ریچارد هالبروک، فرستاده ویژه آمریکا در افغانستان و پاکستان که پیش از این در جریان به پایان رسیدن جنگ بوسنی و هرزگوین نقش فعالی داشت، روز دوشنبه بر اثر پارگی رگ قلب و در سن ۶۹ سالگی درگذشت.
هالبروک، که پیش از این و در زمان فعالیت روسای جمهور مختلف دمکرات ایالات متحده آمریکا، عهده‌دار پست‌های بسیاری بوده است، روز جمعه و در زمان دیدار با هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه این کشور به دلیل ناراحتی قلبی روانه بیمارستان شد و ساعت‌ها تحت عمل جراحی قرار گرفت و در نهایت روز دوشنبه در اثر پارگی شاهرگ قلب درگذشت.
این دیپلمات آمریکایی که متولد نیویورک بود و هفت بار نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شده بود، نخستین فعالیت دولتی خود را پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه و در سال ۱۹۶۲ به عنوان یکی از کارکنان بخش خدمات خارجی وزارت خارجه ایالات متحده در ویتنام جنوبی آغاز کرد و نماینده محلی آژانس بین‌المللی توسعه آمریکا بود.
وی پس از آن یکی از اعضای هیئت نمایندگان آمریکا در گفت‌و‌گوهای صلح پاریس در مورد ویتنام بود.
آقای هالبروک در سال ۱۹۶۷ و در زمان ریاست جمهوری لیندون جانسون، رئیس جمهور وقت آمریکا، یک بخش از اسناد پنتاگون را که به روابط ایالات متحده و ویتنام اختصاص دارد، به رشته تقریر درآورد.
او بعدها و از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۱ در سمت مشاور وزیر خارجه آمریکا در روابط آسیایی مشغول به کار شد و در زمان ریاست جمهوری بیل کلینتون از سال ۱۹۹۳ به مدت یک سال سفیر ایالات متحده در آلمان بود و پس از آن به عنوان مشاور وزیر امور خارجه این کشور در روابط اروپایی به فعالیت پرداخت.
وی یکی از طراحان اصلی پیمان صلح دیتون بود که در سال ۱۹۹۵ به امضای روسای جمهور وقت صربستان، بوسنی و هرزگوین و کرواسی رسید و به جنگ در بوسنی و هرزگوین پایان داد.
ریچارد هالبروک در سال ۱۹۹۶ سمت خود را رها کرد و در سال ۱۹۹۸ با اسلوبودان میلوسویچ رهبر یوگسلاوی سابق و رئیس جمهور پیشین صربستان بر سر خروج نیروهای یوگسلاوی از منطقه استقلال طلب کوزوو به مذاکره پرداخت.
پس از به نتیجه نرسیدن این مذاکرات، آقای هالبروک که به دلیل طرز برخورد مستحکم و با صلابتش به وی القابی نظیر «بولدوزر» و «گاو نر خشمگین» داده‌اند به بلگراد، پایتخت صربستان رفت تا در مورد خروج نیروهای یوگسلاوی از کوزوو ، اولتیماتوم نهایی را به آقای میلوسویچ بدهد که در نهایت با امتناع وی نیروهای ناتو در سال ۱۹۹۹ جمهوری فدرال یوگسلاوی، صربستان و مونته‌نگرو را بمباران کرده و همین امر موجب خروج نیروهای یوگسلاوی از کوزوو شد.
هالبروک در سال ۱۹۹۹ به عنوان فرستاده آمریکا در سازمان ملل به فعالیت پرداخت. در مدت فعالیت در این پست، وی برای ایجاد صلح در مناطق جنگ‌زده آفریقا، کمک‌رسانی به پناهندگان و مبارزه با ایدز تلاش کرد.
او که در زمان مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری اخیر آمریکا، از هیلاری کلینتون حمایت می‌کرد، پس از پیروزی باراک اوباما از سوی وی به سمت فرستاده ویژه آمریکا در افغانستان و پاکستان منصوب شد.
بسیاری از مقامات ایالات متحده از جمله باراک اوباما، رئیس جمهور، هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه، بیل کلینتون، رئیس جمهور سابق، جان کری، سناتور ارشد دمکرات و هنری کیسینجر، وزیر پیشین خارجه آمریکا ابراز تأسف کردند.
آقای اوباما از وی به عنوان «غول واقعی سیاست خارجی آمریکا» یاد کرد و وی را به خاطر پیشرفت فعالیت‌های آمریکا در افغانستان و پاکستان شایسته تقدیر دانست.
هیلاری کلینتون نیز روز دوشنبه گفت: «ریچارد هالبروک نزدیک به نیم قرن به کشوری که به آن عشق می‌ورزید خدمت کرد و با اراده‌ای بی‌بدیل و ذکاوتی خاص به عنوان نماینده ایالات متحده در مناطق جنگ‌زده دور افتاده و مذاکرات سطح‌بالای صلح حضور داشت.»
هالبروک، که پیش از این و در زمان فعالیت روسای جمهور مختلف دمکرات ایالات متحده آمریکا، عهده‌دار پست‌های بسیاری بوده است، روز جمعه و در زمان دیدار با هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه این کشور به دلیل ناراحتی قلبی روانه بیمارستان شد و ساعت‌ها تحت عمل جراحی قرار گرفت و در نهایت روز دوشنبه در اثر پارگی شاهرگ قلب درگذشت.
این دیپلمات آمریکایی که متولد نیویورک بود و هفت بار نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شده بود، نخستین فعالیت دولتی خود را پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه و در سال ۱۹۶۲ به عنوان یکی از کارکنان بخش خدمات خارجی وزارت خارجه ایالات متحده در ویتنام جنوبی آغاز کرد و نماینده محلی آژانس بین‌المللی توسعه آمریکا بود.
وی پس از آن یکی از اعضای هیئت نمایندگان آمریکا در گفت‌و‌گوهای صلح پاریس در مورد ویتنام بود.
آقای هالبروک در سال ۱۹۶۷ و در زمان ریاست جمهوری لیندون جانسون، رئیس جمهور وقت آمریکا، یک بخش از اسناد پنتاگون را که به روابط ایالات متحده و ویتنام اختصاص دارد، به رشته تقریر درآورد.
او بعدها و از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۱ در سمت مشاور وزیر خارجه آمریکا در روابط آسیایی مشغول به کار شد و در زمان ریاست جمهوری بیل کلینتون از سال ۱۹۹۳ به مدت یک سال سفیر ایالات متحده در آلمان بود و پس از آن به عنوان مشاور وزیر امور خارجه این کشور در روابط اروپایی به فعالیت پرداخت.
وی یکی از طراحان اصلی پیمان صلح دیتون بود که در سال ۱۹۹۵ به امضای روسای جمهور وقت صربستان، بوسنی و هرزگوین و کرواسی رسید و به جنگ در بوسنی و هرزگوین پایان داد.
ریچارد هالبروک در سال ۱۹۹۶ سمت خود را رها کرد و در سال ۱۹۹۸ با اسلوبودان میلوسویچ رهبر یوگسلاوی سابق و رئیس جمهور پیشین صربستان بر سر خروج نیروهای یوگسلاوی از منطقه استقلال طلب کوزوو به مذاکره پرداخت.
پس از به نتیجه نرسیدن این مذاکرات، آقای هالبروک که به دلیل طرز برخورد مستحکم و با صلابتش به وی القابی نظیر «بولدوزر» و «گاو نر خشمگین» داده‌اند به بلگراد، پایتخت صربستان رفت تا در مورد خروج نیروهای یوگسلاوی از کوزوو ، اولتیماتوم نهایی را به آقای میلوسویچ بدهد که در نهایت با امتناع وی نیروهای ناتو در سال ۱۹۹۹ جمهوری فدرال یوگسلاوی، صربستان و مونته‌نگرو را بمباران کرده و همین امر موجب خروج نیروهای یوگسلاوی از کوزوو شد.
هالبروک در سال ۱۹۹۹ به عنوان فرستاده آمریکا در سازمان ملل به فعالیت پرداخت. در مدت فعالیت در این پست، وی برای ایجاد صلح در مناطق جنگ‌زده آفریقا، کمک‌رسانی به پناهندگان و مبارزه با ایدز تلاش کرد.
او که در زمان مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری اخیر آمریکا، از هیلاری کلینتون حمایت می‌کرد، پس از پیروزی باراک اوباما از سوی وی به سمت فرستاده ویژه آمریکا در افغانستان و پاکستان منصوب شد.
بسیاری از مقامات ایالات متحده از جمله باراک اوباما، رئیس جمهور، هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه، بیل کلینتون، رئیس جمهور سابق، جان کری، سناتور ارشد دمکرات و هنری کیسینجر، وزیر پیشین خارجه آمریکا ابراز تأسف کردند.
آقای اوباما از وی به عنوان «غول واقعی سیاست خارجی آمریکا» یاد کرد و وی را به خاطر پیشرفت فعالیت‌های آمریکا در افغانستان و پاکستان شایسته تقدیر دانست.
هیلاری کلینتون نیز روز دوشنبه گفت: «ریچارد هالبروک نزدیک به نیم قرن به کشوری که به آن عشق می‌ورزید خدمت کرد و با اراده‌ای بی‌بدیل و ذکاوتی خاص به عنوان نماینده ایالات متحده در مناطق جنگ‌زده دور افتاده و مذاکرات سطح‌بالای صلح حضور داشت.»
