کارشناسانی که در زمینهٔ پیری تحقیق می‌کنند می‌گویند محدودیت کالری و روزه‌داری متناوب هر دو باعث افزایش عمر در حیوانات می‌شوند.
روزنامه نیویورک تایمز در این زمینه نوشته است که دانشمندان اولین‌بار این پدیده را در دهه ۱۹۳۰ کشف کردند و در طول ۹۰ سال گذشته در گونه‌های مختلف از کرم گرفته تا میمون آن را آزمایش کرده‌اند.
مطالعات بعدی همچنین نشان داد که بسیاری از حیوانات با کالری محدود کمتر به سرطان و سایر بیماری‌های مزمن مرتبط با پیری مبتلا می‌شوند.
با این وجود اما نکات ناشناخته زیادی در این زمینه باقی مانده است و سوالاتی در این زمینه وجود دارد. مثلا آیا میزان کالری مصرف‌شده یا دورهٔ زمانی در این زمینه چه اهمیتی دارند؟
این دانشمندان حتی هنوز نمی‌دانند چرا خوردن غذای کمتر باعث می‌شود حیوانات طول عمر بیش‌تری داشته باشند.
نیویورک تایمز می‌نویسد که یک نظریه این است که در سطح سلولی، محدودیت کالری باعث می‌شود حیوانات در برابر عوامل استرس‌زای فیزیکی انعطاف‌پذیرتر شوند.
توضیح دیگری که در این زمینه ارائه می‌شود کند شدن متابولیسم در انسان و حیوانات بر اثر مصرف کالری کمتر است. دانشمندان در این زمینه مثالی را مطرح می‌کنند و می‌گویند: «سرعت چرخ‌های اتوموبیل را کم کنید تا لاستیک‌ها بیشتر عمر کنند.»
همچنین محدودیت کالری بدن را وادار می‌کند تا به منابع سوختی غیر از گلوکز تکیه کند که می‌تواند به سلامت متابولیک و در نهایت طول عمر بیشتر بیانجامد.
این دانشمندان به فرایندی به نام اتوفاژی اشاره می‌کنند که در آن بدن بخش‌های مشکل‌دار سلول‌ها را می‌خورد و از آنها برای تولید انرژی استفاده می‌کند.
البته در این موارد استثناهای قابل توجهی نیز دیده شده و گاهی نتایجی در تضاد با تئوری‌های مطرح شده وجود دارد.
علیرغم نزدیک به یک قرن تحقیق، هنوز راه درازی در پیش است تا کارشناسان بتوانند به طور قطعی بگویند که آیا مزایای طول عمری که در حیوانات مشاهده می‌شود در مورد انسان‌ها صادق است یا خیر.
نیویورک تایمز در انتها می‌نویسد برخی از مطالعات دلیلی برای این باور دارند که محدودیت کالری و روزه‌داری متناوب به شما کمک می‌کند طولانی‌تر زندگی کنید و احتمالاً مزایای کوتاه‌مدت‌تری دارد، به‌ویژه زمانی که صحبت از سلامت قلب و متابولیک می‌شود.
اما این امکان نیز وجود دارد که کمتر خوردن چیزی بیشتر از گرسنه ماندن شما نباشد.
