی» توجیه کرد.
این نامه بدون اشاره به اسامی اساتید اخراجی می‌افزاید: «سیاست ناشی از عدم تحمل و عدم احترام به آزادی آکادمیک است که باعث خاتمه غیرموجه کار آن‌ها می‌شود.»
چهره‌های شناخته‌شده دانشگاهی چون عباس میلانی، کاظم علمداری، آذر نفیسی، محمدعلی همایون کاتوزیان، عباس امانت، رامین جهانبگلو، آزاده کیان و فاطمه حقیقت‌جو و محسن کدیور از جمله امضاکنندگان این نامه هستند.
آن‌ها در بخش پایانی این نامه با ابراز نگرانی در مورد روند روزافزون «فرار مغزها» و «کاهش کادر مجرب علمی» در دانشگاه‌های ایران، وضعیت فعلی را ناشی از «فشار سیاست‌های سلیقه‌ای حاکم بر جامعه» دانستند.
اخراج اساتید از دانشگاه‌های ایران با اغراض سیاسی و عقیدتی از زمان تاسیس حکومت جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته مسبوق به سابقه است.
انقلاب فرهنگی در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲ نمونه شاخص آن بود که در آن دوره، صدها استاد دانشگاه و دانشجو اخراج شدند.
افزون بر این، در دو دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد نیز اخراج دانشجویان و اساتید به شکل قابل ملاحظه‌ای تشدید شد و چهره‌های آکادمیک بسیاری به دلایل سیاسی حذف شدند.
موارد تازه اخراج اساتید در هفته‌های گذشته به شائبه‌ها درباره تکرار سیاست مشابه در دولت ابراهیم رئیسی دامن زده است.
