نشریه اکونومیست در گزارش ویژه‌ای در قالب هفت مقالۀ پژوهشی به مسئلۀ آب در جهان پرداخته است.
در این مجموعه‌گزارش‌ها خاطر نشان شده است جهان کنونی نمونه‌های بارزی از تخریب زیست محیطی را در اختیار قرار می‌دهد که هشداری هستند مبنی بر اینکه استفاده از آب محدویت‌های طبیعی‌اش را دارد.
در این گزارش به قایق‌های به گل نشسته در میان آب‌های ناپدیدشده اشاره شده که روزی چهارمین دریاچه بزرگ زمین؛ دریاچه آرال بوده است.
همچنین اشاره شده که چگونه «کیپ‌تاون» در آفریقای جنوبی سال گذشته از تبدیل‌شدن به اولین شهر بزرگ روی زمین که نزدیک بود منابع آبش تمام شود، پیشگیری کرد ضمن اینکه به وضعیت چهار سال پیشتر در شهر سائوپولو در برزیل هم اشاره رفته که چطور در معرض کم‌آبی قرار گرفته بود.
اکونومیست افزوده حتی ارزیابی متن تازه‌ترین گزارش سالانه جهانی ملل متحد تحت عنوان «گزارش توسعۀ آب» حاوی نوعی درماندگی است و تا همینجا اشاره دارد بیش از یک‌چهارم جمعیت زمین معادل یک میلیارد و نهصد میلیون تن که ۷۳ درصد آنها در آسیا هستند در مناطقی بسر می‌برند که آب به‌طور بالقوه شدیدا کمیاب است.
سه عامل اصلی ادامۀ رشد تقاضای آب، جمعیت، رفاه و تغییرات اقلیمی شمرده شده‌اند.
این گزارش با اشاره به افزایش جمعیت کره خاکی که انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ میلادی به حدود ۱۰ میلیارد تن برسد، عمده‌ترین نامعلومی محاسبۀ تقاضای آب در آینده را در برآورد میزان مورد نیاز برای کشاورزی دانسته است.
کشاورزی در حال حاضر حدود ۷۰ درصد برداشت‌های آب را دربر می‌گیرد. البته مسئله‌ای که همچنان کمتر قابل پیش‌بینی عنوان شده تأثیرات ناشی از تغییرات اقلیمی گزارش شده است.
استفاده جهانی آب، شش برابر بیش از قرن پیش ارزیابی و افزوده شده انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ بین ۲۰ تا ۵۰ درصد افزایش یابد.
حجم آب مصرفی حدود ۴۶۰۰ کیلومتر مکعب در سال تا همینجا نزدیک به حداکثر میزانی گزارش شده که می‌توان بدون کاستگی خطرناک منابع آب حفظ کرد.
یک‌سوم از بزرگترین شبکه‌های آب زیرزمینی جهان هم در خطر خشکی گزارش شده‌اند.
از این‌رو جمعیتی که تحت تنش آبی شدید به‌سر می‌برد انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ به سه میلیارد و دویست میلیون تن یا با حساب تغییرات فصلی تا پنج میلیارد و هفتصد میلیون تن بالا رود و برآورد شده این جمعیت محدود به کشورهای فقیر نخواهد بود؛ استرالیا، ایتالیا، اسپانیا و حتی آمریکا را نیز در بر خواهد گرفت.
در این گزارش نقشه‌ای ترسیم شده از مناطق روی زمین که در آن فلات ایران در ردیف سرزمین‌هایی محاسبه شده که بخش عمده‌شان در سال ۲۰۴۰؛ بیست سال دیگر گرفتار تنش آبی بالای ۸۰ درصد خواهند بود.
در این نقشه که بخش‌های کویری ایران خشک‌شده ترسیم شده‌اند تنها چند بخش کوچک دیده می‌شود که دو دهه دیگر بین ۴۰ تا ۸۰ درصد یا کمتر از ۱۰ درصد دچار تنش آبی خواهند شد.
تنش آبی به معنی گرفتاری در یافتن منابع آب شیرین است.
