سازمان گزارشگران بدون مرز با انتشار بیانیهای، آن چه را که «کینورزی قضایی مقامات ایران» علیه احمد زیدآبادی نامیده، محکوم کرده است.
رضا معینی، مسئول بخش ایران و افغانستان سازمان گزارشگران بدونمرز روز جمعه اول خرداد در بیانیهای، محرومیتها و احکام صادره علیه احمد زیدآبادی، روزنامهنگار را «با اصل ۱۲ و ۱۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق جهانی حقوق مدنی و سیاسی که ایران از امضا کنندگان آن است، مغایر» اعلام و تاکید کرده است که «احمد زیدآبادی باید در کنار خانواده خود بماند و بتواند آزادانه فعالیتهای حرفهای خود را از سر گیرد».
احمد زیدآبادی، روزنامهنگار و دبیرکل سازمان دانشآموختگان ایران اسلامی، ادوار تحکیم، در ۲۴ خرداد سال ۸۸، دو روز پس از اعلام نتایج انتخابات مناقشه برانگیز آن سال که انتخاب مجدد محمود احمدینژاد را در پی داشت، بازداشت شد.
او در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی به شش سال زندان، پنج سال تبعید به شهر گناباد و محرومیت همیشگی از فعالیتهای اجتماعی و سیاسی محکوم شد.
این عضو هیات مدیره انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران، روز ۳۱ اردیبهشت، با پایان دوره زندان خود از زندان رجایی شهر کرج مستقیم و با هزینه شخصی به شهر گناباد فرستاده شد تا دوره پنج ساله تبعید خود را در این شهر بگذراند.
مسئول بخش ایران و افغانستان گزارشگران بدون مرز با محکوم کردن اقدامات به گفته او «سرکوبگرانه دستگاه قضایی ایران» تاکید کرده است که «جمهوری اسلامی ایران یکی از سرکوبگرترین کشورهای جهان است که نه تنها به بازداشتهای خودسرانه و محکوم کردن در دادگاههای ناعادلانه بسنده نمیکند، که شهروندان ایران را با مجازاتهای تكمیلی محروم از حقوق خود و محکوم به سکوت همیشگی میکند».
احمد زیدآبادی پیش از آخرین بازداشت خود در خرداد سال ۱۳۸۸ بارها تهدید، بازداشت و زندانی شده بود و در مجموع در سالهای ۱۳۷۹، ۱۳۸۲ و ۱۳۸۷ بیش از یک سال را در زندان به سر برد.
این عضو هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران از جمله برای نوشتن نامهای سرگشاده به علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی ایران که در آن پرسیده بود «به چه علت شرعی، عقلی، قانونی و یا عرفی و بر اساس کدام مصلحت عمومی، پرسش علنی از رهبری و یا نقد گفتهها و عملکرد وی، عملا در جامعه ایران ممنوع است؟» به زندان، تبعید و محرومیتهای اجتماعی محکوم شد.
طرح این پرسش، سلول انفرادی و فشار و آزار ماموران وزارت اطلاعات در بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین را برای او به دنبال داشت که تلاش میکردند تا این روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی را وادار به عذر خواهی از رهبر ایران کنند.
این روزنامهنگار ایرانی در سال ۲۰۱۱ میلادی برنده جایزه جهانی آزادی مطبوعات سازمان یونسکو موسوم به «گیلرمو کانو» شد.
احمد زیدآبادی همچنین در سال ۲۰۰۹ میلادی جایزه قلم زرین آزادی را از انجمن جهانی روزنامهها و ناشران خبر به خود اختصاص داد.