بیش از ۸۰ تن از شاعران و هنرمندان ایرانی در اعتراض به وضعیت قضایی عده‌ای از هنرمندان داخل کشور از جمله رامین پرچمی، هیلا صدیقی و مرضیه وفامهر در بیانیه‌ای چنین نوشتند که «امروز به‌جاست اگر اوین و قرچک را خانه هنرمندان بنامیم».
در این بیانیه به حبس هنرمندانی چون مرضیه وفامهر، رامین پرچمی، جعفر پناهی، محمد رسول‌اف، مهناز محمدی، مریم مجد، پگاه آهنگرانی، هیلا صدیقی و بسیاری دیگر اعتراض شده و در مورد آنها آمده است: «آنها هنرمندانی هستند که وجه اشتراک‌شان باور به هنرِ مستقل و داشتن دغدغه و درد جامعه بوده و کوشیده‌اند پاسخی در خورِ شأن مردم آگاه و تحول‌خواه و خواسته‌های فرهنگی‌شان ارائه دهند.»
در ادامه این بیانیه به «تهاجم گاه و بی‌گاه بر هنرمندان مستقل و اندیشمند» اعتراض شده و آمده است که «افسوس بر آنان که می‌پندارند با به بند کشیدن جسم هنرمند، اندیشه جاری‌اش زائل می‌گردد.»
به گزارش وب‌سایت خبری «جرس»، از جمله ۸۴ امضاکننده این بیانیه شهرنوش پارسی‌پور، نویسنده، مانا نیستانی، کارتونیست، گراناز موسوی، شاعر و فیلم‌ساز، حسن سربخشیان، عکاس، حسین نوش‌آذر، داستان‌نویس، و مریم هوله، شاعر، هستند.
در پایان بیانیه هنرمندان ایرانی آمده است: «ما جمعی از هنرمندان و نویسندگان امضاکننده این بیانیه، با ابراز نگرانی فراوان از برخوردهای امنیتی- پلیسی با فعالان این عرصه، خواستار آزادی هنرمندان دربند و تجدیدنظر در حکم‌های صادره هستیم.»
تنها در تیرماه گذشته چند تن از فعالان زن سینمای ایران ازجمله مرضیه وفامهر، بازیگر سینما، پگاه آهنگرانی، بازیگر، و مهناز محمدی، مستندساز، از سوی مأموران جمهوری اسلامی بازداشت شدند.
در همین زمینه ناصر تقوایی، کارگردان سرشناس سینمای ایران، در گفت‌وگو با رادیوفردا گفت که همسرش مرضیه وفامهر در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شود.
پیشتر گزارش‌هایی از وضعیت «بسیار بد» زندان قرچک ورامین منتشر شده بود و تیرماه گذشته نیز ۵۰۰ فعال مدنی، از جمله فعالان حقوق زنان، با انتشار بیانیه‌ای از این زندان با عنوان «مکانی مخوف» یاد کرده بودند که از حداقل امکانات بهداشتی و رفاهی نیز بی‌بهره است.
در این بیانیه همچنین اشاره شده بود که زندان قرچک از هفت سوله تشکیل شده که در هر یک از آنها بدون کوچک‌ترین سیستم تهویه هوا بیش از ۲۰۰ زندانی نگهداری می‌شود.
شماری از زندانیان سیاسی زن که در بند قرنطینه زندان اوین به سر می‌برند، نیز با انتشار بیانیه‌ای از «خشونت جنسی کلامی» به عنوان یکی از روش‌های بازجویی از زنان بازداشت شده نام برده و با بیان گوشه‌هایی از رفتار بازجویان با آنان ابراز امیدواری کرده‌اند که زندانیان سیاسی آزاد شده و «عاملان سرکوب و آزار مردم در جریان اعتراضات پس از انتخابات» نیز محاکمه شوند.
این در حالی است که مردادماه گذشته جواد شمقدری، معاون سینمایی وزارت ارشاد جمهوری اسلامی، با دادن این اطمینان که «زندان‌های ایران مانند هتل است»، وضعیت بازداشتی‌ها در زندان‌های ایران را «خوب» توصیف کرد.
بر پایه گزارش‌های رسیده، در حالی که تهران با فعالیت گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در جمهوری اسلامی همکاری نکرده است، آقای شمقدری پیشنهاد داده است که روزنامه‌نگاران از زندان‌ها بازدید کنند.
در این بیانیه به حبس هنرمندانی چون مرضیه وفامهر، رامین پرچمی، جعفر پناهی، محمد رسول‌اف، مهناز محمدی، مریم مجد، پگاه آهنگرانی، هیلا صدیقی و بسیاری دیگر اعتراض شده و در مورد آنها آمده است: «آنها هنرمندانی هستند که وجه اشتراک‌شان باور به هنرِ مستقل و داشتن دغدغه و درد جامعه بوده و کوشیده‌اند پاسخی در خورِ شأن مردم آگاه و تحول‌خواه و خواسته‌های فرهنگی‌شان ارائه دهند.»
در ادامه این بیانیه به «تهاجم گاه و بی‌گاه بر هنرمندان مستقل و اندیشمند» اعتراض شده و آمده است که «افسوس بر آنان که می‌پندارند با به بند کشیدن جسم هنرمند، اندیشه جاری‌اش زائل می‌گردد.»
به گزارش وب‌سایت خبری «جرس»، از جمله ۸۴ امضاکننده این بیانیه شهرنوش پارسی‌پور، نویسنده، مانا نیستانی، کارتونیست، گراناز موسوی، شاعر و فیلم‌ساز، حسن سربخشیان، عکاس، حسین نوش‌آذر، داستان‌نویس، و مریم هوله، شاعر، هستند.
در پایان بیانیه هنرمندان ایرانی آمده است: «ما جمعی از هنرمندان و نویسندگان امضاکننده این بیانیه، با ابراز نگرانی فراوان از برخوردهای امنیتی- پلیسی با فعالان این عرصه، خواستار آزادی هنرمندان دربند و تجدیدنظر در حکم‌های صادره هستیم.»
تنها در تیرماه گذشته چند تن از فعالان زن سینمای ایران ازجمله مرضیه وفامهر، بازیگر سینما، پگاه آهنگرانی، بازیگر، و مهناز محمدی، مستندساز، از سوی مأموران جمهوری اسلامی بازداشت شدند.
در همین زمینه ناصر تقوایی، کارگردان سرشناس سینمای ایران، در گفت‌وگو با رادیوفردا گفت که همسرش مرضیه وفامهر در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شود.
پیشتر گزارش‌هایی از وضعیت «بسیار بد» زندان قرچک ورامین منتشر شده بود و تیرماه گذشته نیز ۵۰۰ فعال مدنی، از جمله فعالان حقوق زنان، با انتشار بیانیه‌ای از این زندان با عنوان «مکانی مخوف» یاد کرده بودند که از حداقل امکانات بهداشتی و رفاهی نیز بی‌بهره است.
در این بیانیه همچنین اشاره شده بود که زندان قرچک از هفت سوله تشکیل شده که در هر یک از آنها بدون کوچک‌ترین سیستم تهویه هوا بیش از ۲۰۰ زندانی نگهداری می‌شود.
شماری از زندانیان سیاسی زن که در بند قرنطینه زندان اوین به سر می‌برند، نیز با انتشار بیانیه‌ای از «خشونت جنسی کلامی» به عنوان یکی از روش‌های بازجویی از زنان بازداشت شده نام برده و با بیان گوشه‌هایی از رفتار بازجویان با آنان ابراز امیدواری کرده‌اند که زندانیان سیاسی آزاد شده و «عاملان سرکوب و آزار مردم در جریان اعتراضات پس از انتخابات» نیز محاکمه شوند.
این در حالی است که مردادماه گذشته جواد شمقدری، معاون سینمایی وزارت ارشاد جمهوری اسلامی، با دادن این اطمینان که «زندان‌های ایران مانند هتل است»، وضعیت بازداشتی‌ها در زندان‌های ایران را «خوب» توصیف کرد.
بر پایه گزارش‌های رسیده، در حالی که تهران با فعالیت گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در جمهوری اسلامی همکاری نکرده است، آقای شمقدری پیشنهاد داده است که روزنامه‌نگاران از زندان‌ها بازدید کنند.
