با ادغام پژو-سیتروئن با فیات-کرایسلر یکی از «عجیب‌ترین» اتحادها در صنعت خودروی جهان شکل خواهد گرفت.
با ادغام این دو گروه خودروسازی، چهارمین گروه خودروسازی بزرگ جهان شکل می‌گیرد: پس از تویوتا، گروه فولکس‌واگن و اتحاد رنو-نیسان-میتسوبیشی.
اما هر یک از این چهار اتحاد داستان پر پیچ و خم و متفاوتی دارد که وقتی به پژو و فیات می‌رسد، «عجیب‌تر» هم می‌شود.
«چهار تفنگدار» صنعت خودرو
در میان «چهار تفنگدار» صنعت خودرو شرکت تویوتا یکدست ترین شرکت است. گروه تویوتا شامل برندهای تویوتا، لکسوس، دایهاتسو، ایسوزو، هینوموتورز و سوبارو است؛ یعنی یک گروه کاملا ژاپنی که هر کدام از شرکت‌هایش بخشی از بازار را در اختیار دارند و کمترین همپوشانی بین بازارها و نوع فعالیت آنها وجود دارد.
ژاپنی بودن تمام برندها هم کار را برای اداره آن آسان‌تر از باقی اتحادها می‌کند. شاید به همین دلیل است که طی ۲۰ سال گذشته این گروه خودروسازی همیشه در اوج بوده و کمترین تنش را در میان برندهایش شاهد بوده است.
در مقابل تویوتا با اتحادی مانند رنو، نیسان ومیتسوبیشی طرف هستیم. این اتحاد که یک اتحاد اروپایی-آسیایی است در سال‌های اخیر شاهد شکاف‌های عمیقی بین مدیریت ژاپنی و اروپایی بوده است تا جایی که این شکاف به دستگیری کارلوس غضن مدیر این اتحاد در ژاپن ختم شد.
رنو شامل برندهای رنو، داچیا، آلپاین، لاداو سامسونگ موتور است و نیسان برندهای نیسان، اینفینیتی و داتسون را در خود دارد.
رنو بود که نیسان را از ورشکستگی نجات داد و پس از نجات از ورشکستگی، دمیدن روح مهندسی دقیق ژاپنی در رنو این شرکت را متحول کرد. رنو نیسان با در دست گرفت هدایت میتسوبیشی این شرکت بحران‌زده را هم به ساحل امن رساندند اما درنهایت شکاف مدیریتی فرانسوی ژاپنی کار این گروه را سخت کرده است.
گروه فولکس‌واگن را می‌توان موفق ترین اتحاد از جنس اروپایی دانست. جایی که بهترین برندهای سازنده خودرو در اروپا دور هم جمع شده‌اند.
برندهای افسانه ای مانند بوگاتی، لامبورگینی، دوکاتی، پورشه و بنتلی تا خوردوسازان مردمی مانند فولکس واگن، اشکودا وسئات و سازنده‌ای مانند آئودی که با بنز و ب‌ام‌و رقابت می‌کند.
این گروه اما در سال‌های اخیر با چالش آلودگی بالای خودروهای دیزلی خود و پنهان‌کاری در این زمینه روبه‌رو شده است و یک زلزله مدیریتی سبب شده قدرت این گروه مانند سابق نباشد. حالا این گروه خودروسازی می‌خواهد برخی برندهای پرسود خود که مثل جواهر در صنعت خودروسازی هستند را بفروشد تا بتواند خودروهای برقی خود را توسعه دهد. برندهایی مانند بوگاتی و لامبورگینی در آستانه فروش هستند تا پول لازم را برای توسعه خودروهای آینده فراهم کنند.
انواع و اقسام برندها در یک گروه
در میان چهار گروه اصلی خودروسازی جهان اما اتحاد پژو-سیتروئن و فیات-کرایسلر از همه عجیب‌تر وپیچیده‌تر است.
فیات کرایسلر شامل برندهای فیات، آلفارومئو، ایویکو، مازراتی و فراری از ایتالیا و جیپ، کرایسلرو دوج از آمریکاست.
در مقابل پژو سیتروئن برندهای پژو، دی‌اس، سیتروئن، اوپل و واکسهال را در خود دارد.
گروه پژو سیتروئن طی پنج سال گذشته با تحول در طراحی محصولات خود در اروپا توانست وضعیت خود را سامان دهد و با خودروهای پر فروشی مثل پژو ۲۰۸، ۲۰۰۸ و ۳۰۰۸ بخشی از بازار اروپا را به‌دست آورد قدرت این گروه خودروسازی به جایی رسید که توانست برند آلمانی اوپل را از جنرال موتورز بگیرد.
این شرکت به دنبال توسعه خودروهای الکتریکی و خودران است و این کار هزینه بسیار بالایی دارد از طرفی قطع فعالیت این شرکت در ایران که مانند گاو شیرده این مجموعه بود کمی این گروه را به دردسر انداخته است.
حالا اما این گروه با اتحاد با فیات کرایسلر می‌خواهد به دو آرزوی خود نزدیک شود اولی رسیدن به بازار آمریکا از طریق کرایسلر است و دیگری ساخت خودروهای شاسی‌بلند با کمک جیپ. فیات هم با این اتحاد می‌تواند سرمایه لازم را برای توسعه خودروهای برقی به‌دست آورد.
کرایسلر هم می‌خواهد به پلت‌فرم‌های کوچک پژو دست پیدا کند و سرمایه تازه‌ای را از طریق این شرکت فرانسوی در خود تزریق کند.
اما یک خطر این گروه را تهدید می‌کنند تنوع برند در این گروه خودروسازی بسیار بالاست برندهایی که در کشورها مختلف با فرهنگ‌های کاری متفاوتی قرار دارند. این تنوع ممکن است سبب شود بلایی که ده سال پیش بر سر گروه جنرال موتورز آمد برای این گروه تکرار شود و بسیاری از برندهای تاریخی صنعت خودرو به انتهای راه خود برسند و از بین بروند.
