آلیس مونرو، نویسنده کانادایی برنده جایزه نوبل ادبیات که به خاطر داستان‌های کوتاهش «چخوف کانادا» لقب گرفته بود، در سن ۹۲ سالگی درگذشت.
خبر درگذشت این برنده جایزه نوبل ادبیات را ویراستار او در روز سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت اعلام کرد.
آلیس مونرو که متولد و بزرگ‌شده نواحی روستایی انتاریو بود، با الهام گرفتن از این محیط، در آثار خود با تیزبینی شگرفی روی شکنندگی و آسیب‌پذیری وضعیت انسان تمرکز داشت.
او در سال ۲۰۱۳ جایزه نوبل ادبیات و در سال ۲۰۰۹ جایزه ادبی مهم بوکر را دریافت کرده بود.
این نویسنده مشهور در سال‌های اخیر به بیماری زوال ذهن مبتلا شده بود.
دیوید استینز، دوست دیرین و دبرا تریزمن، ویراستار آلیس مونرو به خبرگزاری فرانسه گفتند او غروب دوشنبه درگذشت. روزنامه‌های کانادایی نیز به نقل از خانواده خانم مونرو گفتند مرگ او در خانه سالمندان در انتاریو رخ داد.
آلیس مونرو متولد ۱۰ ژوئیه ۱۹۳۱ بود. پدرش دام و طیور پرورش می‌داد و مادرش معلم مدرسه‌ای در یک شهر کوچک در ناحیه انتاریو بود.
او در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود که در سن ۱۱ سالگی تصمیم گرفت نویسنده شود و هیچ‌گاه در انتخاب این حرفه تردید و تزلزل نشان نداد.
خانم مونرو در این مصاحبه افزود: «شاید به این دلیل که استعداد دیگری نداشتم، در کار نویسندگی موفق شدم. من حقیقتا یک روشنفکر نیستم. در زمینه خانه‌داری هم معمولی بودم. کار دیگری نبود که من واقعا دوست داشته باشم انجام بدهم. بنابراین، برخلاف بسیاری از مردم هیچ چیز دیگری زندگی انتخابی من را مختل نکرد. هرگاه که به این موضوع فکر می‌کنم، به نظرم شبیه جادو است.»
اولین داستان آلیس مونرو به نام «ابعاد یک سایه» در سال ۱۹۵۰ زمانی که در دانشگاه غرب تورنتو مشغول تحصیل بود منتشر شد.
خانم مونرو سه بار جایزه ادبی فرماندار کل کانادا را دریافت کرد؛ در سال ۱۹۶۷ برای داستان «رقص سایه روشن‌های شاد» در سال ۱۹۷۸ برای داستان «فکر می‌کنی کی هستی» و در سال ۱۹۸۶ برای داستان «پیشروی عشق».
علاوه بر این، او برنده مهم ترین جایزه ادبی کانادا است.
داستان‌های کوتاه او معمولا در نشریات معتبر و مهمی نظیر نیویورکر و آتلانتیک به چاپ می‌رسیدند و آخرین مجموعه داستانش با عنوان «زندگی عزیز» در سال ۲۰۱۲ منتشر شد.
منتقدان این ویژگی آثار آلیس مونرو را بسیار ستوده‌اند که در مورد زنان و برای زنان می نوشت، البته بدون «پلید‌انگاری» مردان.
به خاطر موضوعات داستان‌ها و شیوه نگارش، از جمله اتکا به روایت برای تشریح وقایع داستان، با آنتون چخوف مقايسه می‌شد.
اولین بار سینتیا اوزیک، داستان‌نویس روس- آمریکایی، از روی محبت و به یاد آنتون چخوف، نویسنده شهیر روس قرن نوزدهم لقب «چخوف ما» را به آلیس مونرو داد و این لقب بر سر زبان‌ها افتاد.
در کانادا او را «چخوف خودمان» می‌نامیدند.
