دست‌کم دو هفته مذاکره فشرده و پیچیده و پرحاشیه در پاریس، ۱۹۵ کشور شرکت‌کننده در مورد تغییرات اقلیمی به توافق رسیدند.
کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی در محور اصلی این مذاکرات بود. بخشی که با مخالفت کشورهایی مثل عربستان و چین روبه‌رو بود.
اجرای این توافق، شدت افزایش دمای جهان و بالا رفتن سطح دریاها کاهش می‌یابد و انتشار گازهای گلخانه‌ای به حدی خواهد رسید که برای طبیعت قابل جذب باشد.
با وجود «توافق پاریس» که گام بزرگی در تاریخ محیط زیست جهان خوانده می‌شود، کشورها متعهد می‌شوند تا افزایش دمای جهان تا سال ۲۱۰۰ میلادی را در حدی کمتر از دو درجه سانتی‌گراد نگه دارند و بکوشند تا این افزایش از یک و نیم درجه سانتی‌گراد بیشتر نشود.
این، اقدامی است که به ویژه کشورهای فقیر یا کم‌درآمد خواهان انجامش هستند. کشورهایی که با مشکلات تغییرات اقلیمی به‌ویژه افزایش سطح آب دریاها و اقیانوس‌ها روبه‌رو هستند. این کشورها می‌گویند قربانی فعالیت‌های صنعتی کشورهای ثروتمند شده‌اند.
یکی از محورهای اختلاف نظر در این نشست دو هفته‌ای در پاریس هم همین بوده که هزینه برنامه‌های مبارزه با تغییرات اقلیمی چگونه بین کشورهای مختلف توسعه‌یافته و کشورهای در حال توسعه توزیع شود.
