کارمندان پیشین صندوق جهانی کودکان سازمان ملل متحد، یونیسف، روز چهارشنبه ۴ بهمن، کارزاری اینترنتی به راه انداختند و با انتشار ده‌ها عکس خواستار آزادی همکار پیشین خود باقر نمازی شدند، که دقیقا یکسال پیش در ایران بازداشت شد.
باقر نمازی که شهروندی ایرانی آمریکاییست، پس از آنکه به او گفته شد می تواند با فرزند زندانی خود، سیامک نمازی، دیدار کند، به تهران رفت، و چند روز بعد بازداشت شد.
حال همکاران پیشین باقر نمازی، در چهارگوشه جهان از پاکستان، هند، فیلیپین تا بریتانیا و ایتالیا و دانمارک و آمریکا، با انتشار ده‌ها عکس در شبکه‌های اجتماعی درباره این زندانی ایرانی آمریکایی که در زندان اوین هشتاد ساله شد، اطلاع‌رسانی می‌کنند. تام مک‌درموت، که پیشتر رییس بخش خاورمیانه و شمال آفریقا در یونیسف بوده، باقر نمازی را اولین بار دقیقا سی سال پیش در سال ۱۹۸۷ وقتی دفتر یونیسف در سومالی را به او تحویل داد دیده است:
« با توجه به نحوه کارش در همه کشورهایی که در آنها کار کرد، ما باقر را به عنوان یک انسانی که بسیار متعهد به وظیفه بشردوستانه‌اش بود می شناسیم که همه زندگی خود را وقف این سوال کرده که چگونه می توان زندگی فقرا خصوصا زنان و کودکان را بهتر کرد. از همین رو بسیار نگرانیم. می دانیم که او بیمار است ،بیماری قلبی جدی دارد و مهمتر از همه اینکه او هشتاد سال دارد و باید در خانه و با خانواده اش باشد و ما معتقدیم که این یک سوتفاهم جدی است ،چرا که او مردی نبود که هیچ جرمی مرتکب شود ، خصوصا علیه ایرانی که او عاشقانه دوستش دارد»
فرزند باقر نمازی، بابک نمازی نیز، در یکسالگی دوران زندان پدرش، با انتشار نامه‌ای در اینترنت گفته است که او در ۳۶۵ روز مسایل غیرقابل تصور را در ذهنش مجسم کرده و می نویسد که چگونه پدر هشتاد ساله‌اش و برادرش سیامک، که او نیز بیش از ۵۰۰ روز است در زندان است، با چند متر فاصله نتوانسته اند تا کنون همدیگر را ببینند. بابک نمازی در این نامه نوشته است که او «هنوز نمی داند خانواده اش گروگان کدام بازی شده‌اند» ، و اضافه کرده حتی نمی‌داند بازیگران این بازی به گفته او سیاسی چه کسانی هستند و دیگر بیشتر از این نمی‌تواند گمانه‌زنی کند.
تام مک‌درموت در آمریکا که امیدوار است همکار پیشینش هر چه زودتر آزاد شود، می‌گوید باقر نمازی پس از بازنشستگی هم همچنان دغدغه های گذشته اش را دنبال می کرد:
« بعد از اینکه باقر بازنشسته شد،وارد دنیای ان جی او ها یا سازمان های غیردولتی شد و سازمانی را بنا نهاد که در ارتباط با ان جی اوهای فعال در ایران بود و به آنها کمک می کرد که کار خود را سازماندهی کنند، اطلاعات خود را با هم به اشتراک بگذارند و آنها را در ارتباط با دولت قرار دهند. ما همکاران پیشینش از این اطلاع داریم چون او ارتباط خود را با ما به خوبی نگه داشته بود و هر سال ما گروه بازنشستگان از او می شنیدیم که درباره موضوعات مربوط به صلح می نوشت و مثلا درباره وضعیت سودان جنوبی، سوریه یا عراق بسیار نگران بود.»
باقر نمازی پیش از انقلاب، استاندار خوزستان بود و پس از آن نیز تا سال ۱۹۹۶ به عنوان نماینده یونیسف در کشورهای سومالی، مصر و کنیا فعالیت می‌کرد. او و فرزندش ۴۵ ساله‌اش سیامک نمازی که پیش از بازداشت مدیر بخش برنامه‌ریزی‌های استراتژیک کمپانی نفتی کرسنت بود، هر کدام به اتهامی که همکاری با دولت متخاصم خوانده شده، هر کدام به ده سال زندان محکوم شدند. پیشتر تا پایان دوره ریاست جمهوری باراک اوباما، وزارت خارجه آمریکا بارها خواستار آزادی شهروندان دو تابعیتی ایرانی آمریکایی از جمله سیامک و باقر نمازی شده بود، اما هنوز دولت تازه این کشور در اینباره اظهار نظر نکرده است.
