فيلم «ميليونر زاغهنشين» محصول بريتانيا که داستان آن در زاغه‌های بمبئی بزرگترين شهر هند اتفاق می‌افتد در مراسم اسکار امسال هشت جايزه از جمله جايزه برای بهترين فيلم و بهترين کارگردان را از آن خود کرد.
موضوع اين فيلم که در ميان علاقمندان سينما در سراسرجهان مجبوبيت چشمگيری پيدا کرده ، شرکت يک پسر ۱۸ ساله زاغه نشين و يتيم در يکی از مسابقات پولساز تلويزيونی است. نکته اصلی در داستان اين فيلم پيج و خم های آشنايی با زندگی و چشيدن طعم عشق است.
فيلم با صحنه‌ای آغاز می‌شود که جمال مالک نوجوان زاغهنشين در آستانه برنده شدن در مسابقه‌ای تلويزيونی است که جايزه آن ۲۰ ميليون روپيه ( معادل يک ميليون دلار) است . اما در شب پخش آخرين قسمت از اين مسابقه، پليس جمال را به اتهام تقلب و با اين سوء ظن که نوجوانی زاغهنشين چگونه می‌تواند پاسخ تمام پرسش‌های اين مسابقه را بدهد، دستگير می‌کند.
در ادامه داستان جمال برای اثبات بی گناهی خود، داستان زندگی خود در زاغه‌های شهر بمبئی را تعريف می‌کند. او از ماجراهای خود و برادرش می گويد و از دلبستگی و از دست دادن دلداده‌اش که دختری مسيحی به نام لايتکا است، سخن می‌گويد.
موفقيت چشمگير فيلم «ميليونر زاغهنشين» را در خيابان‌های شهر بمبئی جشن گرفتند و دنی بويل کارگردان فيلم، دو تن از بازيگران خردسال فيلم را برای شرکت در مراسم اسکار به هاليود برد. گردون براون نخست وزير بريتانيا اين فيلم را موفقيتی ارزنده برای صنعت سينمای بريتانيا توصيف کرد.
رزاليا رادوا پژوهشگری که مدتی در بمبئی تحصيل کرده و گاه‌گاهی به زاغه های اطراف اين شهر می‌رود، معتقد است که محبوبيت فراگير اين فيلم مديون تصوير و پيام انسانی آن است. وی می‌افزايد «ماجرا و تصاويری که اين فيلم بازگو می کند چهره پنهان شهرهايی نظير بمبئی است و به مسايلی بسيار حساس و دردناک در جامعه هند مانند ربودن کودکان می پردازد. در مجموع داستان اين فيلم جستجوی عشق و بهبود وضعيت زندگی شخصيت‌های داستان است.»
گری ويس از سردبيران مجليه پورتفوليو در نيويورک معتقد است که راز موفقيت فيلم «ميليونر زاغهنشين» در ابراز «خشمی عميق عليه ثروتمندان» به شکلی قانع کننده و همين‌طور بازی بسيار عالی هنرپيشه‌های فيلم است. وی اضافه می کند «در عين حال هاليوود و صنعت سينمای آمريکا معمولاً از الگوهای فيلم‌سازی متعارف حمايت می‌کند، فيلم‌هايی که می توانند پولسازباشند و منتقل‌کننده پيامهای عمومی و انسانی باشند.»
کودکان در خیابان‌های کلکته هند به شادی مشغولند؛ این بار برای ملیونر زاغه‌نشین و اسکارهایش
فيلم «ميليونر زاغه نشين» تاکنون بيش از ۱۶۰ ميليون دلار فروش داشته که بسيار بيشتر از درآمد ۴ فيلم ديگر نامزد دريافت جايزه اسکار است. اين در حالی است که هزينه تهيه اين فيلم حدود ۱۵ ميلوين دلار بوده است.
رسانه‌های آمريکايی در مجموع اين فيلم را تحسين کرده‌اند. رونامه شيکاگو سان - تايمز آن را «دارای داستانی مهيج، تکان دهنده و الهام بخش» توصيف کرده و روزنامه وال استريت ژورنال آن را «نخستين شاهکار سينمايی جهانی شده» دانسته است.
اما آنجالی شارما يک رونامه‌نگار هندی تبار ساکن نيويورک معتقد است که به‌رغم همه تمجيدها، فيلم «زاغهنشين ميليونر» چندان موافق نيست و واکنش مردم به اين فيلم در خود هند، واکنشی دوگانه بوده است. از يک طرف مردم افتخار می‌کنند که فيلمی که داستان آن در هند روی می‌دهد تا اين حد در هاليوود موفق است و از طرف ديگر چهره‌ای که از بمبئی ارائه شده و داستان فيلم تا حدی غيرواقعی و جانبدارانه به نظر می‌رسد.
به اعتقاد گری ويس از مجله پورتفوليو، دليل بحث برانگيز شدن اين فيلم در هند اين است که در آن بخش‌هايی منفی و ناگوار از زندگی اجتماعی در هند و همين‌طور کاستی‌ها و فساد در سيستم قضايی آن کشور را به تصوير کشيده و مسائلی مثل وضع ناگوار زاغه‌ها و تبعيض مذهبی را نشان می دهد. اما اضافه می‌کند که در نهايت داستان اين فيلم مانند هر داستان دراماتيک ديگر از الگوی هاليوودی تبعيت کرده و پايانی خوش و مثبت دارد.
انجالی شارما روزنامه نگار هندی ساکن نيويورک که مدتها با کودکان زاغه نشين و خيابانی در هند کار کرده می گويد «اين فيلم برای کودکانی که از آنها به عنوان بازيگر استفاده شده دستاوری نخواهد داشت. غوغای محبوبيت اين فيلم به زودی به پايان خواهد رسيد و اين کودکان بدون هيچ تغييری در شرايط زندگی خود به همان زاغه‌ها و خيابان‌ها بازخواهند گشت.»
دنی بويل کارگردان فيلم، در ماه ژانويه گفت که يک صندوق حمايت مالی برای دو بازيگر کودک اين فيلم تأسيس شده تا مخارج تحصيل آنها را تامين کند.
موضوع اين فيلم که در ميان علاقمندان سينما در سراسرجهان مجبوبيت چشمگيری پيدا کرده ، شرکت يک پسر ۱۸ ساله زاغه نشين و يتيم در يکی از مسابقات پولساز تلويزيونی است. نکته اصلی در داستان اين فيلم پيج و خم های آشنايی با زندگی و چشيدن طعم عشق است.
فيلم با صحنه‌ای آغاز می‌شود که جمال مالک نوجوان زاغهنشين در آستانه برنده شدن در مسابقه‌ای تلويزيونی است که جايزه آن ۲۰ ميليون روپيه ( معادل يک ميليون دلار) است . اما در شب پخش آخرين قسمت از اين مسابقه، پليس جمال را به اتهام تقلب و با اين سوء ظن که نوجوانی زاغهنشين چگونه می‌تواند پاسخ تمام پرسش‌های اين مسابقه را بدهد، دستگير می‌کند.
در ادامه داستان جمال برای اثبات بی گناهی خود، داستان زندگی خود در زاغه‌های شهر بمبئی را تعريف می‌کند. او از ماجراهای خود و برادرش می گويد و از دلبستگی و از دست دادن دلداده‌اش که دختری مسيحی به نام لايتکا است، سخن می‌گويد.
موفقيت چشمگير فيلم «ميليونر زاغهنشين» را در خيابان‌های شهر بمبئی جشن گرفتند و دنی بويل کارگردان فيلم، دو تن از بازيگران خردسال فيلم را برای شرکت در مراسم اسکار به هاليود برد. گردون براون نخست وزير بريتانيا اين فيلم را موفقيتی ارزنده برای صنعت سينمای بريتانيا توصيف کرد.
رزاليا رادوا پژوهشگری که مدتی در بمبئی تحصيل کرده و گاه‌گاهی به زاغه های اطراف اين شهر می‌رود، معتقد است که محبوبيت فراگير اين فيلم مديون تصوير و پيام انسانی آن است. وی می‌افزايد «ماجرا و تصاويری که اين فيلم بازگو می کند چهره پنهان شهرهايی نظير بمبئی است و به مسايلی بسيار حساس و دردناک در جامعه هند مانند ربودن کودکان می پردازد. در مجموع داستان اين فيلم جستجوی عشق و بهبود وضعيت زندگی شخصيت‌های داستان است.»
گری ويس از سردبيران مجليه پورتفوليو در نيويورک معتقد است که راز موفقيت فيلم «ميليونر زاغهنشين» در ابراز «خشمی عميق عليه ثروتمندان» به شکلی قانع کننده و همين‌طور بازی بسيار عالی هنرپيشه‌های فيلم است. وی اضافه می کند «در عين حال هاليوود و صنعت سينمای آمريکا معمولاً از الگوهای فيلم‌سازی متعارف حمايت می‌کند، فيلم‌هايی که می توانند پولسازباشند و منتقل‌کننده پيامهای عمومی و انسانی باشند.»
فيلم «ميليونر زاغه نشين» تاکنون بيش از ۱۶۰ ميليون دلار فروش داشته که بسيار بيشتر از درآمد ۴ فيلم ديگر نامزد دريافت جايزه اسکار است. اين در حالی است که هزينه تهيه اين فيلم حدود ۱۵ ميلوين دلار بوده است.
رسانه‌های آمريکايی در مجموع اين فيلم را تحسين کرده‌اند. رونامه شيکاگو سان - تايمز آن را «دارای داستانی مهيج، تکان دهنده و الهام بخش» توصيف کرده و روزنامه وال استريت ژورنال آن را «نخستين شاهکار سينمايی جهانی شده» دانسته است.
اما آنجالی شارما يک رونامه‌نگار هندی تبار ساکن نيويورک معتقد است که به‌رغم همه تمجيدها، فيلم «زاغهنشين ميليونر» چندان موافق نيست و واکنش مردم به اين فيلم در خود هند، واکنشی دوگانه بوده است. از يک طرف مردم افتخار می‌کنند که فيلمی که داستان آن در هند روی می‌دهد تا اين حد در هاليوود موفق است و از طرف ديگر چهره‌ای که از بمبئی ارائه شده و داستان فيلم تا حدی غيرواقعی و جانبدارانه به نظر می‌رسد.
به اعتقاد گری ويس از مجله پورتفوليو، دليل بحث برانگيز شدن اين فيلم در هند اين است که در آن بخش‌هايی منفی و ناگوار از زندگی اجتماعی در هند و همين‌طور کاستی‌ها و فساد در سيستم قضايی آن کشور را به تصوير کشيده و مسائلی مثل وضع ناگوار زاغه‌ها و تبعيض مذهبی را نشان می دهد. اما اضافه می‌کند که در نهايت داستان اين فيلم مانند هر داستان دراماتيک ديگر از الگوی هاليوودی تبعيت کرده و پايانی خوش و مثبت دارد.
انجالی شارما روزنامه نگار هندی ساکن نيويورک که مدتها با کودکان زاغه نشين و خيابانی در هند کار کرده می گويد «اين فيلم برای کودکانی که از آنها به عنوان بازيگر استفاده شده دستاوری نخواهد داشت. غوغای محبوبيت اين فيلم به زودی به پايان خواهد رسيد و اين کودکان بدون هيچ تغييری در شرايط زندگی خود به همان زاغه‌ها و خيابان‌ها بازخواهند گشت.»
دنی بويل کارگردان فيلم، در ماه ژانويه گفت که يک صندوق حمايت مالی برای دو بازيگر کودک اين فيلم تأسيس شده تا مخارج تحصيل آنها را تامين کند.
