امیر موسیخانی، وکیل متهم ردیف اول پرونده قتل داریوش مهرجویی، کارگردان سرشناس سینمای ایران و وحیده محمدیفر، همسر آقای مهرجویی، میگوید که موکلش که رسانهها او را با نام «کریم» معرفی کردهاند «به شدت منکر» قتل شده و گفته که تمام اظهاراتش «ناشی از فشارها» بوده است.
وکیل «کریم» در گفتوگویی با روزنامه «اعتماد» که روز یکشنبه هفتم مرداد ماه منتشر شد درباره ماهیت این فشارها توضیح نداده است.
او به اعتماد گفته ایراداتی که درباره این پرونده طرح شده به نظر او «منطقی» است اما در مرحله بازجویی مورد توجه قرار نگرفته است.
یکی از این موارد که این وکیل دادگستری به آن اشاره کرده آن است که «در مرحله بازجویی هر چهار متهم مسئلهٔ مترجم داشتند. آنها توانایی صحبت به زبان فارسی را داشتند ولی زبان مادری متهمان کاملاً غیرقابل فهم برای فارسیزبانان است».
آقای موسیخانی تأکید کرده حتی یکی از متهمان نیز در پرونده اعلام کرده که کریم، متهم ردیف اول، به زبان محلی در آگاهی با آنان صحبت کرده، یعنی زبان محلی آنها با زبان فارسی تفاوت داشته است.
به گفته این وکیل دادگستری معنای برخی کلمات که در این پرونده آمده در افغانستان و زبان فارسی محلی این کشور، با معنای واژههای فارسی در ایران تفاوت دارد.
آقای موسیخانی همچنین به «اعتماد» گفته «هیچ انگیزه قویای در این قتلها وجود ندارد. پاسخ این سوال کماکان لاینحل باقی است که چرا باید چهار متهم با یک نقشه واحد، در یک مکان واحد و با یک قصد و انگیزه واحد، عملیاتی را شروع کنند ولی با یک بهانه و مشکل از اقدام منصرف شوند اما هفته بعد همان تیم در همان مکان با همان اشخاص اقدام نقشه قتل را عملی کنند».
او میگوید: «اگر قصد و انگیزه قتل بوده است، تفاوت این دو تاریخ چگونه توجیه میشود؟»
این وکیل دادگستری همچنین به «سؤالات» دیگری درباره متهم شدن چهار نفر اشاره کرده است: «چطور میشود که قاتل بعد از قتل دستهای خود را بشوید ولیکن چاقو و آلت قتاله را خیر؟ چقدر زمان داشته که در گوشی مقتولان وارد شود و نرمافزارهای اجتماعی را پاک کند؟ چه دلیلی داشتهاند و منطق آن چیست؟»
او با اشاره به «پیچیدگی» و ابهامات «لاینحل» این پرونده میگوید شاید این ابهامات «هیچ وقت حل نشود».
داریوش مهرجویی و وحیده محمدیفر مهر ماه ۱۴۰۲ در ویلای شخصیشان در زیبادشت کرج به قتل رسیدند.
دادگاه کیفری استان البرز، متهم ردیف اول این پرونده را به قصاص نفس و سه متهم دیگر را به حبسهای طولانی محکوم کرد.
اما وکیل خانواده مهرجویی اعلام کرد که دادگاه برای صدور رای «بسیار شتابزده» عمل کرده است.
برخی دیگر از ایرادات مطرحشده شامل بررسی نشدن دوربینهای مداربسته، پیدا نشدن خون مهرجویی بر روی آلت قتاله و پنهان کردن آلت قتاله در زیر خاک و صدور شتابزده رأی از سوی دادگاه بدون توجه به ایرادات است.
روزنامه اعتماد نوشت که یک هفته پس از این قتل، پلیس و مراجع قضایی، چهار متهم را به عنوان عاملان این جنایت معرفی کردند اما تاکنون نیز با وجود معرفی این اشخاص به عنوان متهم، «هیچ کس دقیق نمیداند آن شب چاقو در دست چه کسی بوده است».
همچنین در یکی دیگر از ایرادات آمده که آنچه توجه مونا مهرجویی، دختر داریوش مهرجویی «را از همان لحظه ورود به قتلگاه پدر و مادرش جلب کرده، لباس بر تن پدر بوده که لباسی رسمی بوده و جز در مواقعی که مجبور بوده بر تن نمیکرده، چه برسد به خانه خودش در شامگاه.»
مانوش منوچهری وکیل خانواده داریوش مهرجویی اواخر تیرماه ۱۴۰۳ به روزنامه اعتماد گفته بود که دیوان عالی کشور ایرادات پرونده قتل این کارگردان و وحیده محمدیفر، همسرش، را پذیرفته و این پرونده را جهت تکمیل تحقیقات و رفع ایرادات به دادسرای فردیس ارجاع داده است.
اکبر محمدیفر، برادر همسر داریوش مهرجویی، در گفتوگویی اختصاصی با رادیوفردا، با زیر سؤال بردن کیفرخواست صادر شده علیه متهمان گفته است که قتل این دو هنرمند، یک «اقدامِ ارعابیِ سازمانیافته و پیچیده» بوده و متهمان، به عقیده او، «تحت آمریتِ فرد یا افرادی دیگر» مرتکب قتل شدهاند.
قتل داریوش مهرجویی و همسرش واکنشهای زیادی را در پی داشت و برخی آن را با قتلهای زنجیرهای نویسندگان در دهه ۱۳۷۰ مقایسه کردهاند.
