هشتم ماه مارس روز جهانی زن است. روزی برای ارج نهادن به آنچه زنان در بسیاری از کشورهای جهان، دهه‌ها برای بدست آوردنش تلاش کرده‌اند. این دستاوردها در برخی کشورها حاصل کارزاری نزدیک به یک قرن است و در برخی دیگر تلاشی نوپاتر.
لیلا علی کرمی، حقوقدان و وکیل دادگستری، از بریتانیا، آسیه امینی، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زن از نروژ و حسین قاضیان، جامعه‌شناس از آمریکا، میهمانان میزگردی دیگر به مناسبت روز جهانی زن هستند.
حسین قاضیان می‌گوید: «زنان ایرانی بدون شک یکی از مهم‌ترین نیروهای اجتماعی هستند که اتفاقاً دستاوردهای زیادی بر اثر مبارزات و مقاومت خودشان، به ویژه در طول این سه دهه اخیر داشته‌اند. اما اینها لزوماً با مسئله روز جهانی زن ارتباطی نداشته‌است. حسین قاضیان می‌افزاید که حقیقتش را اگر بخواهید، این روز در جامعه ما خیلی جدی گرفته نشده و گسترش پیدا نکرده‌است.»
آسیه امینی از تشابه اهداف دست‌اندرکاران شکل‌گیری این روز جهانی می‌گوید و تلاش فعالان حقوق زن در ایران را نیز در همین راستا و به بهانه برابری‌طلبی می‌داند و می‌افزاید که «متأسفانه ما روزهای روشن و پرتلاشی را، دست‌کم آنچنان که در دو دهه گذشته شاهدش بودیم، نمی‌بینیم. آن نشاط و پرتحرکی که در جنبش زنان ایران وجود داشت، آن حرکت‌هایی که از خانه‌ها بیرون آمد و شکل اجتماعی و عمومی پیدا کرد متأسفانه به دلیل سرکوب سیاسی فروکاسته شد.»
لیلا علی کرمی، حقوقدان و وکیل دادگستری می‌گوید که «روز هشت مارس برای همه زنان روز مبارکی است چرا که روز به‌رسمیت شناختن تلاش‌هایشان است. او می‌افزاید که زنان ایران، انقلاب، جنگ و بحران‌های زیادی را پشت سر گذاشتند و جایگاه خود را در جامعه تثبیت کردند و این به نظر من دستاورد بزرگی است.»
هر سه میهمان برنامه به سهم بسزای قوانین جمهوری اسلامی در محدود ساختن آزادی‌های زنان اشاره می‌کنند.
