رمان «مراقب او باش» نوشتهٔ ژان باپتیست آندره‌آ، نویسنده و فیلمنامه‌نویس و کارگردان ۵۲ ساله فرانسوی، برنده گنکور شد؛ معتبرترین جایزهٔ ادبی دنیای فرانسوی‌زبان.
هیئت داوران آکادمی گنکور روز سه‌شنبه ۱۶ آبان این رمان را از میان چهار رمان نامزد نهایی گنکور پس از اختلافی عمیق و برگزاری چند دور رای‌گیری انتخاب کردند.
«مراقب او باش» چهارمین رمان آقای آندره‌آ است و پیشتر همین رمان جایزهٔ دیگری را نیز در فرانسه به دست آورده بود.
این رمان حجیم بیش از ۵۰۰ صفحه‌ای یک داستان عاشقانه است که در ایتالیای قرن بیستم می‌گذرد؛ زمانی که این کشور زیر سلطه فاشیسم بود. مادربزرگ پدری آقای اندره‌آ ایتالیایی بود.
ژان باپتیست آندره‌آ تحصیلکرده موسسه مطالعات سیاسی پاریس است و اکنون در لندن زندگی می‌کند. او در رمان خود ایتالیای بین دو جنگ جهانی را روایت می‌کند که به ظهور فاشیسم و به قدرت رسیدن موسولینی انجامید.
این نویسنده پس از اعلام نامش به عنوان برنده گنکور گفت: «هنر آزادی است. من همیشه به عاشقانه اعتقاد داشته‌ام. عاشقانه هرگز نمرده است.»
«مراقب او باش» دارای دو شخصیت است: میمو که در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمده و شاگرد یک مجسمه‌ساز است، و ویولا اورسینی، از یک خانواده سرشناس که در بحبوحه تحولات فاشیسم در ایتالیا عاشق یکدیگر می‌شوند.
نام برندهٔ جایزهٔ گنکور که قدمتی بیش از صد سال دارد، هر سال در فصل پاییز در یکی از رستوران‌های مرکز پاریس اعلام می‌شود.
ارزش مادی این جایزه فقط یک چک ۱۰ یورویی است، اما علاوه بر اعتبار برای نویسنده، تضمین‌کنندهٔ فروش کتاب به‌ویژه در آستانه جشن‌های سال نوی میلادی در سراسر کشورهای فرانسوی‌زبان نیز هست.
نویسندگان سرشناسی چون مارسل پروست، مارگریت دوراس، طاهر بن‌جلون و امین معلوف ازجمله برندگان گنکور بوده‌اندٰ با این حال برخی نویسندگان بزرگ فرانسوی هرگز به این جایزه دست نیافتند.
گنکور هرگز به یک نویسنده دوبار اهدا نمی‌شود، اما برای تنها بار در تاریخ این جایزه، رومن گری توانست با پنهان کردن نام اصلی خود برای دومین بار برنده این جایزه شود.
آقای آندره‌آ که کار هنری خود را بیست سال پیش با ساخت فیلم سینمایی آغاز کرده، در سال‌های اخیر به رمان‌نویسی روی آورده و در طول شش سال، چهار رمان منتشر کرده است.
در رمان‌هایی که این نویسنده نوشته، به خوبی رابطه میان هنر و ادبیات مشهود است.
او درباره این که چرا بعد از سال‌ها تجربه فیلمنامه‌نویسی و سینما به ادبیات روی آورده، گفته است: «می‌خواستم چیزی بزرگتر از آنچه قبلا نوشته بودم بنویسم. همه محدودیت‌هایی را که در بیست سال کار سینما به خودم تحمیل کرده بودم، پشت سر بگذارم.»
