شمار از زندانیان سیاسی زن که در بند قرنطینه زندان اوین به سر می‌برند، با انتشار بیانیه‌ای، از «خشونت جنسی کلامی» به عنوان یکی از روش‌های بازجویی از زنان بازداشت شده نام برده و با بیان گوشه‌هایی از رفتار بازجویان با آنان، ابراز امیدواری کرده‌اند، زندانیان سیاسی آزاد شده و عاملان سرکوب و آزار مردم در جریان اعتراضات پس از انتخابات» نیز محاکمه شوند.
در این بیانیه که روز شنبه در سایت اینترنتی کلمه منتشر شده، با اشاره به رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری و بازداشت شماری زیادی از فعالان سیاسی و مدتی و نیز معترضان خیابانی و از جمله زنان آمده است: «اکنون دو سال از زمان برگزاری انتخابات پر مناقشه ریاست جمهوری در سال ۸۸ می‌گذرد، دو سالی که کشور صحنه درگیری‌ها و زد و خوردهای بسیاری بود. شمار زیادی از افراد در خیابان‌های شهرمان کشته شدند و بسیاری از زنان و مردان به ناحق، روانه بازداشتگاه‌ها شدند.»
این زندانیان سیاسی زن همچنین با «واهی و تکراری» خواندن اتهام‌های مطرح شده علیه آنها افزوده‌اند: «دو سال گذشته است و ما همچنان دور از خانه، در آرزوی فردای آزاد، روزهایمان را در چهار دیوار زندان شب می‌کنیم و تنها امید به فردای روشن است که نمی‌گذارد زیر بار نامردمی‌ها و جفایی که در حق ما روا داشته‌اند کمر خم کنیم.»
زندانیان سیاسی زن زندان اوین در بخش دیگری از بیانیه خود به تشریح بخشی از «اعمال غیرقانونی روا داشته شده» به آنها در زندان پرداخته و نوشته‌اند: «متاسفانه، از آنجا که همه چیز در این کشور بر مبنای مرزبندی زنانگی و مردانگی است، آنچه در اتاق‌های بازجویی بر شماری از بازداشت‌شدگان زن گذشت، اعمال فشار بر آنان به جهت جنسیتشان بود.»
در ادامه این بیانیه آمده است: «این مساله می‌بایست موجب وهن نظام اسلامی باشد که بازجویان مرد، در اتاق‌های بازجویی و در خلوت با زنان زندانی، با پیش کشیدن مسائل جنسی، به تهمت و افترا علیه آنان دست بزنند و با اجبار آنان را مجبور به اعترافات دروغین علیه خود و دیگران، با ذکر جزئیات، کنند.»
این گروه از زندانیان سیاسی زن همچنین افزوده‌اند: «ما البته برای این ادعا به جز خداوند و آن دیوارهای ساکت اتاق‌های بازجویی، شاهدی نداریم. اما همین‌قدر بگوییم که ده‌ها برگه بازجویی که از بازداشت‌شدگان زن در این مدت اخذ گردیده، می‌تواند شاهدی باشد بر این مدعا.»
آنها همچنین از «خشونت کلامی جنسی» به عنوان یکی از روش‌های بازجویی از بازداشت‌شدگان زن یاد کرده و نوشته‌اند: «به طور کلی یکی از روش‌های بازجویان در خصوص برخی از بازداشت‌شدگان زن، این بوده است که آنها را مورد خشونت کلامی جنسی قرار دهند، به این صورت که با مطرح کردن مسائل جنسی، مقاومت آنان را درهم بشکنند.»
زندانیان سیاسی زن زندان اوین همچنین افزوده‌اند: «از این جهت باید به صراحت بگوییم، که روح و روان ما در آن اتاق‌های بازجویی، بارها و بارها مورد تجاوز قرار گرفت. شرح جزئیات آنچه گذشت، شاید تنها در یک محفل خصوصی با حضور مقامات قضایی امکان‌پذیر باشد.»
در بیانیه زندانیان سیاسی زن زندان اوین همچنین از «ضرب و شتم و شکنجه» به عنوان نمونه‌های دیگری از رفتار «خلاف قانون» با زندانیان نام برده شده و آمده است: «در بازداشتگاه‌های وزارت اطلاعات و سپاه، اعمال شکنجه از جمله روش‌های معمول برای اخذ اعتراف بوده است. سیلی زدن، تو سری، پرتاب اشیا و یا صندلی به سوی متهم، ضرب و شتم با مشت و . .. از جمله روش‌هایی است که در مورد زنان زندانی پس از انتخابات اجرا شده است و چه مایه تأسف است که هیچ کس تاکنون از این موارد سخنی به میان نیاورده است.»
نگهداری زندانیان در سلول انفرادی، جلوگیری از تماس تلفنی و ملاقات آنها با اعضای خانواده و وکلای خود و نیز تبعید شماری از زنان به زندان رجایی‌شهر از جمله دیگر «روش‌های غیرقانونی» است که در بیانیه زندانیان سیاسی زن بدان اشاره شده است.
در این بیانیه همچنین با بیان این که زندانیان سیاسی زن از مهرماه سال ۱۳۸۸ به بند قرنطینه زندان اوین منتقل شده‌اند، آمده است: «هم‌اکنون ۳۲ زن سیاسی زندانی در سالن کوچک قرنطینه (متادون زندان) اوین زندگی می‌کنند. به گفته مسئولان سازمان زندان‌ها این اسکان به صورت موقتی است و تمامی زنان زندانی در آینده نزدیک به زندان ورامین انتقال می‌یابند. با وجود اخبار انتشار یافته در خصوص وضعیت زندان ورامین، هم‌اکنون این نگرانی برای ما و خانواده‌هایمان وجود دارد که در صورت انتقال به این زندان، سرنوشت زنان چه خواهد شد.»
پیشتر گزارش‌هایی در باره وضعیت «بسیار بد» زندان قرچک ورامین منتشر شده بود و چند روز پیش نیز ۵۰۰ فعال مدنی، از جمله فعالان حقوق زنان، با انتشار بیانیه‌ای از این زندان با عنوان «مکانی مخوف» یاد کرده بودند که از حداقل امکانات بهداشتی و رفاهی نیز بی‌بهره است و از هفت سوله تشکیل شده که در هر یک از آنها، بدون کوچک‌ترین سیستم تهویه هوا، بیش از ۲۰۰ زندانی نگهداری می‌شود.
در این میان زندانیان سیاسی زن بند قرنطینه زندان اوین با بیان این که تنها گوشه‌ای از ناعدالتی‌های روا داشته شده در حق زنان را در بیانیه خود منعکس کرده‌اند، با اشاره به شرایط بد زندان محل نگهداری آنها نوشته‌اند: «اینکه زنان چرا می‌بایست در شرایط زندان و اسارت نیز، ظلم مضاعفی را تحمل کنند، سؤالی است که مسئولان قضایی قطعا برای آن پاسخی دارند.»
در پایان این بیانیه آمده است: «با این وجود و علی‌رغم رنجی که در دو سال گذشته بر ما و خانواده‌هایمان وارد شده است، ما همچنان امیدواریم، هر چه زودتر بصیرت بر دستگاه قضایی حاکم شود و علاوه بر آزادی زندانیان سیاسی شاهد محاکمه عامران و عاملان سرکوب و آزار مردم در جریان اعتراضات پس از انتخابات باشیم.»
در این بیانیه که روز شنبه در سایت اینترنتی کلمه منتشر شده، با اشاره به رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری و بازداشت شماری زیادی از فعالان سیاسی و مدتی و نیز معترضان خیابانی و از جمله زنان آمده است: «اکنون دو سال از زمان برگزاری انتخابات پر مناقشه ریاست جمهوری در سال ۸۸ می‌گذرد، دو سالی که کشور صحنه درگیری‌ها و زد و خوردهای بسیاری بود. شمار زیادی از افراد در خیابان‌های شهرمان کشته شدند و بسیاری از زنان و مردان به ناحق، روانه بازداشتگاه‌ها شدند.»
این زندانیان سیاسی زن همچنین با «واهی و تکراری» خواندن اتهام‌های مطرح شده علیه آنها افزوده‌اند: «دو سال گذشته است و ما همچنان دور از خانه، در آرزوی فردای آزاد، روزهایمان را در چهار دیوار زندان شب می‌کنیم و تنها امید به فردای روشن است که نمی‌گذارد زیر بار نامردمی‌ها و جفایی که در حق ما روا داشته‌اند کمر خم کنیم.»
زندانیان سیاسی زن زندان اوین در بخش دیگری از بیانیه خود به تشریح بخشی از «اعمال غیرقانونی روا داشته شده» به آنها در زندان پرداخته و نوشته‌اند: «متاسفانه، از آنجا که همه چیز در این کشور بر مبنای مرزبندی زنانگی و مردانگی است، آنچه در اتاق‌های بازجویی بر شماری از بازداشت‌شدگان زن گذشت، اعمال فشار بر آنان به جهت جنسیتشان بود.»
در ادامه این بیانیه آمده است: «این مساله می‌بایست موجب وهن نظام اسلامی باشد که بازجویان مرد، در اتاق‌های بازجویی و در خلوت با زنان زندانی، با پیش کشیدن مسائل جنسی، به تهمت و افترا علیه آنان دست بزنند و با اجبار آنان را مجبور به اعترافات دروغین علیه خود و دیگران، با ذکر جزئیات، کنند.»
این گروه از زندانیان سیاسی زن همچنین افزوده‌اند: «ما البته برای این ادعا به جز خداوند و آن دیوارهای ساکت اتاق‌های بازجویی، شاهدی نداریم. اما همین‌قدر بگوییم که ده‌ها برگه بازجویی که از بازداشت‌شدگان زن در این مدت اخذ گردیده، می‌تواند شاهدی باشد بر این مدعا.»
آنها همچنین از «خشونت کلامی جنسی» به عنوان یکی از روش‌های بازجویی از بازداشت‌شدگان زن یاد کرده و نوشته‌اند: «به طور کلی یکی از روش‌های بازجویان در خصوص برخی از بازداشت‌شدگان زن، این بوده است که آنها را مورد خشونت کلامی جنسی قرار دهند، به این صورت که با مطرح کردن مسائل جنسی، مقاومت آنان را درهم بشکنند.»
زندانیان سیاسی زن زندان اوین همچنین افزوده‌اند: «از این جهت باید به صراحت بگوییم، که روح و روان ما در آن اتاق‌های بازجویی، بارها و بارها مورد تجاوز قرار گرفت. شرح جزئیات آنچه گذشت، شاید تنها در یک محفل خصوصی با حضور مقامات قضایی امکان‌پذیر باشد.»
در بیانیه زندانیان سیاسی زن زندان اوین همچنین از «ضرب و شتم و شکنجه» به عنوان نمونه‌های دیگری از رفتار «خلاف قانون» با زندانیان نام برده شده و آمده است: «در بازداشتگاه‌های وزارت اطلاعات و سپاه، اعمال شکنجه از جمله روش‌های معمول برای اخذ اعتراف بوده است. سیلی زدن، تو سری، پرتاب اشیا و یا صندلی به سوی متهم، ضرب و شتم با مشت و . .. از جمله روش‌هایی است که در مورد زنان زندانی پس از انتخابات اجرا شده است و چه مایه تأسف است که هیچ کس تاکنون از این موارد سخنی به میان نیاورده است.»
نگهداری زندانیان در سلول انفرادی، جلوگیری از تماس تلفنی و ملاقات آنها با اعضای خانواده و وکلای خود و نیز تبعید شماری از زنان به زندان رجایی‌شهر از جمله دیگر «روش‌های غیرقانونی» است که در بیانیه زندانیان سیاسی زن بدان اشاره شده است.
در این بیانیه همچنین با بیان این که زندانیان سیاسی زن از مهرماه سال ۱۳۸۸ به بند قرنطینه زندان اوین منتقل شده‌اند، آمده است: «هم‌اکنون ۳۲ زن سیاسی زندانی در سالن کوچک قرنطینه (متادون زندان) اوین زندگی می‌کنند. به گفته مسئولان سازمان زندان‌ها این اسکان به صورت موقتی است و تمامی زنان زندانی در آینده نزدیک به زندان ورامین انتقال می‌یابند. با وجود اخبار انتشار یافته در خصوص وضعیت زندان ورامین، هم‌اکنون این نگرانی برای ما و خانواده‌هایمان وجود دارد که در صورت انتقال به این زندان، سرنوشت زنان چه خواهد شد.»
پیشتر گزارش‌هایی در باره وضعیت «بسیار بد» زندان قرچک ورامین منتشر شده بود و چند روز پیش نیز ۵۰۰ فعال مدنی، از جمله فعالان حقوق زنان، با انتشار بیانیه‌ای از این زندان با عنوان «مکانی مخوف» یاد کرده بودند که از حداقل امکانات بهداشتی و رفاهی نیز بی‌بهره است و از هفت سوله تشکیل شده که در هر یک از آنها، بدون کوچک‌ترین سیستم تهویه هوا، بیش از ۲۰۰ زندانی نگهداری می‌شود.
در این میان زندانیان سیاسی زن بند قرنطینه زندان اوین با بیان این که تنها گوشه‌ای از ناعدالتی‌های روا داشته شده در حق زنان را در بیانیه خود منعکس کرده‌اند، با اشاره به شرایط بد زندان محل نگهداری آنها نوشته‌اند: «اینکه زنان چرا می‌بایست در شرایط زندان و اسارت نیز، ظلم مضاعفی را تحمل کنند، سؤالی است که مسئولان قضایی قطعا برای آن پاسخی دارند.»
در پایان این بیانیه آمده است: «با این وجود و علی‌رغم رنجی که در دو سال گذشته بر ما و خانواده‌هایمان وارد شده است، ما همچنان امیدواریم، هر چه زودتر بصیرت بر دستگاه قضایی حاکم شود و علاوه بر آزادی زندانیان سیاسی شاهد محاکمه عامران و عاملان سرکوب و آزار مردم در جریان اعتراضات پس از انتخابات باشیم.»
