از جشنی باستانی برای رد و بدل کردن زردی رخ با سرخی شعله و پایکوبی تا رویدادی سالانه با چند کشته و چندین مجروح و صدها بازداشت.
جشنی که برای میلیون ها ایرانی از مهم ترین و محبوب ترین سنت های دیرینه کشور به شمار می رود، از نگاه رهبران مذهبی، مراسمی پلید و نکوهیده است؛ سنتی که آیت الله خامنه ای آن را «مستلزم ضرر و فساد» می داند،آیت الله جوادی آملی «خلاف عقل و شرع و سنتی پوچ» می خواندش و آیت الله مطهری از بنیانگذاران حکومت کنونی آن را «حماقت» و «خریّت» می نامید.
مقامات جمهوری اسلامی ایران از همان نخستین سال های بعد از انقلاب ۵۷، فعالانه و با جدیّت کمر به ریشه کن کردن مراسم چهارشنبه سوری بستند. اما سال به سال، هر چه تلاش حکومت شدت گرفت، صدای ترقه ها و نارنجک های دست هم بلند تر شد. هفت ترقه تبدیل شد به گوگرد و کاربیت؛ گوگرد تبدیل شد به زرنیخ، زرنیخ به اکلیل سرنج و نارنجک و ...
چه شد که چهارشنبه سوری از یک جشن باستانی به یک «پدیده» اجتماعی و کارزاری سیاسی تغییر شکل داد؟
میهمانان این برنامه رضا علیجانی فعال سیاسی از پاریس و مهرداد درویش پور جامعه شناس مقیم استکهلم هستند.
