تصمیم گروه ویژه اقدام مالی در مسیر تمدید مهلت ایران برای تصویب لوایح تقویت‌کننده مبارزه با پولشویی نشان می‌دهد که طرف مقابل نمی‌خواهد شرایط را به جایی برساند که احساس بن‌بست ایجاد شود.
این بخشی از گفته علی‌اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران در روز شنبه است. یک روز پس از آنکه گروه ویژه اقدام مالی، اف‌ای‌تی‌اف، تعلیق ایران را از فهرست سیاه تعلیق کرد.
گروه ویژه اقدام مالی ناظر بین‌المللی شفافیت مالی است در مبادلات بانکی و جلوگیری از پولشویی و تأمین مالی تروریسم. این گروه چهار بار به جمهوری اسلامی ایران فرصت داده است تا با تصویب قوانینی، ساز و کارهای ضد پولشویی تهران را در حد معیارهای جهانی بالا ببرد.
دو لایحه از چهار لایحه‌ای که دولت حسن روحانی در این زمینه به مجلس ارائه کرده است به تصویب نهایی رسیده است. ولی دو لایحه دیگر معروف به به «پالرمو» و «سی‌اف‌تی» نه. دلیل: مخالفتهای جدی اصولگرایان در مجمع تشخیص مصلحت نظام؛ نهادی که قرار است درباره سرنوشت لوایح تصمیم بگیرد.
این دو لایحه خواستار پیوستن ایران به دو پیمان‌نامه «مبارزه با جرایم سازمان‌یافته فراملی» و «مقابله با تأمین مالی تروریسم» است.
اما و اگرها و کشمکش‌ها ادامه دارد. با این همه، بانک مرکزی ایران می گوید جای امید هست که این دو لایحه هم تصویب شود.
گیر کار تصویب پالرمو و سی اف تی در کجاست؟ چشم‌انداز تصمیم نهایی این دو لایحه چگونه است؟
اینها پرسش اصلی برنامه این هفته دیدگاه‌هاست از سه میمان این هفته:
حمید زنگنه استاد اقتصاد در دانشگاه وایدنر در شهر چستتر ایالت پنسیلوانیای آمریکا، مهدی مهدوی آزاد تحلیلگر سیاسی در بن، و احسان مهرابی خبرنگار سابق پارلمانی در برلین.
پرسش‌های ریزتر از این قرارند:
چرا کار در ایران گره خورده؟ مشکل چیست؟ چرا بعد یک سال هنوز لوایح تصویب نشده‌اند، دغدغه اصلی مخالفان برجام در حکومت ایران و برنامه آنها چیست؟
تأثیر ریاست صادق لاریجانی بر مجمع تشخیص مصلحت نظام در به نتیجه رسیدن یا نرسیدن مجمع درباره این لوایح چیست؟
چرا دوباره مهلت ایران تمدید شد؟ اجلاس بعدی احتمالاً چه خواهد شد؟ و نتیجه بازگشت ایران به فهرست سیاه چیست؟
آیا تمدید دوباره مهلت ایران را باید پیام سیاسی دانست؟ روزنامه کیهان می‌گوید، اروپا و آمریکا در این زمینه تقسیم نقش کردن و در قالب پلیس خوب و پلیس بد دنبال یک هدف مشترک هستند. برداشت کیهان درست است یا نه؟
بعضی از ناظران به دولت این ایراد را می‌گیرند که واکنش جدی درباره تصویب این لوایح نداشته است. آیا این طور است یا نه؟ اگر هست چرا؟ و اگر نه، چرا عده ای از حامیان دولت، این انتقاد را پیش می‌کند؟
تصویب لوایح FATF چه تاثیری بر کانال مالی اروپا خواهد داشت؟ آیا تاثیری بر برجام دارد؟
راهبرد مخالفان تصویب لوایح مورد نظر گروه ویژه اقدام مالی برای مقابله با تحریم‌های آمریکا چیست؟ چون با آمریکا که مذاکره نمی‌کنند، به اروپا هم امتیاز نمی‌دهند، اصرار روسیه و چین برای تصویب لوایح FATF را قبول نمی کنند. دقیقا می‌خواهند چه کار کنند و روی چه مولفه‌ای حساب کردند؟ آیا اصلا برنامه‌ای دارند؟
علت فشارهای اصولگرایان برای مخالفت با این لوایح چیست، با وجود اینکه علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران گفته که مخالفتی با تصویب لوایح ندارد. آیا شواهدی از بروز اختلاف نظر در این جناح مشهود است؟ یا در مورد این لوایح یکدست و یکپارچه فکر و عمل می‌کنند؟
