در حالی که سه سال از بازداشت آرش علایی، پزشک فعال در مبارزه با بیماری ایدز، در ایران می‌گذرد، دو تن از برندگان نوبل پزشکی با پیوستن به کمپین بین‌المللی حمایت از آرش علایی،خواستار آزادی وی شدند.
به نوشته روزنامه گاردین، فرانسواز بَره-سینوسی، برنده نوبل پزشکی سال ۲۰۰۸، و سِر ریچارد جِی رابرتس، برنده نوبل پزشکی سال ۱۹۹۳، با امضای نامه‌ای که از سوی سازمان «پزشکان حامی حقوق بشر» تنظیم شده، از مقامات جمهوری اسلامی خواسته‌اند تا با آزادی آرش علایی، امکان آن را فراهم کنند که وی به همراه برادرش، کامیار علایی، به فعالیت‌های انسان‌دوستانه خود ادامه دهد.
سازمان «پزشکان حامی حقوق بشر» که مقر آن در آمریکاست در این نامه با استناد به قانون اساسی جمهوری اسلامی که بر اساس آن فردی که برای اولین بار بازداشت شده، پس از گذراندن نیمی از دوران بازداشت می‌تواند تقاضا کند در حکمش تجدید نظر شود، خواستار آزادی آرش علایی ۴۲ ساله در ماه رمضان شده است.
یک مقام امنیتی ایران در دی‌ماه سال ۱۳۸۷ اعلام کرد که برادران علایی که از تیرماه همان سال در بازداشت بودند جزء متهمانی هستند که دستگاه قضایی ایران به اتهام «براندازی نرم» به زندان محکوم‌شان کرده بود.
در بهمن‌ماه همان سال دادگاه انقلاب اسلامی این دو برادر پزشک را در پرونده‌ای موسوم به «براندازی نرم در ایران» به زندان محکوم کرد، آرش به شش سال حبس و کامیار به سه سال.
این در حالی است که کامیار علایی ۳۷ ساله که چند ماه پیش از زندان آزاد شد و اکنون در واشینگتن آمریکا به سر می‌برد به روزنامه گاردین گفته است: «ما هیچ‌گاه درگیر سیاست نبودیم. ما تنها پزشکانی بودیم که سعی داشتیم به مردم خودمان خدمت کنیم.»
در نامه‌ای که از سوی «پزشکان حامی حقوق بشر» تنظیم شده و به امضای پزشکان و شهروندان متعددی رسیده آمده است: «معتقدیم که پایان دادن به حبس دکتر علایی گامی رو به جلو برای وضعیت بهداشت ایران به شمار می‌رود و بر جامعه بین‌المللی پزشکی و تلاش‌هایی که برای پیشگیری و درمان بیماری ایدز در جریان است نیز تأثیر مثبت خواهد داشت.»
برادران علايی پايه‌گذار طرح و برنامه‌ای به نام کلينيک‌های مثلثی برای پيشگيری از ابتلا به بيماری ايدز و ويروس «اچ‌آی‌وی» هستند و فعالیت‌های خود در ایران را از سال ۱۹۹۷ و از محل تولدشان، کرمانشاه، آغاز کردند.
سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۸ در گزارش جهانی خود در مورد ایدز، ضمن تقدیر از فعالیت‌های برادران علایی، اقدامات آنان در ایران را «مثال روشن شجاعت و اقدامی ژرف» در مواجهه با ویروس اچ‌آی‌وی خواند.
سوزانا سیرکین، معاون مدیر سازمان «پزشکان حامی حقوق بشر»، نیز ضمن تقدیر از اقدامات برادران علایی در ایران خاطرنشان کرده است که فعالیت‌های برادران علایی در حوزه بهداشت و درمان ایران اقدامی «منحصر به فرد» است.
به نوشته روزنامه گاردین، فرانسواز بَره-سینوسی، برنده نوبل پزشکی سال ۲۰۰۸، و سِر ریچارد جِی رابرتس، برنده نوبل پزشکی سال ۱۹۹۳، با امضای نامه‌ای که از سوی سازمان «پزشکان حامی حقوق بشر» تنظیم شده، از مقامات جمهوری اسلامی خواسته‌اند تا با آزادی آرش علایی، امکان آن را فراهم کنند که وی به همراه برادرش، کامیار علایی، به فعالیت‌های انسان‌دوستانه خود ادامه دهد.
سازمان «پزشکان حامی حقوق بشر» که مقر آن در آمریکاست در این نامه با استناد به قانون اساسی جمهوری اسلامی که بر اساس آن فردی که برای اولین بار بازداشت شده، پس از گذراندن نیمی از دوران بازداشت می‌تواند تقاضا کند در حکمش تجدید نظر شود، خواستار آزادی آرش علایی ۴۲ ساله در ماه رمضان شده است.
یک مقام امنیتی ایران در دی‌ماه سال ۱۳۸۷ اعلام کرد که برادران علایی که از تیرماه همان سال در بازداشت بودند جزء متهمانی هستند که دستگاه قضایی ایران به اتهام «براندازی نرم» به زندان محکوم‌شان کرده بود.
در بهمن‌ماه همان سال دادگاه انقلاب اسلامی این دو برادر پزشک را در پرونده‌ای موسوم به «براندازی نرم در ایران» به زندان محکوم کرد، آرش به شش سال حبس و کامیار به سه سال.
این در حالی است که کامیار علایی ۳۷ ساله که چند ماه پیش از زندان آزاد شد و اکنون در واشینگتن آمریکا به سر می‌برد به روزنامه گاردین گفته است: «ما هیچ‌گاه درگیر سیاست نبودیم. ما تنها پزشکانی بودیم که سعی داشتیم به مردم خودمان خدمت کنیم.»
در نامه‌ای که از سوی «پزشکان حامی حقوق بشر» تنظیم شده و به امضای پزشکان و شهروندان متعددی رسیده آمده است: «معتقدیم که پایان دادن به حبس دکتر علایی گامی رو به جلو برای وضعیت بهداشت ایران به شمار می‌رود و بر جامعه بین‌المللی پزشکی و تلاش‌هایی که برای پیشگیری و درمان بیماری ایدز در جریان است نیز تأثیر مثبت خواهد داشت.»
برادران علايی پايه‌گذار طرح و برنامه‌ای به نام کلينيک‌های مثلثی برای پيشگيری از ابتلا به بيماری ايدز و ويروس «اچ‌آی‌وی» هستند و فعالیت‌های خود در ایران را از سال ۱۹۹۷ و از محل تولدشان، کرمانشاه، آغاز کردند.
سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۸ در گزارش جهانی خود در مورد ایدز، ضمن تقدیر از فعالیت‌های برادران علایی، اقدامات آنان در ایران را «مثال روشن شجاعت و اقدامی ژرف» در مواجهه با ویروس اچ‌آی‌وی خواند.
سوزانا سیرکین، معاون مدیر سازمان «پزشکان حامی حقوق بشر»، نیز ضمن تقدیر از اقدامات برادران علایی در ایران خاطرنشان کرده است که فعالیت‌های برادران علایی در حوزه بهداشت و درمان ایران اقدامی «منحصر به فرد» است.
