گروهی از دانشمندان آمریکایی می‌گویند با انجام آزمایش‌هایی بر روی مغز موش، به تازگی موفق به کشف مرکز اصلی مربوط به سالخوردگی در بافت‌های مغز شده‌اند.
به نوشته روزنامه بریتانیایی گاردین، این دانشمندان با انجام آزمایش‌هایی بر روی مغز موش این مرکز حساس را که در اعماق بافت‌های مغز قرار دارد، یافته‌اند، می‌گویند با تاثیرگذاری روی این مرکز فرمان می‌توان عمر این حیوان را کم یا زیاد کرد.
آنها در آزمایش‌های خود متوجه شده‌اند که طول عمر این موشها را بدون آنکه عوارض سالخوردگی نظیر ضعف عضلانی، آسیب دیدگی استخوان‌ها و یا مشکلات مربوط به حافظه در آنها پدیدار شود، می‌توان حدود یک پنجم افزایش داد.
دستاوردهای این تحقیقات می‌تواند گامی در جهت کشف داروهایی برای کند کردن روند پیری و افزایش طول عمر باشد، اما مهم‌تر از آن، افزایش امکان کشف داروهای موثر برای بیماری‌هایی نظیر مرض قند، بیماریهای قلبی و آلزایمر است که معمولا در دوران سالخوردگی بروز می‌کنند.
این تحقیقات توسط دانشکده علوم پزشکی آلبرت اینشتین در نیویورک انجام شده و نتایج آن در شماره اخیر مجله «نِیچِر» منتشر شده است.
این گروه پژوهشی در تحقیقات خود متوجه شده‌اند که همزمان با افزایش عمر موشها، ماده‌ای شیمیایی (NF_KB) در بخش هیپوتالاموس مغز این حیوانات افزایش می‌یابد. وقتی که دانشمندان جلوی ترشح این ماده را گرفتند طول عمر موشها حدود ۲۵ درصد افزایش یافت و وقتی که میزان ترشح این ماده را افزایش دادند حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از طول عمر این حیوانات کاسته شد.
انجام مستمر آزمایش در شش ماه و نظارت دقیق بر وضعیت موشها نشان داده است کسانی که این ماده شیمیایی در مغز آنها وجود نداشته، عضلات و استخوان‌های بیشتری داشتند، یادگیری آنها بهتر و پوست آنها نیز سالم‌تر بوده است.
ادامه آزمایش‌ها نشان داده است که این ماده شیمیایی سطح هورمون GnRH را در بدن کاهش می‌دهد. این هورمون مسئول کنترل میزان باروری و از جمله ماده تولید اسپرم و تخمک در بدن است.
دانشمندان متوجه شده‌اند که تزریق روزانه و مستمر هورمون GnRH به موشها نیز باعث افزایش طول عمر آنها می‌شود و حتی باعث شده است نورون‌های جدیدی در مغز آنها رشد کند.
در مطلب دیگری که هم زمان با انتشار نتایج این تحقیقات در مجله « نیچر» منتشر شده است، تعدادی از دانشمندان علوم پزشکی دانشگاه‌های آمریکا نوشته‌اند که اگر نتایج این تحقیقات اثبات شود، روی درک بهتر بیماریهای مربوط به دوران سالخوردگی و درمان آنها تاثیر بسیار چشمگیری خواهد داشت.
پژوهشگران می‌گویند این موضوع که روند سالخوردگی را از طریق هورمون‌های موجود در مغز می‌توان تحت تاثیر قرار داد، کشف بسیار مهمی است، ولی با توجه به اینکه این هورمون‌ها روی کارکردهای گوناگون بدن موثر هستند، در به کارگیری آنها برای درمان بیماریهای مربوط به دوران سالخوردگی باید بسیار دقت کرد.
به نوشته روزنامه بریتانیایی گاردین، این دانشمندان با انجام آزمایش‌هایی بر روی مغز موش این مرکز حساس را که در اعماق بافت‌های مغز قرار دارد، یافته‌اند، می‌گویند با تاثیرگذاری روی این مرکز فرمان می‌توان عمر این حیوان را کم یا زیاد کرد.
آنها در آزمایش‌های خود متوجه شده‌اند که طول عمر این موشها را بدون آنکه عوارض سالخوردگی نظیر ضعف عضلانی، آسیب دیدگی استخوان‌ها و یا مشکلات مربوط به حافظه در آنها پدیدار شود، می‌توان حدود یک پنجم افزایش داد.
دستاوردهای این تحقیقات می‌تواند گامی در جهت کشف داروهایی برای کند کردن روند پیری و افزایش طول عمر باشد، اما مهم‌تر از آن، افزایش امکان کشف داروهای موثر برای بیماری‌هایی نظیر مرض قند، بیماریهای قلبی و آلزایمر است که معمولا در دوران سالخوردگی بروز می‌کنند.
این تحقیقات توسط دانشکده علوم پزشکی آلبرت اینشتین در نیویورک انجام شده و نتایج آن در شماره اخیر مجله «نِیچِر» منتشر شده است.
این گروه پژوهشی در تحقیقات خود متوجه شده‌اند که همزمان با افزایش عمر موشها، ماده‌ای شیمیایی (NF_KB) در بخش هیپوتالاموس مغز این حیوانات افزایش می‌یابد. وقتی که دانشمندان جلوی ترشح این ماده را گرفتند طول عمر موشها حدود ۲۵ درصد افزایش یافت و وقتی که میزان ترشح این ماده را افزایش دادند حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از طول عمر این حیوانات کاسته شد.
انجام مستمر آزمایش در شش ماه و نظارت دقیق بر وضعیت موشها نشان داده است کسانی که این ماده شیمیایی در مغز آنها وجود نداشته، عضلات و استخوان‌های بیشتری داشتند، یادگیری آنها بهتر و پوست آنها نیز سالم‌تر بوده است.
ادامه آزمایش‌ها نشان داده است که این ماده شیمیایی سطح هورمون GnRH را در بدن کاهش می‌دهد. این هورمون مسئول کنترل میزان باروری و از جمله ماده تولید اسپرم و تخمک در بدن است.
دانشمندان متوجه شده‌اند که تزریق روزانه و مستمر هورمون GnRH به موشها نیز باعث افزایش طول عمر آنها می‌شود و حتی باعث شده است نورون‌های جدیدی در مغز آنها رشد کند.
در مطلب دیگری که هم زمان با انتشار نتایج این تحقیقات در مجله « نیچر» منتشر شده است، تعدادی از دانشمندان علوم پزشکی دانشگاه‌های آمریکا نوشته‌اند که اگر نتایج این تحقیقات اثبات شود، روی درک بهتر بیماریهای مربوط به دوران سالخوردگی و درمان آنها تاثیر بسیار چشمگیری خواهد داشت.
پژوهشگران می‌گویند این موضوع که روند سالخوردگی را از طریق هورمون‌های موجود در مغز می‌توان تحت تاثیر قرار داد، کشف بسیار مهمی است، ولی با توجه به اینکه این هورمون‌ها روی کارکردهای گوناگون بدن موثر هستند، در به کارگیری آنها برای درمان بیماریهای مربوط به دوران سالخوردگی باید بسیار دقت کرد.
