دانشمندان در دانشگاه کینگز کالج لندن به راه‌حل نوینی برای مقابله با آسم و بیماری‌های مزمن انسدادی ریه دست یافته‌اند که می‌تواند پس از ۵۰ سال تلاش برای درمان این بیماری‌ها، به عنوان نقطهٔ عطفی در تاریخ پزشکی شناخته شود.
در این آزمایش داروی «بنرالیزوماب» که تاکنون با دوزهای پایین و تکراری و تنها به عنوان درمانی برای آسم‌های شدید به کار برده می‌شد، در دوزی بالاتر و در زمان وقوع حملات شدید آسم مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج این مطالعه، که در مجلهٔ پزشکی تنفسی لنست منتشر شده است، نشان می‌دهد تزریق بنرالیزوماب در این شرایط مؤثرتر از درمان‌های مرسوم استفاده از قرص‌های استروئیدی است و نیاز به درمان‌های تکمیلی را تا ۳۰ درصد کاهش می‌دهد.
این پیشرفت می‌تواند تحولی بزرگ برای میلیون‌ها بیمار مبتلا به آسم و بیماری‌های مزمن انسدادی ریه باشد.
داروی بنرالیزوماب، که به عنوان پادتنی تَک‌تیره (آنتی‌بادی مونوکلونال) شناخته می‌شود، به طور خاص سلول‌های سفید خون به نام ائوزینوفیل‌ها هدف گرفته و التهاب ریه را کاهش می‌دهد.
این دارو در سال ۲۰۱۶ تائیدیه سازمان غذا و داروی آمریکا را برای درمان آسم ائوزینوفیلیک دریافت کرده است.
افرادی که مبتلا به آسم ائوزینوفیلیک هستند، از التهاب مجاری تنفسی رنج می‌برند که توسط مایعات و اخلاط مسدود شده و دچار اسپاسم‌هایی می‌شوند که تنفس آنان را دشوار می‌کند.
پروفسور مونا بافاضل، محقق اصلی این آزمایش و عضو هیئت علمی کینگز کالج لندن، در این باره می‌گوید: «آسم و بیماری‌های مزمن انسدادی ریه سالانه موجب مرگ ۳ میلیون و هشتصد هزار نفر در جهان می‌شود، با این حال یافتن درمان برای این بیماری‌ها در نیم قرن گذشته پیشرفتی نکرده است.» وی افزود که این دارو می‌تواند شرایط را برای افراد مبتلا تغییر دهد.
در این آزمایش از شرکت‌کنندگان، متشکل از ۱۵۸ بیمار، که برای مداوای حمله آسم یا بیماری‌های مزمن انسدادی ریه به بخش‌های اورژانس مراجعه کرده بودند، آزمایش خونی سریع گرفته شد تا نوع حمله‌ای که با آن مواجه بودند مشخص شود و کسانی که دچار «وخامت ائوزینوفیلیک» بودند برای درمان با بنرالیزوماب مناسب شناخته شدند.
تقریباً ۵۰ درصد از حملات آسم و ۳۰ درصد از حملات بیماری‌های مزمن انسدادی ریه، وخامت ائوزینوفیلیک هستند.
در این آزمایش بیماران به سه گروه تقسیم شده‌اند که یک گروه تزریق بنرالیزوماب و قرص‌های دارونما دریافت کردند، گروه دیگر مراقبت استاندارد شامل استروئیدهای پردنیزولون و یک تزریق دارونما دریافت کردند و گروه سوم هم تزریق بنرالیزوماب و استروئیدها را دریافت کردند.
پس از ۲۸ روز، نتایج نشان داد که علائم تنفسی در گروهی که بنرالیزوماب دریافت کرده‌اند، چه با استروئیدها و چه بدون آن‌ها، بهتر بوده است.
پس از ۹۰ روز، تعداد کمتری از بیماران در گروه بنرالیزوماب نسبت به گروه دریافت‌کننده استروئیدها، شکست درمانی داشته‌اند.
بیماران همچنین گزارش داده‌اند که علاوه بر کاهش نیاز به مراجعه به پزشک یا بیمارستان، کیفیت زندگی‌شان نیز در این رژیم درمانی جدید بهتر شده است.
بیماری‌های مزمن انسدادی ریه سومین علت مرگ و میر در سراسر جهان است.
چندی پیش دکتر مریم محلوجی‌راد، عضو انجمن آسم و آلرژی ایران، اعلام کرده بود که ۹ تا ۱۳ درصد گروه‌های سنی مختلف در کشور به بیماری آسم مبتلا هستند.
