یک پژوهش گسترده که نتایج آن روز چهارشنبه ۱۰ اسفند در مجله بریتانیایی «بهداشت ورزشی» منتشر شد می‌گوید کمی ورزش یا فعالیت بدنی روزانه مثل یازده دقیقه پیاده‌روی سریع می‌تواند از حدود ۱۰ درصد مرگ‌های زودرس جلوگیری کند.
از مدت‌ها پیش مشخص بود که فعالیت فیزیکی در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سرطان و سایر عوامل مرگ زودرس نقش مهمی دارد ولی دقیقا مشخص نبود که چه حدی از فعالیت و یا ورزش می‌تواند چنین نقشی ایفا کند.
یک گروه پژوهشی بین‌المللی با جمع‌آوری نتایج ۱۹۶ پژوهش قبلی که بیش از ۳۰ میلیون نفر را در برمی‌گیرد یکی از گسترده‌ترین داده‌های مربوط به این موضوع را بررسی کرده‌اند.
آن‌ها در پایان پژوهش خود به این نتیجه رسیدند شرکت‌کنندگان حاضر در مجموعه این پژوهش‌ها وقتی که هر هفته ۱۵۰ دقیقه فعالیت فیزیکی متوسط یا شدید داشتند، دقیقا همان میزانی که خدمات بهداشتی بریتانیا توصیه می‌کند، از مرگ زودرس حدود ۱۵ درصد از آن‌ها جلوگیری شد.
به گفته مسئولان این پژوهشی، حتی نیمی از حد نصابی که خدمات بهداشتی بریتانیا توصیه می‌کند یعنی حدود ۷۵ دقیقه در هفته، معادل ۱۱ دقیقه در روز فعالیت جسمی و ورزش مثل پیاده‌روی سریع، می‌تواند از حدود ۱۰ درصد مرگ‌های زودرس جلوگیری کند.
به عنوان نمونه، توجه به این توصیه احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی را ۱۷ درصد و احتمال ابتلا به انواع سرطان را هفت درصد کاهش می‌دهد.
در مورد افرادی که در زندگی عادی و روزمره فعالیت جسمی چندانی ندارند، ۱۱ دقیقه پیاده‌روی سریع ریسک مرگ زودرس را ۲۳ درصدکاهش می‌دهد.
سورن بریگ، استاد اپیدومولوژی تندرستی و فعالیت جسمی در دانشگاه کمبریج بریتانیا و یکی از مسئولان این پژوهش گفت نتایج آن «دستاورد بسیار خوبی» است.
او افزود: «فقط کافی است ده دقیقه یا بیشتر در روز فعالیت جسمی داشته باشید. لازم نیست حتما به باشگاه ورزشی بروید. پیاده‌روی می‌تواند بخشی از زندگی عادی و روزمره باشد. این فعالیت‌ها را می‌توان به اشکال گوناگون انجام داد. مثلا پیاده رفتن بخشی از مسیر راه تا محل کار و یا رفت‌وآمد با دوچرخه».
سورن بریگ خاطر نشان کرد با توجه به این‌که سنجش تاثیر ورزش و فعالیت جسمی روی خطر ابتلا به بیماری‌های کشنده سال‌ها طول می‌کشد در این پژوهش جدید از یافته‌های تحقیقاتی استفاده شده که بیش از یک دهه پیش انجام شده‌اند.
او اذعان کرد که داده‌های جمع‌آوری شده مربوط به وضعیت سلامتی و میزان فعالیت جسمی شرکت‌کنندگان در پژوهش‌های قدیمی ممکن است دقت فناوری‌های جدید از جمله ابزارهای دیجیتال کنترل سلامتی را نداشته باشند و این یکی از کاستی‌های پژوهش جدید است.
براساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۹، حدود ۱۸ میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر نارسایی‌های قلبی عروقی نظیر حمله قلبی و یا سکته جان خود را از دست داده‌اند و در سال ۲۰۲۰ نیز حداقل ۱۰ میلیون نفر به دلیل ابتلا به سرطان فوت کرده‌اند.
