زیست‌شناسان مدت‌هاست به این نتیجه رسیده‌اند که پرنده‌های امروزی شکل تحول‌یافته‌ای از برخی گونه‌های دایناسورهای بالدار هستند که از دوران انقراض بزرگ دایناسورها جان سالم به‌در بردند.
روند شکل‌گیری و تکامل بال در گروهی از دایناسورها و تبدیل شدن برخی از آنها به پرندگان امروزی نزد دانشمندان شناخته‌شده و روشن است، اما بررسی‌های جدید بر روی یک سنگواره کشف‌شده در استان لیائونینگ چین دریچه جدیدی را در این زمینه به روی دانشمندان گشوده است.
دانشمندان روز چهارشنبه خبر دادند بررسی‌ها نشان می‌دهد در سنگواره‌ای که از یک دایناسور پردار در شمال شرق چین کشف شده، روش پروازی از اساس با پرنده‌های امروزی فرق داشته است.
این نشان می‌دهد همان‌طور که پیش از برادران رایت، افرادی دیگر انواع روش‌ها را برای پرواز با هواپیما آزموده و این روش‌ها امروزه رها شده، فرگشت (تکامل) جانداران نیز در خط سیر خود دست به آزمایش‌هایی برای پرواز زده بوده تا این‌که روش امروزی پرواز پرندگان از میان آنها باقی مانده است.
دایناسور پروازی جدید «دوگانه‌بال درازبازو» (Ambopteryx longibrachium) نام گرفته که استخوان مچ دست آن بسیار کشیده و نوک‌تیز بوده و این استخوان همچون یک «ستون خیمه» برای چادری از بال‌هایی غشایی عمل می‌کرده است.
«دوگانه‌بال درازبازو» دایناسوری نه چندان بزرگ بوده که ۱۶۳ میلیون سال پیش یعنی در دوره ژوراسیک در محیطی جنگلی و بر روی شاخه درختان زندگی می‌کرده است.
به گفته مین وانگ، دیرینه‌شناس عضو فرهنگستان علوم چین، این جاندار ۳۰۰ گرمی قطعاً قادر به پرش و سُریدن در هوا بوده اما این‌که آیا می‌توانسته مانند پرنده‌های امروزی بال بزند و مسافت‌هایی را طی کند مشخص نیست.
مین وانگ می‌افزاید که «مدت‌های مدید فکر می‌کردیم بال‌های پردار تنها دستگاه‌های پروازی پرندگان بوده‌اند اما این کشف جدید دیدگاه ما را در مورد خاستگاه پرواز جانوران به‌طور کلی عوض کرده است.»
