پرسش «شما با هم چه نسبتی دارید؟» برای بسیاری از آنهایی که نزدیک به چهار دهه پس از انقلاب ۵۷ را زیسته‌اند، پرسشی آشناست؛ سوالی که می‌تواند برای بسیاری از دختران و پسران به معنای آغاز یک دردسر باشد. همچنین عبارت کوتاه «مامورها ریختند» که طی همه این سال‌ها در میانه پایکوبی‌های شبانه، چاشنی دلهره‌آور دورهمنشینی‌ها بوده است.
جدال با آزادی جنسی و جلوگیری از ارتباط آزادانه زن و مرد در سطوح متفاوت، یکی از مهمترین و گسترده‌ترین کارزارهای اجتماعی جمهوری اسلامی در تمام سال‌های حیاتش بوده است.
تنها در یک هفته گذشته دربرگیری این خبرها از شلاق برای شرکت در میهمانی تا تاسیس ستاد مبارزه با زندگی مشترک خارج از ازدواج را شامل می‌شود.
چنین برخوردهایی البته آنگونه که از شواهد بر می‌آید، به کاهش روابط منتهی نشده است. شاید بزرگترین شاهد چنین مدعایی را بتوان در ابراز نگرانی‌های مکرر مسئولان مختلف جمهوری اسلامی از رواج زندگی مشترک ثبت نشده در بین زوج‌ها جستجو کرد؛ پدیده‌ای آشنا برای غرب که در ایران عنوان «ازدواج سفید» را به خود گرفته است.
چرا حکومت ایران تا این اندازه با آزادی جنسی سر جدال دارد؟ این جدال چهار دهه‌ای تا چه حد موفق بوده است؟ نقش بافت مذهبی جامعه در این جدال چیست؟ و تاثیر زیرزمینی شدن روابط جنس‌های مختلف چیست؟
میهمان این هفته برنامه «ساعت ششم» در کنار مخاطبان رادیو فردا، حسین قاضیان بود، جامعه شناس مقیم آمریکا.
