بنا بر اعلام نماینده جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل متحد، ۱۴ شهروند بازداشت‌شده در قائمشهر جوانانی بودند که پیشتر از حق ورود به دانشگاه محروم شده بودند.
در بیانیه‌ای که در این باره منتشر شده همچنین آمده است که در یک ماه گذشته بهاییان در ایران هدف «۲۴۵ مورد سرکوب و آزار» قرار گرفته‌اند.
سیمین فهندژ در بیانیه جامعه جهانی بهایی که روز پنج‌شنبه، ۱۰ شهریور، منتشر شد می‌گوید: «این جوانان در خانه یکی از دوستان خود جمع شده بودند تا درباره نقش تعلیم و تربیت در پیشرفت‌های اجتماعی مطالعه، بحث و گفت‌وگو کنند.»
رسانه‌های حقوق بشری پیشتر اعلام کرده بودند که این شهروندان روز چهارشنبه، نهم شهریور، بازداشت و به بازداشتگاه مرکزی اداره اطلاعات ساری منتقل شده‌اند و ماموران امنیتی در جریان دستگیری، علاوه بر تفتیش خانه، اقدام به ضبط گوشی‌های تلفن همراه و کتاب‌های مذهبی آن‌ها کرده‌اند.
جامعه جهانی بهایی هویت این ۱۴ نفر را بیتا حقیقی، انیس سنایی، گلبن فلاح، هنگامه علیپور، افسانه نعمتیان، مجیر صمیمی، مانی قلی‌نژاد، نازنین گلی، سام صمیمی، ساناز حکمت‌شعار، مهسا فتحی، سامیه قلی‌نژاد، نگار دارابی و بسیر صمیمی اعلام کرده است.
تاکنون اتهامات این افراد از سوی نهادهای حکومتی و رسانه‌های وابسته به آن‌ها اعلام نشده است.
به گفته آرش صادقی، کنشگر مدنی و زندانی سیاسی پیشین، شهروندان بهایی بازداشت‌شده در قائمشهر بین ۱۷ تا ۲۰ سال سن داشته‌اند و تا عصر روز پنج‌شنبه، ۱۰ شهریور، تنها دو نفر از آن‌ها آزاد شده‌اند.
سیمین فهندژ، نماینده جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل، در بیانیه‌ای که در این باره منتشر کرده گفت: «قساوت حکومت [جمهوری اسلامی] ایران بی حد و اندازه است. آن‌ها نه تنها این جوانان را از ورود به دانشگاه و پرورش توانمندی‌های فکری‌شان محروم می‌کنند بلکه حتی این حق پایه را از آن‌ها دریغ می‌کنند که بتوانند به عنوان گروهی از جوانان دور هم جمع شوند و در مورد مسائل و دغدغه‌های مهم نسل‌شان با هم بحث و گفت‌وگو کنند.»
منابع حقوق بشری در هفته‌های گذشته اعلام کرده بودند که پس از اعلام نتایج آزمون سراسری دانشگاه‌ها ده‌ها نفر از شهروندان بهایی در سایت سازمان سنجش با گزینه «نقص پرونده» روبه‌رو و در مراجعه به این سازمان با برخوردهای امنیتی مواجه شده‌اند.
در بیانیه رسمی جامعه جهانی بهایی آمده است: «در ۳۲ روز گذشته مقامات [جمهوری اسلامی] با ۲۴۵ مورد آزار و سرکوب بهاییان را مورد هدف قرار داده‌اند، از جمله دستگیری، حبس، تخریب و مصادره خانه‌ها و املاک... و محروم کردن بیش از صد جوان بهایی از تحصیلات دانشگاهی.»
با وجود زندگی حدود ۳۰۰ هزار بهایی در ایران، جمهوری اسلامی آیین بهایی را به رسمیت نمی‌شناسد و مقامات آن بارها این شهروندان را «جاسوس و دشمن» خوانده و در بیش از چهار دهه گذشته احکام متعدد اعدام، بازداشت، زندان، محرومیت از تحصیل و کسب و کار، تخریب منازل و گورستان‌ها را علیه آن‌ها صادر کرده‌اند.
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، در سند سیاستگذاری مربوط به سال ۱۹۹۱ که به امضای او رسیده است، خواستار «مسدود» شدن پیشرفت و ترقی جامعه بهایی از جمله ممنوعیت حضور آن‌ها در دانشگاه‌ها شده است.
وزارت علوم و تحقیقات ایران نیز در سال ۲۰۰۶ در نامه‌ای به ۸۱ دانشگاه ایران خواستار ممانعت از ورود شهروندان بهایی به دانشگاه و اخراج آن‌ها در صورت شناسایی در حین تحصیل شده بود.
