دانشمندان سازمان ناسا، در فاصله دو هزار سال نوری از زمین یک منظومه جدید شامل یک خورشید و دست کم شش سیاره کشف کرده‌اند که پنج عدد از این سیاره‌ها اندازه‌هایی قابل قیاس با کره زمین دارند.
این منظومه فراخورشیدی، در کهکشان خود ما، یعنی کهکشان راه شیری، قرار دارد و از سوی دانشمندان «کپلر ۱۱» نام گرفته‌است. منظومه‌های فراخورشیدی، منظومه‌هایی متشکل از خورشیدهایی غیر از خورشید ما هستند.
پنج سیارهٔ تازه کشف شده در این منظومه، همه در محدوده‌ای موسوم به «محدوده قابل زیست» یا «محدوده زیست‌پذیر» حول ستاره خود می‌گردند.
محدوده زیست‌پذیر، به فواصلی پیرامون هر ستاره گفته می‌شود که سیارات مشابه زمین در آن فواصل ممکن است بتوانند آب را به حالت مایع بر سطح خود نگه دارند. سیارات خارج از این محدوده یا به خاطر سرمای زیاد، تنها دارای سطوحی شامل یخ هستند یا به خاطر گرمای زیاد تنها بخارهایی از آب را شامل می‌شوند.
تلسکوپ کپلر که این سیارات را کشف کرده برای کشف آنها از روش اندازه‌گیری کم و زیاد شدن دوره‌ای نوری که از ستاره نامبرده به ما می‌رسد استفاده کرده‌است. کم و زیاد شدن‌های نور ستاره‌ها نشان‌دهنده آن است که سیاره‌هایی از جلو آنها رد می‌شود.
تلسکوپ کپلر که در مداری گرد کره زمین می‌چرخد در جستجوهای خود برای یافتن موجودات زنده در فضا، تاکنون با استفاده از این روش‌ها موفق به کشف ۵۴ سیاره شده که در محدوده زیست‌پذیر قرار دارند.
«جک لیساور»، از دانشمندان پژوهشگاه «اِیمِس» در کالیفرنیا می‌گوید که هیچ‌کس تاکنون موفق نشده‌بود با این روش، ۶ سیاره را هم‌زمان کشف کند.
تلسکوپ کپلر تنها ظرف یک سال با بررسی یک قاچ کوچک از قرص کهکشان ما، به ۱۲۳۵ مورد از احتمال وجود سیاره فراخورشیدی برخورده‌است.
ستاره‌شناسان می‌گویند که اگر این روند پیش برود بعید نیست که تلسکوپ کپلر بتواند در سال‌های آینده برای این پرسش دیرینه که «آیا سیاره زمین منحصر بفرد است» پاسخی بیابد.
اوایل سال جاری نیز کپلر، کشف سیاره‌ای یک برابر و نیم بزرگ‌تر از زمین به نام «کپلر-۱۰ب» را اعلام کرد که ساختار داخلی آن شبیه به زمین ولی حرارت آن بسیار بالاتر از آن است که قابل زیست باشد.
این منظومه فراخورشیدی، در کهکشان خود ما، یعنی کهکشان راه شیری، قرار دارد و از سوی دانشمندان «کپلر ۱۱» نام گرفته‌است. منظومه‌های فراخورشیدی، منظومه‌هایی متشکل از خورشیدهایی غیر از خورشید ما هستند.
پنج سیارهٔ تازه کشف شده در این منظومه، همه در محدوده‌ای موسوم به «محدوده قابل زیست» یا «محدوده زیست‌پذیر» حول ستاره خود می‌گردند.
محدوده زیست‌پذیر، به فواصلی پیرامون هر ستاره گفته می‌شود که سیارات مشابه زمین در آن فواصل ممکن است بتوانند آب را به حالت مایع بر سطح خود نگه دارند. سیارات خارج از این محدوده یا به خاطر سرمای زیاد، تنها دارای سطوحی شامل یخ هستند یا به خاطر گرمای زیاد تنها بخارهایی از آب را شامل می‌شوند.
بعید نیست که تلسکوپ کپلر بتواند در سال‌های آینده برای این پرسش دیرینه که «آیا سیاره زمین منحصر بفرد است» پاسخی بیابد.
تلسکوپ کپلر که این سیارات را کشف کرده برای کشف آنها از روش اندازه‌گیری کم و زیاد شدن دوره‌ای نوری که از ستاره نامبرده به ما می‌رسد استفاده کرده‌است. کم و زیاد شدن‌های نور ستاره‌ها نشان‌دهنده آن است که سیاره‌هایی از جلو آنها رد می‌شود.
تلسکوپ کپلر که در مداری گرد کره زمین می‌چرخد در جستجوهای خود برای یافتن موجودات زنده در فضا، تاکنون با استفاده از این روش‌ها موفق به کشف ۵۴ سیاره شده که در محدوده زیست‌پذیر قرار دارند.
«جک لیساور»، از دانشمندان پژوهشگاه «اِیمِس» در کالیفرنیا می‌گوید که هیچ‌کس تاکنون موفق نشده‌بود با این روش، ۶ سیاره را هم‌زمان کشف کند.
تلسکوپ کپلر تنها ظرف یک سال با بررسی یک قاچ کوچک از قرص کهکشان ما، به ۱۲۳۵ مورد از احتمال وجود سیاره فراخورشیدی برخورده‌است.
ستاره‌شناسان می‌گویند که اگر این روند پیش برود بعید نیست که تلسکوپ کپلر بتواند در سال‌های آینده برای این پرسش دیرینه که «آیا سیاره زمین منحصر بفرد است» پاسخی بیابد.
اوایل سال جاری نیز کپلر، کشف سیاره‌ای یک برابر و نیم بزرگ‌تر از زمین به نام «کپلر-۱۰ب» را اعلام کرد که ساختار داخلی آن شبیه به زمین ولی حرارت آن بسیار بالاتر از آن است که قابل زیست باشد.
