به‌تازگی در فرانسه کتابی با نام «فرح» منتشر شده است. این کتاب آخرین اثر به‌جا مانده از فردریک میتران، وزیر پیشین فرهنگ فرانسه در دولت نیکولا سارکوزی است.
میتران در این کتاب، زندگی‌نامۀ شهبانو فرح پهلوی را در ۲۰۰ صفحه و با درآمیختن شماری از عکس‌ها و دست‌نوشته‌های او تنظیم کرده است.
فردریک میتران در کتاب «فرح» نوشته است: «برای علیاحضرت، شهبانوی ایران فرح پهلوی، امیدوارم من را ببخشد که گاهی از سر وفا و مهر او را فرح خطاب می‌کنم.»
برادرزادۀ فرانسوا میتران رئیس‌جمهور اسبق فرانسه، بهار امسال در ۷۶ سالگی درگذشت و کتاب فرح چند هفته پس از مرگ این نویسنده وارد بازار نشر شد. در کارنامۀ او علاوه‌بر وزارت و نویسندگی، پیشینۀ فیلم‌سازی در سینما و تهیه‌کنندگی در تلویزیون هم به‌چشم می‌خورد. در فرانسه، آقای میتران عموماً به‌عنوان چهره‌ای فرهنگی شناخته می‌شود.
ناشر فرانسوی این اثر در دیباچۀ کتاب، شهبانو فرح پهلوی را یکی از «برجسته‌ترین شخصیت‌های عصر حاضر» توصیف کرده است.
نشر گورکاف گرادنیگو می‌نویسد: «فرح دیبا پس از رسیدن به مقام ملکۀ ایران در دوران پادشاهی محمدرضا شاه، توانست اقداماتی قابل توجه را در عرصۀ فرهنگ و جامعه انجام دهد.»
در دیباچۀ کتاب «فرح» همچنین آمده است که «با وجود تهدیدات مداوم دیکتاتوری کنونی حاکم بر ایران، بسیاری از مردم همچنان شهبانو را به‌دلیل شهامت و متانت او، تحسین می‌کنند».
به‌گفتۀ ناشر، بخش‌هایی از عکس‌ها و دست‌نوشته‌های این اثر که برای نخستین بار منتشر می‌شوند، روایتگر «دورانی غمبار از زندگی شهبانوی خستگی‌ناپذیر» هستند، از جمله انقلاب ۵۷ در ایران، درگذشت شاه و از دست دادن دو فرزند.
آقای میتران چهار سال پیش از مرگ، به عضویت دائم آکادمی هنرهای زیبای فرانسه درآمد. به خواست خودش در مراسم رسمی عضویت، شمشیر تشریفاتی آکادمی را شهبانو فرح پهلوی به او اهدا کرد.
آکادمی هنرهای زیبای فرانسه ۹ عضو دائمی غیر فرانسوی دارد و ملکۀ پیشین ایران یکی از این اعضا است.
فرح پهلوی (دیبا) در جوانی در دانشکدۀ هنرهای زیبای پاریس درس می‌خواند. تا پیش از انقلاب ۵۷ و سقوط پادشاهی پهلوی، او نقش پررنگی در پیدایش نهادها، موزه‌ها و برگزاری جشنواره‌ها و رویدادهای فرهنگی و اجتماعی در ایران ایفا کرد.
