فرهاد وارسته که در سال ۱۹۷۲ میلادی برای اولین بار تیم ملی کاراته ایران را به پیکارهای جهانی پاریس برد، در آنجا به عنوان نایب رییس اتحادیه جهانی سازمان‌های کاراته WUKO انتخاب شد و تا سال ۱۹۸۰ در این سمت قرار داشت.
جمعه گذشته در تهران مراسمی برای یادبود و بزرگداشت استاد فرهاد وارسته از سوی جامعهٔ کاراته ایران برگزار شد.
رادیو فردا درباره زندگی و کارنامه فرهاد وارسته با «ایرج ادیب‌زاده» کارشناس جهان ورزش و همدورهٔ وی گفت‌وگو کرده است.
ادیب‌زاده: آقای وارسته برای اولین بار آکادمی کاراته را در ایران برپا کرد. خیابان تخت‌طاووس بود. او شاگردان بسیاری داشت که همه‌شان قهرمان کاراته ایران شدند. در آن موقع من با او و شاگردانش آشنایی پیدا کردم. آقای وارسته بنیانگذار سبک «کان ذن ریو» هست و او مهم‌ترین مرکز آموزش کاراته در ایران را برپا کرد. تنها کسی است در ایران که دان ۱۰ داشت و تنها فرد غیر آسیایی شرقی است که از سوی انجمن کاراته ژاپن به او اجازه دادند که سبکی را که خودش درست کرده بود یعنی همین کان ذن ریو را به راه بیاندازد و تعلیم بدهد. می‌گویند که دکترای علوم سیاسی از دانشگاه میشیگان آمریکا داشته و نخستین رئیس فدراسیون کاراته در ایران بوده.
آقای ادیب‌زاده، استاد فرهاد وارسته چه افتخاراتی را در عرصهٔ کاراته در پیکارهای جهانی بدست آورده بود؟
یکبار تیم ملی کاراته ایران در قهرمانی جهان شرکت کرد و در آن مسابقات گفته شد که تیم ایران برای اولین بار قهرمان جهان شده بخاطر اینکه آن سبکی که تیم ایران یعنی تیمی که آقای وارسته در واقع بنیانگذار آن بود، سبکی بود که در ژاپن فقط اجرا می‌شد. بنابراین گفته شد که تیم ایران که در این مسابقات قهرمانی جهان شرکت کرده، قهرمان جهان شده است. یکی از شاگردان مهم او آقای «محمدرضا نصرتیان» بودند که آقای نصرتیان سال‌ها مربی تیم ملی کاراته زنان و بعد هم مردان بلژیک بود.
سبک کان ذن ریو که استاد وارسته پایه‌گذاری کرد چه تفاوت‌هایی نسبت به سبک‌های دیگر دارد؟
- خُب «شوتوکان» سبکی بود که خیلی در ایران معمول بود، خیلی‌ها دنبال آن سبک بودند ولی این دو تا سبک یعنی همین کان ذن ریو و شوتوکان خیلی با هم رقابت داشتند حتی در آن موقع ورزشهای رزمی دیگر مثل کونگ فو هم با کاراته رقابت می‌کرد. آقای میرزایی (ابراهیم میرزایی) می‌دانید که بنیانگذار کونگ فو در ایران بوده که به هر حال این دو تا همیشه برای هم یک مقدار به قول معروف کُرکُری می‌خواندند. آقای وارسته بعد از اینکه از ایران خارج شد مدتی در پاریس بود، در اینجا یک انجمن کاراته راه انداخت و بعد در سال ۱۹۸۶ به کانادا رفت و در آنجا بهترین باشگاه کاراته شمال آمریکا را تأسیس کرد که البته دخترش «نسیم» هم از قهرمانان کاراته است. به هر حال من فکر می‌کنم یکی از کسانی بود که نامش در تاریخ کاراته ایران باقی می‌ماند، کارهای بزرگی انجام داد و من فکر می‌کنم که یکجوری به تاریخ کاراته ایران پیوسته است.
