کامیار شاپور متولد ۲۹ خرداد ۱، ۳۲۹نقاش، هنرمند و فرزند فروغ فرخزاد شاعر و پرویز شاپور طنزپرداز، روز دوشنبه ۲۵ تیرماه در ۶۶ سالگی به علت سکته قلبی در تهران درگذشت.
کامیار شاپور که پدر، مادر و نزدیکانش او را «کامی» صدا می‌زدند مدت‌ها برای ایرانیانی که درباره ادبیات کنجکاو بودند تنها به عنوان فرزند این دو شناخته می‌شد؛ و حتی حالا هم که کامیار شاپور دیگر زنده نیست گویا برای بسیاری او فقط همان فرزند است.
اما کامیار شاپور علاوه بر شمار زیادی طرح و نقاشی، دو مجموعه شعر برجا گذاشته است به نام‌های «اتاقی در حومه‌ها» و «عشق یک مجسمه فلزی است و نورهای معطر طلایی».
او علاوه بر این، با همکاری عمران صلاحی نویسنده و طنزپرداز مجموعه عاشقانه‌ها و نامه‌های فروغ فرخزاد به پرویز شاپور را گرد آورده است. کامیار شاپور همچنین مجموعه «خودنویسم را از آفتاب پر می‌کنم!» شامل نامه‌های پدرش به خودش را هم منتشر کرده است.
رادیو فردا درباره کارنامه و زندگی کامیار شاپور با بیژن اسدی‌پور سردبیر «دفتر هنر»، طنزپرداز پیش‌کسوت و از همکاران و دوستان صمیمی پرویز شاپور گفت‌وگو کرده است که با کامیار شاپور از دوران کودکی او آشنا بوده است.
بیژن اسدی پور ضمن مرور بر کارهای کامیار شاپور و دادن تصویری از دوران کودکی، جوانی و میان‌سالی او می‌گوید گرچه هنرمندی بود که بخت خود را در زمینه‌های نقاشی، شعر و اجرای موسیقی خیابانی آزمود اما از تولد تا مرگ «در بحران زندگی کرد» و «هیچوقت نتوانست از زیر سایه مادر و پدر در آید و به عنوان هنرمندی مستقل و صاحب‌سبک پا بگیرد». به همین سبب، به باور بیژن اسدی پور، «کارهای هنری خود کامیار شاپور دارای وزن کمتری است تا کارهایی که او در ارتباط با مادر و پدرش انجام داده است».
