از دستیابی ایران و گروه پنج به علاوه یک به توافق اتمی در تیرماه ۹۴ در شهر وین، کمتر از دو سال می گذرد. توافقی که حسن روحانی رییس جمهوری ایران وعده دستیابی به آن را در کارزار انتخابات سال ۹۲ به عنوان یکی از مهمترین برنامه هایش مطرح کرد. توافق پس از ماه‌ها مذاکرات فشرده در وین،لوزان، ژنو، مونیخ، نیویورک و مسقط به دست آمد و حدود شش ماه بعد اجرای آن آغاز شد. محدودیت‌های گسترده‌ای بر برنامه اتمی ایران اعمال شد و شش قدرت جهانی متعهد به رفع تحریم‌هایی شدند که به دلیل ادامه برنامه هسته‌ای ایران اعمال شده بود.
برجام امروز در حال اجرا شدن است و هر دو طرف می گویند دیگری بر اجرای تعهداتش پایبند است اگرچه که ایران و آمریکا، یکدیگر را به نقض روح برجام متهم می کنند.
در این روزهایی که در ایران در آستانه انتخاباتی دیگر است اما نام برجام از سوی نامزدهای انتخابات کمتر به زبان می آید و در نهایت دومین مناظره تلویزیونی شش نامزد انتخابات ریاست جمهوری، فرصتی شد که برای اولین آنها درباره برجام و نتایج آن بحث کردند.
در برنامه ساعت ششم این هفته ، به برجام و ابعاد و نتایج آن پرداختیم و این سوال را با شنوندگان و کارشناسان مطرح کردیم که در بستر انتخاباتی که در آستانه آن قرار داریم، برجام چه جایی دارد؟ آیا برجام و توافق اتمی اصلا بحث دولت و قوه مجریه است یا اینکه آنطور که گروهی از تحلیلگران معتقدند نظر اول و آخر در این زمینه توسط آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی گرفته شده و می شود؟ برجام چه فرصت هایی ایجاد کرده و آیا ایران از این فرصت ها بهره کافی برده است یا خیر؟
در این برنامه در کنار شنوندگان، دو کارشناس جلیل روشندل استاد علوم‌سیاسی در آمریکا و فریدون خاوند استاد اقتصاد در فرانسه تحلیل خود را مطرح کردند.
