اینکه دن شاپیرو سفیر آمریکا در اسرائیل، احضار شود، شیوه معمولی در روابط دو کشور نیست. اما وضعیت وقتی پیچیده تر شد که ران دِرمِر سفیر اسرائیل در آمریکا، در یک مصاحبه با شبکه خبری سیانان مدعی شده که مدارکی دال بر طرح ریزی رای گیری برای تصویب قطعنامه علیه اسرائیل، توسط دولت باراک اوباما در اختیار دارد.
قطعنامهای که توسط ونزوئلا، نیوزیلند، مالزی و سنگال در روز جمعه به رای گذاشته شد، و آمریکا در یک سنت شکنی، بدون شرکت در این رای گیری، و با وتو نکردن آن اجازه داد تصویب شود؛ قطعنامهای که در یکی از مهمترین بندهایش خواستار توقف توسعه شهرکسازیهای اسرائیل میشود و در عین حال بر ترک خشونت و از سرگیری مذاکرات صلح تاکید میکند.
اسرائیل از همان روز در حال واکنش نشان دادن و اقدام در این زمینه است. سفر نخست وزیر یهودی اوکراین که از رای دهندگان به قعطنامه بود، ملغی شد. سفر وزیر خارجه سنگال به اسرائیل هم همینطور. سفرای همه کشورهای رای دهنده احضار شدند، البته به غیر از ونزوئلا و مالزی که اسرائیل با آنها رابطه دیپلماتیک ندارد. و صحبت از تعلیق روابط بود که حال سخنگوی وزارت خارجه اسرائیل، امانوئل نهشون میگوید، این تنها «کاهش موقت» ارتباطات کاری و سفرهاست. این اقدامات را یوسی مکلبرگ، تحلیلگر بنیاد چاتم هاوس و استاد دانشگاه ریجنتز در لندن، بیش از اندازه ارزیابی می کند:
«به نظرم واکنش اسرائیل و این هیستریایی که حول آن شکل گرفته، برای کشور کوچکی با هشت میلیون نفر جمعیت اینکه بگوید من همه جامعه بینالملل را بایکوت میکنم، نه تنها واکنش بیش از اندازه بلکه به نوعی مضحک است. اسرائیل که سالها خواستار روابط با آفریقا و شرق اروپا بوده، و این روابط را پس از جنگ سرد و توافق اسلو شکل داده، میخواهد این روابط را که به مرور و به سختی درست شده را از بین ببرد و روابط خارجی اسرائیل با تعداد زیادی از کشورها را تحت الشعاع قرار دهد؟ شیوه هایی چون لغو سفر رهبران کشورها، راهی نیست که دیپلماسی باید اجرا شود. اسراییل حق این را دارد با قطعنامه موافق نباشد و نظر خود را بگوید اما اینکه همه کارتهای خود را با چنین اوقات تلخیای بسوزاند، به نظرم ضرر به خود است که بر عرصه دیپلماتیک تاثیر منفی خواهد داشت.»
آقای مکلبرگ در بریتانیا قطعنامه تصویب شده را بسیار نمادین می خواند اما معتقد است که مقاومت اسراییل در مقابل آن میتواند مبنایی برای اقدامات بعدی باشد.
از همین رو هم تحلیلگری مانند بوعز بیسموت، مقاله نویس ارشد در روزنامه اسرائیل هیوم و سفیر سابق این کشور در موریتانی با تاکید بر اینکه اسرائیل به عنوان یک کشور درگیر نزاع، نمیتواند بی نقص باشد، واکنش این کشور را به تصویب قطعنامه منطقی می داند:
« می خواستید اسرائیل چه کار کند. روی دیگر صورت را هم برای یک سیلی نشان بدهد؟ نباید فراموش کنیم که در سال ۱۹۴۸ اگر اسرائیل به وزارت خارجه آمریکا گوش می کرد، اسرائیل به رسمیت شناخته نمی شد چون وزارت خارجه این را نمیخواست. اگر به دنیا گوش میداد ما جولان را نداشتیم یا اورشلیم (بیت المقدس) پایتخت نبود یا به تاسیسات هستهای صدام حسین در سال ۱۹۸۱ حمله نمیکردیم. در نتیجه، در کمال احترام، باید بگویم که دنیا بهترین مشاور اسرائیل نبوده و دنیا درسهای خوبی به اسرائیل و مردم یهودی نداده است. و اگر به اطرافمان در شهری همین نزدیکی به نام حلب نگاه کنیم، دنیا نمونه خوبی برای احترام گذاشتن نیست. »
البته تحلیلگران تغییرات پیش رو را هم در نظر دارند. دولت باراک اوباما به پایان کارش نزدیک میشود و از کمتر از یکماه دیگر دونالد ترامپ، به کاخ سفید خواهد رفت. رییسجمهور منتخب آمریکا، هفته در یک تماس تلفنی از مصر خواست تا قطعنامهای که حال با پیشنهاد ۴ کشور دیگر تصویب شده، به رای نگذارد و مقامهای مصر نیز این درخواست را اجابت کردند. از سوی دیگر پس از تصویب این قطعنامه، آقای ترامپ در یک توییت در فضای مجازی که واکنشی به تصویب قطعنامه علیه شهرکسازیها ارزیابی شده، نوشت به نظر او « سازمان ملل متحد علیرغم پتانسیلش تبدیل به باشگاهی شده که عدهای تنها دور هم جمع میشوند و اوقات خوشی را با هم میگذرانند».
البته پیش از تغییرات در کاخ سفید، پاریس در ماه ژانویه میزبان کنفراسی درباره خاورمیانه است که پیش بینی میشود دهها کشور از یک چارچوب بینالمللی در زمینه پیشبرد صلح بین اسراییل و فلسطینیها حمایت کنند. بنیامین نتانیاهو نخستوزیر اسراییل به شدت با این کنفرانس مخالفت کرده در حالی که محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان فلسطینی روز سهشنبه در اولین اظهار نظر پس از تصویب قعطنامه گفته است این سند بنیانی برای هر نوع مذاکرات در آینده خواهد بود و راه را برای کنفرانس پاریس هموار کرده است.
نخست وزیر اسرائیل بارها خواستار ادامه مذاکرات صلح با محمود عباس بدون پیش شرط شده بود، اما آقای عباس همواره توقف شهرکسازیها در مناطق اشغالی را پیش شرط ادامه مذاکرات اعلام کرده است.