«حمله به ملاله سراسر پاکستان را تکان داد»

ملاله يوسف‌زی٬ دختر ۱۴ ساله‌ای که سه شنبه گذشته از ناحیۀ سر و گلو هدف گلوله طالبان قرار گرفت بدنبال عمل جراحی در شرايط رضايتبخش و با وجود بيهوشی، ضربان قلب و فشار خون وی مساعد گزارش شده است.

مدارس سراسر پاکستان برای سلامتی ملاله که پس از عمل جراحی در بيمارستان نظامی راولپندی بستری است٬ مراسم دعا و نيايش برگزار کرده اند.

ملاله يوسف‌زَی از يازده سالگی، بدنبال تسلط طالبان بر منطقه سوات و منع تحصيل دختران در آن منطقه طی يادداشتهايی روزانه وضعيت را بازگو و از حق تحصيل دختران دفاع می کرد.


رادیو فردا در گفت گویی با عبدل های کاکار، گزارشگر راديو مشعل، بخش پشتون راديو اروپای آزاد، راديو آزادی که خاطرات روزانه ملاله را منتشر می کرد، از وی در باره چگونگی آغاز فعالیت های ملاله پرسیده است.

عبدل های کاکار: در سال ۲۰۰۸ که شبه نظامیان طالبان کنترل درۀ سوات را بدست گرفتند که ملاله اهل آنجاست، طالبان تحصیل دختران را منع کرد. من برای بی. بی. سی کار می کردم و آنجا بودم و تحولات منطقۀ سوات را بطور گسترده پوشش می دادم، چون در پاکستان رسانه‌ها دست راستی اند، افکار جهادی را ترویج میدهند و رسانه‌ها برای کمپین استفاده میشوند، نه برای روزنامه نگاری بیطرف، این یک مشکل انسانی بود، از اینرو از لحاظ روزنامه نگاری به رویکردی بیطرفانه و انسانی نیاز بود.

بعد طرحی به بی. بی. سی دادم که می توانیم یادداشت روزانه‌ای از یک دختر مدرسه داشته باشیم و سه چیز مطرح خواهد بود، یکی اینکه خواهیم دانست کلاً محصلین درباره این ممنوعیت چگونه احساس می کنند، دوم اینکه کسی را خواهیم داشت که می تواند ببیند پیرامونش چه می گذرد و شاهدی دست اول خواهد بود و همچنین چشم اندازی انسانی از این مسئلۀ انسانی به ما ارائه خواهد کرد. بعد چون پدرش دوستم بود، آنجا بود و فعال بود، فعال علیه شبه نظامیان طالبان، با او صحبت کردم. او مدرسه‌ای را در آنجا اداره می کند، مدرسه‌ای خصوصی. گفتم شما محصلین دختر زیادی دارید. می توانید لطفاً ترتیبی بدهید که یکی، یادداشتی روزانه برایمان بنویسد اما وی نتوانست کسی را پیدا کند. او با برخی والدین صحبت کرد اما آنها نمی خواستند چون می ترسیدند توسط طالبان کشته شوند. بعد او به من پیشنهاد کرد که اگر بخواهم، دخترش میتواند این یادداشت روزانه را بنویسد. من گفتم از نظر من مشکلی نیست و بعد تماسم با او برقرار شد و با او صحبت کردم و گفت نامش ملاله است و بعد شروع کردیم.

- درباره همه اینها چه فکر میکنید؟ همه آنچه اتفاق افتاده؟ بنظر میرسد ملاله اکنون در پاکستان تبدیل به یک قهرمان شده است.

- بله او شده.

و همزمان در همه آنچه که روی داده است شما شخص مهمی بوده اید در انتقال واقعیاتی که ملاله شاهدش بود و مخابره‌اش به جهان. حالا شما چه فکر می کنید؟

بله، برای من تکان دهنده بود اما تعجب آمیز نبود، تکان دهنده از این نظر که با او مرتبط بودم، او جزو خانواده‌ام بود، به خانه‌ام می آمد که پیش خانواده‌ام بماند، ما به گردش می رفتیم و من با او تلفنی صحبت می کردم، ما یک خانواده بودیم. یک فاجعه برای من بود، به عنوان یک انسان، یک آشنا، اما تعجب آور نبود چون انتظار چنین چیزی را داشتم، برای اینکه در پاکستان بسیاری کسان را دیده ایم که علیه ارتش پاکستان یا شبه نظامیان طالبان سخن گفته و کشته شده اند. او داشت علیه عقاید خاص جهادی سخن می گفت که با افکار دستگاه امنیتی پاکستان و شبه نظامیان طالبان سازگار نیست و از اینرو او در فهرست اهداف طالبان قرار داشت.


اینک به نظر میرسد که تمام پاکستان پشت سر ملاله گرد آمده است.

- بله، دو چیز مهم اتفاق افتاده، یکی اینکه ملاله در پاکستان نامدار شده، تمام پاکستان پشتیبان ملاله است، با ملاله است و حمله به او سراسر پاکستان را تکان داد، اینک بحث در پاکستان آغاز شده که دستگاه امنیتی پاکستان و طالبان باید استراتژی را تغییر دهند و ما باید از این عقاید جهادی به عنوان اصل حقوقی خارج شویم و به سیاستهای خود دوباره نگاه کنیم، از اینرو همه در وبلاگها، در مقالات، در بحث ها، در رسانه‌های اجتماعی دارند در اینباره گفتگو می کنند و این ثمرۀ دیگر وی است و او از بی نظیر بوتو، نخست وزیر اسبق مشهورتر شده است چرا که او نخست وزیر بود و کشته شد و در پاکستان هرج و مرج به وجود آمد، اما کسانی بودند، مخالفان سیاسی‌اش که از کشته شدن وی خوشحال بودند، اقلیتی از مردم، اما در مورد ملاله، هیچکس مخالف وی نیست جز طالبان.