گزارش جدید شورای حقوق بشر سازمان ملل می‌گوید جهان در مسیر «آپارتاید اقلیمی» حرکت می‌کند؛ جایی که ثروتمندان با صرف پول خود راه‌های گریز از بدترین تأثیرات گرمایش جهانی را پیدا می‌کنند، اما رنج آن به فقیران تحمیل می‌شود.
فیلیپ آلستون، گزارشگر شورای حقوق بشر سازمان ملل در امور فقر شدید، در گزارش خود می‌افزاید ثروت و تجارت قرار است راهی اساسی برای مواجهه با تغییرات اقلیمی بازی کند، اما به داد فقرا نمی‌رسد.
به‌گفته وی تکیه بیش از حد بر بخش خصوصی می‌تواند به سناریوی تبعیض اقلیمی دامن بزند، به‌طوری که ثروتمندان با پرداخت پول می‌توانند از گرما، گرسنگی و مناقشه بگریزند، اما دیگران با رنج دست به گریبان بمانند.
وی به توفان شن سال ۲۰۱۲ آمریکا اشاره می‌کند که در نیویورک باعث قطع برق بیشتر شهروندان شد، اما مقر «بانک سرمایه‌گذاری» با ده‌ها هزار کیسه شن و تولید برق توسط ژنراتورهای خود محافظت شد.
آقای آلستون می‌گوید حتی با فرض بهترین سناریوها نیز صدها میلیون نفر در آینده با نبود امنیت غذایی، مهاجرت اجباری، بیماری و مرگ مواجه خواهند بود.
وی از دولت‌ها انتقاد کرد که جز فرستادن مقاماتی برای شرکت در کنفرانس‌ها برای ایراد «سخنرانی‌های حزن‌آلود» کار چندانی نمی‌کنند، در حالی که دانشمندان و فعالان محیط زیست از دهه ۱۹۷۰ زنگ‌های خطر را به صدا درآورده‌اند: «طی سه دهه اخیر، پیمان‌های بین‌المللی کار زیادی نکرده‌اند و دولت‌ها در رابطه با اخطار دانشمندان کم‌کاری کرده‌اند. در خود آمریکا از سال ۱۹۸۰ حدود ۲۴۱ فاجعه اقلیمی رخ داده‌است که زیان آنها روی‌هم‌رفته به ۱٫۶ تریلیون دلار می‌رسد».
وی گفت که البته برخی پیشرفت‌های مثبت نظیر افت هزینه تولید انرژی‌های پاک، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در ۴۹ کشور، ۷۰۰۰ شهر، ۲۴۵ منطقه و ۶۰۰۰ شرکت اتفاق افتاده‌است.
بر اساس آمارهای آژانس بین‌المللی انرژی، طی سال گذشته ۳۰۴ میلیارد دلار در پروژه‌های تولید برق جهان از منابع تجدیدپذیر سرمایه‌گذاری شده و برای پروژه‌های انرژی پاک در حوزه ترابری و گرمایش خانه‌ها نیز ۲۵ میلیارد دلار دیگر هزینه شده‌است.
به غیر از این حوزه‌ها، ۲۴۰ میلیارد دلار هم برای افزایش بهره‌وری تولید و استفاده از انرژی در بخش‌های خانگی، صنعتی و ترابری هزینه شده‌است.
کل سرمایه‌گذاری‌های جهانی در حوزه انرژی در سال گذشته ۱٫۸ تریلیون دلار بود و اختصاص یک‌سوم از این رقم به انرژی‌های تجدیدپذیر و افزایش بهره‌وری می‌تواند خبر خوشحال‌کننده‌ای باشد اما نکته اینجاست که میزان سرمایه‌گذاری‌ها در این بخش‌ها طی دو سال گذشته رشدی نداشته‌است.
چین با ۹ میلیارد و ۸۳۹ میلیون تن، بزرگترین تولیدکننده دی‌اکسید کربن در سال گذشته بوده، اما بزرگترین سرمایه‌گذار در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر نیز بوده‌است و تلاش کرده تولید برق از زغال‌سنگ را کاهش دهد، موضوعی که آقای آلستون نیز به آن اشاره کرده، اما گفته‌است چین هنوز هم نیروگاه‌های زغال‌سنگ تولید و صادر می‌کند، همچنین کار کمتری برای مهار انتشار گاز متان انجام داده‌است.
نیمی از دی‌اکسید کربن تولید شده در جهان طی سال گذشته، به‌خاطر مصرف زغال سنگ بوده‌است. وی همچنین تصمیم دولت برزیل برای گسترش معدن‌کاری در جنگل‌های آمازون را به باد انتقاد گرفت.
آلستون همچنین دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، را متهم کرد که لابی‌گران سابق (علیه سیاست‌های زیست‌محیطی) را به «پست‌های نابجا» گمارده، در نتایج پژوهش‌های علمی آب و هوایی ایجاد شبهه کرده و سیاست‌های حفاظت از محیط زیست را لغو کرده است.
دونالد ترامپ بارها نسبت به تغییرات اقلیمی ابراز تردید کرده و تغییرات اقلیمی را «جعل» چینی‌ها خوانده‌است که قصدشان «ضربه زدن به صنعت آمریکاست».
آمریکا همچنین دو سال پیش رسماً نامه خروج ازتوافق اقلیمی پاریس برای کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای و مهار گرمایش زمین را به سازمان ملل تحویل داد و گفت خروج این کشور از پیمان پاریس در سال ۲۰۱۹ نهایی خواهد شد.
