در روزهای اخیر نوشته‌ای از سرتیپ پاسدار حسین علایی در روزنامه اطلاعات بازتاب‌هایی بسیار داشته‌است.
برخی فرماندهان سپاه به خاطر این یادداشت به‌شدت از حسین علایی هم‌رزم سابق خود انتقاد کرده‌اند و در مقابل، همسران محمد ابراهیم همت و مهدی باکری دو تن از فرماندهان ارشد کشته شده در جنگ ایران و عراق، از حسین علایی حمایت کرده و حتی سایر فرماندهان را به همراهی با نقدهای او از حکومت دعوت کرده‌اند.
مقاله حسین علایی به بهانه ۱۹ دی، سالروز تظاهرات قم در سال ۱۳۵۶ علیه حکومت شاه نوشته شده اما ادبیات بکار رفته در این مقاله به گونه‌ای است که برخی معتقدند منظور وی از یادآوری اشتباهات حکومت شاه در این مقاله، انتقاد از وضعیت کنونی جمهوری اسلامی ایران بوده‌است.
در جایی از این مقاله سرتیپ علایی نوشته شاید شاه بعدها از خود پرسیده باشد که اگر تظاهرات مسالمت‌آمیز مخالفانش را به «اردوکشی خیابانی و زورآزمایی» متهم نمی‌کرد سرنوشت بهتری داشت و این دقیقا همان عبارتی است که آیت‌الله خامنه‌ای نیز بعد از شروع جنبش سبز علیه منتقدان خود بکار برد.
اما سرتیپ علایی که این مقاله را نگاشته چه کسی است و با چه سوابقی؟
حسین علایی در سال‌های قبل از انقلاب از جمله دانشجویان دانشگاه تبریز و فعالان علیه حکومت پهلوی بوده و آن گونه که خود گفته در قم و در تظاهرات ۱۹ دی سال ۱۳۵۶ نیز که مقاله اخیر حسین علایی به بهانه سالگرد آن تظاهرات نوشته شده حضور داشته‌است.
حسین علایی پس از پیروزی انقلاب به عضویت سپاه پاسداران درآمد و فرمانده سپاه تبریز و ارومیه بود و در زمان جنگ ایران و عراق نیز رئیس ستاد قرارگاه جنگی کربلا، مهم‌ترین قرارگاه جنگی ایران در جبهه جنوب بود.
حسین علایی در آن سال‌ها همچنین عالی‌ترین مقام دریایی سپاه پاسداران بوده و فرماندهی قرارگاه دریایی نوح را برعهده داشته و حملات مهمی چون فتح فاو (والفجر ۸) در سال ۱۳۶۴ را فرماندهی کرده‌است. آن گونه که اکبر هاشمی رفسنجانی در خاطرات خود می‌گوید حسین علایی مسئول اصلی عملیات دریایی سپاه در طول جنگ ایران و عراق از جمله در خلیج فارس بوده‌است.
حسین علایی همچنین با تاسیس نیروهای سه‌گانه دریایی، هوایی و زمینی سپاه در سال ۱۳۶۴ به فرماندهی نیروی دریایی سپاه انتخاب شد.
وی بعدها با ارتقای درجه و منصب به سمت ریاست ستاد مشترک سپاه انتخاب شد که بعد از فرمانده کل و جانشین فرمانده کل، به طور رسمی سومین مقام عالی‌رتبه سپاه به شمار می‌رفت.
او سپس در دوران وزارت علی شمخانی در وزارت دفاع به عنوان ریاست سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع و نیز قائم‌مقام وزارت دفاع منصوب شد.
در تیر ۱۳۷۸ نیز در حالی که ۲۴ تن از فرماندهان ارشد سپاه نامه‌ای انتقادی به محمد خاتمی رئیس جمهور اصلاح‌طلب ایران نوشتند و او را به دخالت سپاه در امور تهدید کردند، حسین علایی این نامه را امضا نکرد.
با شروع دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، در محافل غیر رسمی از حسین علایی به عنوان یکی از منتقدین او یاد می‌شد.
و حالا در حالی از مقاله حسین علایی به عنوان نوشته‌ای در نقد وضعیت موجود در جمهوری اسلامی و حتی نقد نحوه حکومت‌داری آیت‌الله خامنه‌ای یاد می‌شود که همگان او را به عنوان یکی از فرماندهان سرشناس و باسابقه جنگ می‌شناسند و همین جایگاه او در بین فرماندهان سپاه است که توجه‌ها به مقاله اخیر او را بیشتر کرده‌است.
برخی فرماندهان سپاه به خاطر این یادداشت به‌شدت از حسین علایی هم‌رزم سابق خود انتقاد کرده‌اند و در مقابل، همسران محمد ابراهیم همت و مهدی باکری دو تن از فرماندهان ارشد کشته شده در جنگ ایران و عراق، از حسین علایی حمایت کرده و حتی سایر فرماندهان را به همراهی با نقدهای او از حکومت دعوت کرده‌اند.
مقاله حسین علایی به بهانه ۱۹ دی، سالروز تظاهرات قم در سال ۱۳۵۶ علیه حکومت شاه نوشته شده اما ادبیات بکار رفته در این مقاله به گونه‌ای است که برخی معتقدند منظور وی از یادآوری اشتباهات حکومت شاه در این مقاله، انتقاد از وضعیت کنونی جمهوری اسلامی ایران بوده‌است.
در جایی از این مقاله سرتیپ علایی نوشته شاید شاه بعدها از خود پرسیده باشد که اگر تظاهرات مسالمت‌آمیز مخالفانش را به «اردوکشی خیابانی و زورآزمایی» متهم نمی‌کرد سرنوشت بهتری داشت و این دقیقا همان عبارتی است که آیت‌الله خامنه‌ای نیز بعد از شروع جنبش سبز علیه منتقدان خود بکار برد.
اما سرتیپ علایی که این مقاله را نگاشته چه کسی است و با چه سوابقی؟
حسین علایی در سال‌های قبل از انقلاب از جمله دانشجویان دانشگاه تبریز و فعالان علیه حکومت پهلوی بوده و آن گونه که خود گفته در قم و در تظاهرات ۱۹ دی سال ۱۳۵۶ نیز که مقاله اخیر حسین علایی به بهانه سالگرد آن تظاهرات نوشته شده حضور داشته‌است.
حسین علایی پس از پیروزی انقلاب به عضویت سپاه پاسداران درآمد و فرمانده سپاه تبریز و ارومیه بود و در زمان جنگ ایران و عراق نیز رئیس ستاد قرارگاه جنگی کربلا، مهم‌ترین قرارگاه جنگی ایران در جبهه جنوب بود.
حسین علایی در آن سال‌ها همچنین عالی‌ترین مقام دریایی سپاه پاسداران بوده و فرماندهی قرارگاه دریایی نوح را برعهده داشته و حملات مهمی چون فتح فاو (والفجر ۸) در سال ۱۳۶۴ را فرماندهی کرده‌است. آن گونه که اکبر هاشمی رفسنجانی در خاطرات خود می‌گوید حسین علایی مسئول اصلی عملیات دریایی سپاه در طول جنگ ایران و عراق از جمله در خلیج فارس بوده‌است.
حسین علایی همچنین با تاسیس نیروهای سه‌گانه دریایی، هوایی و زمینی سپاه در سال ۱۳۶۴ به فرماندهی نیروی دریایی سپاه انتخاب شد.
وی بعدها با ارتقای درجه و منصب به سمت ریاست ستاد مشترک سپاه انتخاب شد که بعد از فرمانده کل و جانشین فرمانده کل، به طور رسمی سومین مقام عالی‌رتبه سپاه به شمار می‌رفت.
او سپس در دوران وزارت علی شمخانی در وزارت دفاع به عنوان ریاست سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع و نیز قائم‌مقام وزارت دفاع منصوب شد.
در تیر ۱۳۷۸ نیز در حالی که ۲۴ تن از فرماندهان ارشد سپاه نامه‌ای انتقادی به محمد خاتمی رئیس جمهور اصلاح‌طلب ایران نوشتند و او را به دخالت سپاه در امور تهدید کردند، حسین علایی این نامه را امضا نکرد.
با شروع دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، در محافل غیر رسمی از حسین علایی به عنوان یکی از منتقدین او یاد می‌شد.
و حالا در حالی از مقاله حسین علایی به عنوان نوشته‌ای در نقد وضعیت موجود در جمهوری اسلامی و حتی نقد نحوه حکومت‌داری آیت‌الله خامنه‌ای یاد می‌شود که همگان او را به عنوان یکی از فرماندهان سرشناس و باسابقه جنگ می‌شناسند و همین جایگاه او در بین فرماندهان سپاه است که توجه‌ها به مقاله اخیر او را بیشتر کرده‌است.
