هر هفته در بخش «لا به‌لای یادداشت‌ها»، در مجله نماگر،مهم‌ترین یادداشت‌ها و تحلیل‌های منتشر شده در زمینه اقتصاد، در روزنامه‌ها، نشریات و وب‌سایت‌ها را مرور می‌کنیم:
ناامیدی به اصلاح امور
حمیدرضا شکوهی، سرمقاله نویس روزنامه مردمسالاری، روز یکشنبه دوم بهمن، با انتقاد از رفتارهای غیرقانونی دولت در حوزه اقتصاد نوشته، «۷ سال است که دولت احمدی‌نژاد، لایحه بودجه را بسیار دیرتر از موعد مقرر به مجلس تحویل می‌دهد. اگر در سال اول با این بی‌قانونی برخورد می‌شد آیا در سال‌های بعد، این مشکل تداوم می‌یافت؟ دولت احمدی‌نژاد طوری رفتار کرده که دیگران، اعم از مردم و نهادهای نظارتی و... سعی کنند خودشان را با عملکرد دولت تطبیق دهند.»
به نوشته سرمقاله نویس روزنامه مردمسالاری، «دولت هر زمان که می‌خواهد لایحه بودجه را به مجلس تقدیم می‌کند، هر طور که می‌خواهد طرح هدفمندی یارانه‌ها را اجرا می‌کند، هر قانونی را که دوست دارد اجرا می‌کند و هر کدام را که دوست ندارد اجرا نمی‌کند.»
به نوشته آقای شکوهی «دولت احمدی‌نژاد با روندی که در ۷ سال گذشته طی کرده، کار را به جایی رسانده که دیگر کسی امیدی به اصلاح روند امور ندارد و در این میان تفاوتی بین مردم و مجلس و کارشناسان و... نیست.»
شاخص‌های غایب
عباس عبدی، روزنامه نگار و فعال سیاسی، روز شنبه ۳۰ دی ماه، در ستون «نمای نزدیک» روزنامه اعتماد، با اشاره به سخنان محمود احمدی نژاد در صحن علنی مجلس انتقاد کرده که در سخنان به نوشته آقای عبدی «چندهزار کلمه‌ای» رییس جمهوری ایران، از چهار شاخص مهم و کلیدی اقتصاد، یعنی رشد تولید، سرمایه‌گذاری، بیکاری و تورم سخنی به میان نیامده است.
عباس عبدی دلیل غایب بودن چهار شاخص کلیدی اقتصاد در سخنرانی محمود احمدی نژاد را «روشن» توصیف کرده و آن را اینگونه توضیح داده است که «هیچ نکته مثبتی درباره این چهار شاخص کلیدی که استحکام ساختمان اقتصاد برپایه بهبود آنها قضاوت و داوری می‌شود در این ۸ سال دیده نمی‌شود که ارزش بیان کردن داشته باشد.»
زمان قدرتمندی برای بخش خصوصی
روزنامه دنیای اقتصاد، روز یکشنبه اول بهمن ماه در سرمقاله خود که به قلم محمدصادق جنان صفت، روزنامه نگار اقتصادی نوشته شده، به «امروز و فردای قدرت خصوصی» پرداخته است.
به نوشته آقای جنان صفت، «نهاد دولت در همه جوامع و با هر میزان از نهادینه‌شدن دموکراسی و پذیرش اصل تقسیم قدرت، تمایل دارد حداکثر انواع قدرت موجود در جامعه را در اختیار بگیرد تا با استفاده از تمرکز بالا، اهداف و برنامه‌هایش را جامه‌عمل بپوشاند.»
به نوشته آقای جنان صفت، در شرایط امروزی که دولت قدرت ارزآوری خود از راه فروش نفت خام را از دست داده، «بخش خصوصی ایران اکنون در موقعیت بسیار مناسبی برای اثبات توانایی‌های ذاتی خود در برابر نهاد دولت قرار دارد.»
سرمقاله نویس روزنامه دنیای افتصاد، «نقطه ضعف و پاشنه آشیل نهادهای مدنی ایران به ویژه بنگاه‌ها در همه دهه‌های اخیر» را «عدم توجه به تبدیل قدرت» دانسته است.
به نوشته محمد صادق جنان صفت، «نهادهای خصوصی ایران در تبدیل قدرت اقتصادی به قدرت اجتماعی و قدرت فرهنگی و سیاسی، ضعف مفرط دارند. به این معنی که اندازه قدرت خود را در برابر اندازه قدرت نهاد دولت ناچیز پنداشته و هرگز در مسیر تبدیل قدرت قرار نگرفته‌اند.»
راه بگشایید برای بخش خصوصی
محمدحسین برخوردار، فعال اقتصادی و رییس مجمع عالی واردات در یادداشتی که برای وب سایت «خبرآنلاین» نوشته، بر «ضرورت اعتماد به بخش خصوصی در شرایط تحریم» تاکید کرده‌است.
به نوشته این فعال اقتصادی، «اگر تحریم‌ها کاهش پیدا نکند، توقع بخش خصوصی فراهم کردن امنیت سرمایه‌گذاری توسط دولت، اعتماد به بلوغ بخش خصوصی، کاهش نشریفات اداری غیرضروری، جلوگیری از التهاب در بازار ارز، مقابله جدی با پدیده شوم قاچاق، جلوگیری از ایجاد رانت؛ مهار نقدینگی غیرمولد و بهبود شتحص‌های فضای کسب و کار است.»
به نوشتن آقای برخوردار«باید از تصمیمات خلق‌الساعه که منجر به غافلگیرشدن بخش خصوصی می‌شود و برنامه‌ریزی را مختل می‌سازد، به طور جدی خودداری شود و راه را برای دورزدن تحریم‌ها توسط بخش خصوصی گشود.»
کدام سه دهک را می گویید؟
حسین راغفر، اقتصاددان و تدوین گر نقشه فقر در ایران، با نوشتن یادداشتی در صفحه اقتصادی روزنامه شرق، طرح دولت برای ارایه کارت الکترونیکی برای سه دهک کم درآمد جامعه را نقد کرده است.
این اقتصاددان در یادداشت خود که عنوان آن را «با کدام آمار؟» انتخاب کرده از دولتمردان پرسیده است: «چرا سه دهک؟ آیا دولت آمار دقیقی دارد که فقط سه دهک پایین جامعه در هدفمندسازی مشکل دارند؟»
او سپس پرسیده «آیا آمار و اطلاعات دقیقی از این دهک‌ها وجود دارد؟» آقای راغفر در اداه یادداشت خود از محل تامین منابع این طرح پرسیده است و خواستار آن شده تا دولت روشن کند با چه منابعی و از کدام محل قصد دارد چنین برنامه‌ای را و با چه هدف و نیتی اجرا کند.
ناامیدی به اصلاح امور
حمیدرضا شکوهی، سرمقاله نویس روزنامه مردمسالاری، روز یکشنبه دوم بهمن، با انتقاد از رفتارهای غیرقانونی دولت در حوزه اقتصاد نوشته، «۷ سال است که دولت احمدی‌نژاد، لایحه بودجه را بسیار دیرتر از موعد مقرر به مجلس تحویل می‌دهد. اگر در سال اول با این بی‌قانونی برخورد می‌شد آیا در سال‌های بعد، این مشکل تداوم می‌یافت؟ دولت احمدی‌نژاد طوری رفتار کرده که دیگران، اعم از مردم و نهادهای نظارتی و... سعی کنند خودشان را با عملکرد دولت تطبیق دهند.»
به نوشته سرمقاله نویس روزنامه مردمسالاری، «دولت هر زمان که می‌خواهد لایحه بودجه را به مجلس تقدیم می‌کند، هر طور که می‌خواهد طرح هدفمندی یارانه‌ها را اجرا می‌کند، هر قانونی را که دوست دارد اجرا می‌کند و هر کدام را که دوست ندارد اجرا نمی‌کند.»
دولت احمدی‌نژاد با روندی که در ۷ سال گذشته طی کرده، کار را به جایی رسانده که دیگر کسی امیدی به اصلاح روند امور ندارد و در این میان تفاوتی بین مردم و مجلس و کارشناسان و... نیست.حمیدرضا شکوهی
به نوشته آقای شکوهی «دولت احمدی‌نژاد با روندی که در ۷ سال گذشته طی کرده، کار را به جایی رسانده که دیگر کسی امیدی به اصلاح روند امور ندارد و در این میان تفاوتی بین مردم و مجلس و کارشناسان و... نیست.»
شاخص‌های غایب
عباس عبدی، روزنامه نگار و فعال سیاسی، روز شنبه ۳۰ دی ماه، در ستون «نمای نزدیک» روزنامه اعتماد، با اشاره به سخنان محمود احمدی نژاد در صحن علنی مجلس انتقاد کرده که در سخنان به نوشته آقای عبدی «چندهزار کلمه‌ای» رییس جمهوری ایران، از چهار شاخص مهم و کلیدی اقتصاد، یعنی رشد تولید، سرمایه‌گذاری، بیکاری و تورم سخنی به میان نیامده است.
عباس عبدی دلیل غایب بودن چهار شاخص کلیدی اقتصاد در سخنرانی محمود احمدی نژاد را «روشن» توصیف کرده و آن را اینگونه توضیح داده است که «هیچ نکته مثبتی درباره این چهار شاخص کلیدی که استحکام ساختمان اقتصاد برپایه بهبود آنها قضاوت و داوری می‌شود در این ۸ سال دیده نمی‌شود که ارزش بیان کردن داشته باشد.»
زمان قدرتمندی برای بخش خصوصی
روزنامه دنیای اقتصاد، روز یکشنبه اول بهمن ماه در سرمقاله خود که به قلم محمدصادق جنان صفت، روزنامه نگار اقتصادی نوشته شده، به «امروز و فردای قدرت خصوصی» پرداخته است.
به نوشته آقای جنان صفت، «نهاد دولت در همه جوامع و با هر میزان از نهادینه‌شدن دموکراسی و پذیرش اصل تقسیم قدرت، تمایل دارد حداکثر انواع قدرت موجود در جامعه را در اختیار بگیرد تا با استفاده از تمرکز بالا، اهداف و برنامه‌هایش را جامه‌عمل بپوشاند.»
به نوشته آقای جنان صفت، در شرایط امروزی که دولت قدرت ارزآوری خود از راه فروش نفت خام را از دست داده، «بخش خصوصی ایران اکنون در موقعیت بسیار مناسبی برای اثبات توانایی‌های ذاتی خود در برابر نهاد دولت قرار دارد.»
نهادهای خصوصی ایران در تبدیل قدرت اقتصادی به قدرت اجتماعی و قدرت فرهنگی و سیاسی، ضعف مفرط دارند.محمد صادق جنان صفت
سرمقاله نویس روزنامه دنیای افتصاد، «نقطه ضعف و پاشنه آشیل نهادهای مدنی ایران به ویژه بنگاه‌ها در همه دهه‌های اخیر» را «عدم توجه به تبدیل قدرت» دانسته است.
به نوشته محمد صادق جنان صفت، «نهادهای خصوصی ایران در تبدیل قدرت اقتصادی به قدرت اجتماعی و قدرت فرهنگی و سیاسی، ضعف مفرط دارند. به این معنی که اندازه قدرت خود را در برابر اندازه قدرت نهاد دولت ناچیز پنداشته و هرگز در مسیر تبدیل قدرت قرار نگرفته‌اند.»
راه بگشایید برای بخش خصوصی
محمدحسین برخوردار، فعال اقتصادی و رییس مجمع عالی واردات در یادداشتی که برای وب سایت «خبرآنلاین» نوشته، بر «ضرورت اعتماد به بخش خصوصی در شرایط تحریم» تاکید کرده‌است.
به نوشته این فعال اقتصادی، «اگر تحریم‌ها کاهش پیدا نکند، توقع بخش خصوصی فراهم کردن امنیت سرمایه‌گذاری توسط دولت، اعتماد به بلوغ بخش خصوصی، کاهش نشریفات اداری غیرضروری، جلوگیری از التهاب در بازار ارز، مقابله جدی با پدیده شوم قاچاق، جلوگیری از ایجاد رانت؛ مهار نقدینگی غیرمولد و بهبود شتحص‌های فضای کسب و کار است.»
به نوشتن آقای برخوردار«باید از تصمیمات خلق‌الساعه که منجر به غافلگیرشدن بخش خصوصی می‌شود و برنامه‌ریزی را مختل می‌سازد، به طور جدی خودداری شود و راه را برای دورزدن تحریم‌ها توسط بخش خصوصی گشود.»
کدام سه دهک را می گویید؟
حسین راغفر، اقتصاددان و تدوین گر نقشه فقر در ایران، با نوشتن یادداشتی در صفحه اقتصادی روزنامه شرق، طرح دولت برای ارایه کارت الکترونیکی برای سه دهک کم درآمد جامعه را نقد کرده است.
این اقتصاددان در یادداشت خود که عنوان آن را «با کدام آمار؟» انتخاب کرده از دولتمردان پرسیده است: «چرا سه دهک؟ آیا دولت آمار دقیقی دارد که فقط سه دهک پایین جامعه در هدفمندسازی مشکل دارند؟»
او سپس پرسیده «آیا آمار و اطلاعات دقیقی از این دهک‌ها وجود دارد؟» آقای راغفر در اداه یادداشت خود از محل تامین منابع این طرح پرسیده است و خواستار آن شده تا دولت روشن کند با چه منابعی و از کدام محل قصد دارد چنین برنامه‌ای را و با چه هدف و نیتی اجرا کند.
