«شورای دفاع از حق تحصیل» روز سهشنبه در بیانیهای با اظهار این که «اِعمال آپارتاید آموزشی در ایران» که باعث محرومیت «صدها دانشجو» از تحصیل شده است «به ویژه طی سه سال گذشته شتاب بیشتری گرفته» این روند را به شدت محکوم کرد.
این شورا در بیانیه خود با استناد به «قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی به کنوانسیون بینالمللی منع و مجازات جنایت آپارتاید» آورده است که «هر گونه اقدامات قانونی و یا اقدامات دیگر که منظور از آنها بازداشتن گروه یا گروههایی از مشارکت در زندگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور» باشد مصداق «جنایت آپارتاید» به شمار میرود.
به نوشته این شورا، دولت جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۶۳ به «کنوانسیون بینالمللی منع و مجازات جنایت آپارتاید» پیوسته و ملزم به پیروی از مفاد قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مزبور، مصوب چهارم بهمنماه همان سال در مجلس شورای اسلامی است.
بیانیه این شورا که در سایت ادوارنیوز انتشار یافته همچنین مینویسد: «برخی از دانشجویان تنها به واسطه سابقه همکاری بستگانشان با گروههای مخالف حکومت، از تحصیل محروم شدهاند، و این نوع محرومیت از تحصیل به مجازاتهای خانوادگی در کره شمالی و یا قرون وسطی و اعراب دوران جاهلیت شباهت دارد.»
بیانیه این شورا همچنین نوشته است که «هفت سال پس از روی کار آمدن دولت محمود احمدینژاد، روند محروم کردن دانشجویان از حق اولیه تحصیل همچنان ادامه دارد و دانشجویان ستارهدار و محروم از تحصیل همچنان زندانی هستند و هر روز بر تعداد آنان افزوده میشود».
«شورای دفاع از حق تحصیل» تشکلی است که گروهی از دانشجویان محروم از تحصیل و ستارهدار ایران در سال ۱۳۸۶ تشکیل دادهاند.
به نوشته این شورا، از سال ۸۵ «هر ساله دهها تن» از فعالان دانشجویی بهرغم کسب رتبههای ممتاز در کنکور کارشناسی ارشد، به هنگام مراجعه برای ثبت نام در دانشگاهها با ستارههایی در فرم ثبت نام مواجه شدند، و دانشجویانی که با سه ستاره مواجه شده بودند هرگز نتوانستند ادامه تحصیل دهند.
شورای دفاع از حق تحصیل در بیانیه خود آورده است که این شورا «کراراً بر غیرقانونی بودن ستارهدار کردن دانشجویان تاکید کرده و اعلام میکند محروم کردن دانشجویان از حق اولیه تحصیل اعمال آپارتاید آموزشی محسوب شده و نشانهای از تعطیل کردن قانون اساسی در کشور است.»
این شورا در ادامه بیانیه خود از مقامهای حکومتی ایران خواسته است «ضمن احترام به اصول قانون اساسی و تعهدات بینالمللی خویش، روند محروم کردن دانشجویان از حق تحصیل و ستارهدار کردن فعالان دانشجویی را متوقف، دانشجویان محروم از تحصیل که تنها به دلیل مطالبه حق اولیه تحصیل در زندانهای کشور به سر میبرند را آزاد و امکان ادامه تحصیل دانشجویان ستارهدار و محروم از تحصیل را میسر کنند.»
به نوشته این شورا، برخی از دانشجویان «تنها به واسطه سابقه همکاری بستگانشان با گروههای مخالف حکومت» و شماری دیگر نیز تنها به خاطر «عقاید مذهبی» ازجمله به خاطر بهایی بودن، از تحصیل محروم شدهاند.
«پاکسازی» تدریجی
بیانیه «شورای دفاع از حق تحصیل» در ادامه هدف کامران دانشجو، وزیر علوم، را «پاکسازی دانشگاهها از دانشجویان و استادان منتقد و به صفر رساندن هرگونه فعالیت سیاسی، فرهنگی و صنفی در دانشگاههای کشور» دانسته است.
این بیانیه میافزاید که «سخنان اخیر آقای دانشجو مبنی بر این که دانشگاه محلی برای پشتوانه نظام و دولت است، نیز شاهدی است بر صحت این مدعای ما که ماموریت کامران دانشجو انقلاب فرهنگی دوم است.»
کامران دانشجو، وزیر علوم، اخیرًا گفته بود که دانشجویانی که به گفته او در «فتنه» سال ۸۸ نقش داشتهاند و بعد از اتمام حجت رهبر جمهوری اسلامی در نماز جمعه تیرماه همان سال همچنان به «فتنهگری» ادامه دادند، حق ورود به دانشگاهها را ندارند.
«شورای دفاع از حق تحصیل» در ادامه بیانیه خود نوشته است که «آقای کامران دانشجو که به رغم رسوایی حاصل از جعل مدرک دکترا و دزدی مقاله علمی که منجر به عذرخواهی نشریه منتشر کننده مقاله شد، همچنان بر مقام ریاست بزرگترین دستگاه علمی کشور تکیه زده از وجود فساد در دانشگاهها سخن میگوید و قلدرمآبانه برای دانشجویان خط و نشان میکشد.»
اشاره این بیانیه به مقالهای است که حدود دو سال پیش در نشریه علمی «نیچر» منتشر شد و در آن گفته شد که کامران دانشجو، در مطلبی که در سال ۲۰۰۹ منتشر کرد، بخش مهمی از متون و ارقام خود را از روی مقاله دانشمندان کره جنوبی کپیبرداری کردهاست.
«شورای دفاع از حق تحصیل» سخنان اخیر کامران دانشجو مبنی بر این که «دانشگاه جای منتقدان نیست» را محکوم کرده و از گستردهتر شدن روند محرومیت دانشجویان از تحصیل ابراز نگرانی کرده است.
به نوشته این بیانیه این شورا «بر این باور است که کامران دانشجو با قصد انحراف افکار عمومی و سرپوش گذاشتن بر نقاط تاریک زندگی شخصی، سیاسی و فسادهای گسترده اقتصادیاش به صورت مداوم به تهدید دانشجویان و محروم کردن آنان از تحصیل میپردازد.»
نمونههایی از بازداشت و محرومیت
به نوشته «شورای دفاع از حق تحصیل» فعالان دانشجویی بسیاری نیز همچنان در بازداشت و زندانی به سر میبرند و عملاً از تحصیل محروم شدهاند.
این بیانیه به عنوان مثال از میلاد اسدی نام میبرد «که به تازگی و بعد از دو سال از زندان آزاد شده است در حالی که هیچ حکمی از کمیته انضباطی دریافت نکرده، با بهانه واهی غیبت غیرموجه و اتمام سنوات تحصیلی با اقدام غیرقانونی مدیریت آموزشی دانشگاه خواجه نصیر در آستانه اخراج از دانشگاه قرار گرفته است.»
متن این بیانیه میافزاید: «همچنین احکام کمیتههای انضباطی در این مدت صدها دانشجو را از حق تحصیل به طور موقت محروم کردهاست که در مواردی به اخراج دانشجویان منجر شدهاست. تنها از سال ۸۸ تا کنون صدها حکم محرومیت از تحصیل برای فعالان دانشجویی صادر شده: ۴۰ دانشجوی دانشگاه امیرکبیر تهران، قریب ۱۰ دانشجو دانشگاه علامه طباطبایی تهران، بیش از ۳۰ دانشجوی دانشگاه فردوسی مشهد، ۲۰ دانشجوی دانشگاه مازندران و نوشیروانی بابل، ۱۳ دانشجوی دانشگاه بین المللی قزوین، دست کم ۲۰ دانشجوی دانشگاه علم و صنعت، ۱۵ دانشجوی دانشگاه شیراز، ۱۰ دانشجوی دانشگاه شهرکرد، ۲ دانشجوی آزاد شهرکرد، ۴ دانشجوی دانشگاه ارومیه، ۵ دانشجوی دانشگاه علوم فنون بابل، ۵ دانشجوی ازاد تهران مرکز، ۷ دانشجوی دانشگاه کردستان، ۸ دانشجوی دانشگاه چمران اهواز، ۸ دانشجوی دانشگاه یاسوج، ۹ دانشجوی دانشگاه تبریز، ۳ دانشجوی علوم فنون خرمشهر، ۱۰ دانشجوی دانشگاه صنعتی شاهرود، ۱۵ دانشجوی دانشگاه آزاد مشهد، بیشتر از ۱۰ دانشجو دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه اصفهان و دهها دانشجو از دیگر دانشگاههای سراسر کشور.
عده بسیاری از این دانشجویان همزمان با احکام محرومیت از تحصیل با بازداشت و زندان غیر قانونی هم مواجه شدهاند تا جایی که تنها در دانشگاه مازندران ۱۳ نفر از دانشجویان محروم از تحصیل بازداشت و زندانی شدهاند.
در ادامه بیانیه آمده است: در ادامه همین روند در روزهای گذشته کاوه رضایی دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه همدان به تازگی برای اجرای حکم ناعادلانه ۱۸ ماه حبس تعزیری به واسطه فعالیتهای دانشجوی اش، به بند قرنطینه زندان ندامتگاه کرج منتقل شده و بدون رعایت اصل تفکیک جرایم زندانی است. معین غمین دانشجوی دانشگاه علوم و فنون بابل نیز از دیگر دانشجویان محروم از تحصیل است که به تازگی بازداشت شدهاست.
افتخار برزگریان دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه فردوسی مشهد نیز که پیش از این مدت ۸ ماه در بند پنج زندان وکیل آباد مشهد همراه صدها زندانی محکوم به اعدام زندانی بود، مجددا به این زندان فراخوانده شده و در مکان نامعلومی زندانی شدهاست.
سید ضیا نبوی، مجید دری، مهدیه گلرو، اشکان ذهابیان، پیمان عارف، حسام سلامت، مجید توکی، عماد بهاور، علیرضا خوشبخت، زهرا جانی پور، زهرا توحیدی، علی قلی زاده، سمیه رشیدی، حجت عربی، افتخار برزگریان، مهسا جزینی، شیوا نظر آهاری، کوهیار گودرزی، نوید خانجانی، اسماعیل سلمانپور، علی نظری، علی تقی پور، ایمان صدیقی، حسین قابل، محسن برزگر، سعید جلالی فر، سارا خادمی، احسان قشقایی، وحید عابدینی، مهدی عربشاهی، مرتضی سمیاری، علی عجمی، مهدی گیلانی، فرزانه نجار نژاد، حسین احمد نژاد، عادل طائی نیا، علی پرویز، فرشاد عزیزی، کاوه رضایی، عبدالجلیل رضایی، مهدی خدایی، سلمان سیما، امین ریاحی، علی اکبر محمد زاده، میلاد اسدی، آرش صادقی، معین غمین و دهها دانشجوی محروم از تحصیل دیگر در سه سال گذشته بازداشت شده و به حبسهای طولانی محکوم شدهاند.
بیانیه «شورای دفاع از حق تحصیل» در پایان یادآور میشود که برخی از این دانشجویان محروم از حق تحصیل همچون ضیا نبوی، سعید جلالیفر، مجید دری، مجید توکلی، عماد بهاور، مهدیه گلرو، افتخار برزگریان، کاوه رضایی، آرش صادقی، علیاکبر محمدزاده، معین غمین و علی عجمی همچنان در زندان به سر میبرند.
شورای دفاع از حق تحصیل در بیانیه سال ۱۳۹۰ خود، آن سال را «از سیاهترین سالهای تاریخ دانشگاه» عنوان کرده و ابراز امیدواری کرده بود که سال جدید، «سال آزادی و لغو تمام احکام محرومیت و زندان دانشجویان باشد».
این شورا در بیانیه خود با استناد به «قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی به کنوانسیون بینالمللی منع و مجازات جنایت آپارتاید» آورده است که «هر گونه اقدامات قانونی و یا اقدامات دیگر که منظور از آنها بازداشتن گروه یا گروههایی از مشارکت در زندگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور» باشد مصداق «جنایت آپارتاید» به شمار میرود.
به نوشته این شورا، دولت جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۶۳ به «کنوانسیون بینالمللی منع و مجازات جنایت آپارتاید» پیوسته و ملزم به پیروی از مفاد قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مزبور، مصوب چهارم بهمنماه همان سال در مجلس شورای اسلامی است.
بیانیه این شورا که در سایت ادوارنیوز انتشار یافته همچنین مینویسد: «برخی از دانشجویان تنها به واسطه سابقه همکاری بستگانشان با گروههای مخالف حکومت، از تحصیل محروم شدهاند، و این نوع محرومیت از تحصیل به مجازاتهای خانوادگی در کره شمالی و یا قرون وسطی و اعراب دوران جاهلیت شباهت دارد.»
بیانیه این شورا همچنین نوشته است که «هفت سال پس از روی کار آمدن دولت محمود احمدینژاد، روند محروم کردن دانشجویان از حق اولیه تحصیل همچنان ادامه دارد و دانشجویان ستارهدار و محروم از تحصیل همچنان زندانی هستند و هر روز بر تعداد آنان افزوده میشود».
«شورای دفاع از حق تحصیل» تشکلی است که گروهی از دانشجویان محروم از تحصیل و ستارهدار ایران در سال ۱۳۸۶ تشکیل دادهاند.
به نوشته این شورا، از سال ۸۵ «هر ساله دهها تن» از فعالان دانشجویی بهرغم کسب رتبههای ممتاز در کنکور کارشناسی ارشد، به هنگام مراجعه برای ثبت نام در دانشگاهها با ستارههایی در فرم ثبت نام مواجه شدند، و دانشجویانی که با سه ستاره مواجه شده بودند هرگز نتوانستند ادامه تحصیل دهند.
شورای دفاع از حق تحصیل در بیانیه خود آورده است که این شورا «کراراً بر غیرقانونی بودن ستارهدار کردن دانشجویان تاکید کرده و اعلام میکند محروم کردن دانشجویان از حق اولیه تحصیل اعمال آپارتاید آموزشی محسوب شده و نشانهای از تعطیل کردن قانون اساسی در کشور است.»
این شورا در ادامه بیانیه خود از مقامهای حکومتی ایران خواسته است «ضمن احترام به اصول قانون اساسی و تعهدات بینالمللی خویش، روند محروم کردن دانشجویان از حق تحصیل و ستارهدار کردن فعالان دانشجویی را متوقف، دانشجویان محروم از تحصیل که تنها به دلیل مطالبه حق اولیه تحصیل در زندانهای کشور به سر میبرند را آزاد و امکان ادامه تحصیل دانشجویان ستارهدار و محروم از تحصیل را میسر کنند.»
به نوشته این شورا، برخی از دانشجویان «تنها به واسطه سابقه همکاری بستگانشان با گروههای مخالف حکومت» و شماری دیگر نیز تنها به خاطر «عقاید مذهبی» ازجمله به خاطر بهایی بودن، از تحصیل محروم شدهاند.
«پاکسازی» تدریجی
بیانیه «شورای دفاع از حق تحصیل» در ادامه هدف کامران دانشجو، وزیر علوم، را «پاکسازی دانشگاهها از دانشجویان و استادان منتقد و به صفر رساندن هرگونه فعالیت سیاسی، فرهنگی و صنفی در دانشگاههای کشور» دانسته است.
این بیانیه میافزاید که «سخنان اخیر آقای دانشجو مبنی بر این که دانشگاه محلی برای پشتوانه نظام و دولت است، نیز شاهدی است بر صحت این مدعای ما که ماموریت کامران دانشجو انقلاب فرهنگی دوم است.»
کامران دانشجو، وزیر علوم، اخیرًا گفته بود که دانشجویانی که به گفته او در «فتنه» سال ۸۸ نقش داشتهاند و بعد از اتمام حجت رهبر جمهوری اسلامی در نماز جمعه تیرماه همان سال همچنان به «فتنهگری» ادامه دادند، حق ورود به دانشگاهها را ندارند.
«شورای دفاع از حق تحصیل» در ادامه بیانیه خود نوشته است که «آقای کامران دانشجو که به رغم رسوایی حاصل از جعل مدرک دکترا و دزدی مقاله علمی که منجر به عذرخواهی نشریه منتشر کننده مقاله شد، همچنان بر مقام ریاست بزرگترین دستگاه علمی کشور تکیه زده از وجود فساد در دانشگاهها سخن میگوید و قلدرمآبانه برای دانشجویان خط و نشان میکشد.»
اشاره این بیانیه به مقالهای است که حدود دو سال پیش در نشریه علمی «نیچر» منتشر شد و در آن گفته شد که کامران دانشجو، در مطلبی که در سال ۲۰۰۹ منتشر کرد، بخش مهمی از متون و ارقام خود را از روی مقاله دانشمندان کره جنوبی کپیبرداری کردهاست.
«شورای دفاع از حق تحصیل» سخنان اخیر کامران دانشجو مبنی بر این که «دانشگاه جای منتقدان نیست» را محکوم کرده و از گستردهتر شدن روند محرومیت دانشجویان از تحصیل ابراز نگرانی کرده است.
به نوشته این بیانیه این شورا «بر این باور است که کامران دانشجو با قصد انحراف افکار عمومی و سرپوش گذاشتن بر نقاط تاریک زندگی شخصی، سیاسی و فسادهای گسترده اقتصادیاش به صورت مداوم به تهدید دانشجویان و محروم کردن آنان از تحصیل میپردازد.»
نمونههایی از بازداشت و محرومیت
به نوشته «شورای دفاع از حق تحصیل» فعالان دانشجویی بسیاری نیز همچنان در بازداشت و زندانی به سر میبرند و عملاً از تحصیل محروم شدهاند.
این بیانیه به عنوان مثال از میلاد اسدی نام میبرد «که به تازگی و بعد از دو سال از زندان آزاد شده است در حالی که هیچ حکمی از کمیته انضباطی دریافت نکرده، با بهانه واهی غیبت غیرموجه و اتمام سنوات تحصیلی با اقدام غیرقانونی مدیریت آموزشی دانشگاه خواجه نصیر در آستانه اخراج از دانشگاه قرار گرفته است.»
متن این بیانیه میافزاید: «همچنین احکام کمیتههای انضباطی در این مدت صدها دانشجو را از حق تحصیل به طور موقت محروم کردهاست که در مواردی به اخراج دانشجویان منجر شدهاست. تنها از سال ۸۸ تا کنون صدها حکم محرومیت از تحصیل برای فعالان دانشجویی صادر شده: ۴۰ دانشجوی دانشگاه امیرکبیر تهران، قریب ۱۰ دانشجو دانشگاه علامه طباطبایی تهران، بیش از ۳۰ دانشجوی دانشگاه فردوسی مشهد، ۲۰ دانشجوی دانشگاه مازندران و نوشیروانی بابل، ۱۳ دانشجوی دانشگاه بین المللی قزوین، دست کم ۲۰ دانشجوی دانشگاه علم و صنعت، ۱۵ دانشجوی دانشگاه شیراز، ۱۰ دانشجوی دانشگاه شهرکرد، ۲ دانشجوی آزاد شهرکرد، ۴ دانشجوی دانشگاه ارومیه، ۵ دانشجوی دانشگاه علوم فنون بابل، ۵ دانشجوی ازاد تهران مرکز، ۷ دانشجوی دانشگاه کردستان، ۸ دانشجوی دانشگاه چمران اهواز، ۸ دانشجوی دانشگاه یاسوج، ۹ دانشجوی دانشگاه تبریز، ۳ دانشجوی علوم فنون خرمشهر، ۱۰ دانشجوی دانشگاه صنعتی شاهرود، ۱۵ دانشجوی دانشگاه آزاد مشهد، بیشتر از ۱۰ دانشجو دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه اصفهان و دهها دانشجو از دیگر دانشگاههای سراسر کشور.
عده بسیاری از این دانشجویان همزمان با احکام محرومیت از تحصیل با بازداشت و زندان غیر قانونی هم مواجه شدهاند تا جایی که تنها در دانشگاه مازندران ۱۳ نفر از دانشجویان محروم از تحصیل بازداشت و زندانی شدهاند.
در ادامه بیانیه آمده است: در ادامه همین روند در روزهای گذشته کاوه رضایی دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه همدان به تازگی برای اجرای حکم ناعادلانه ۱۸ ماه حبس تعزیری به واسطه فعالیتهای دانشجوی اش، به بند قرنطینه زندان ندامتگاه کرج منتقل شده و بدون رعایت اصل تفکیک جرایم زندانی است. معین غمین دانشجوی دانشگاه علوم و فنون بابل نیز از دیگر دانشجویان محروم از تحصیل است که به تازگی بازداشت شدهاست.
افتخار برزگریان دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه فردوسی مشهد نیز که پیش از این مدت ۸ ماه در بند پنج زندان وکیل آباد مشهد همراه صدها زندانی محکوم به اعدام زندانی بود، مجددا به این زندان فراخوانده شده و در مکان نامعلومی زندانی شدهاست.
سید ضیا نبوی، مجید دری، مهدیه گلرو، اشکان ذهابیان، پیمان عارف، حسام سلامت، مجید توکی، عماد بهاور، علیرضا خوشبخت، زهرا جانی پور، زهرا توحیدی، علی قلی زاده، سمیه رشیدی، حجت عربی، افتخار برزگریان، مهسا جزینی، شیوا نظر آهاری، کوهیار گودرزی، نوید خانجانی، اسماعیل سلمانپور، علی نظری، علی تقی پور، ایمان صدیقی، حسین قابل، محسن برزگر، سعید جلالی فر، سارا خادمی، احسان قشقایی، وحید عابدینی، مهدی عربشاهی، مرتضی سمیاری، علی عجمی، مهدی گیلانی، فرزانه نجار نژاد، حسین احمد نژاد، عادل طائی نیا، علی پرویز، فرشاد عزیزی، کاوه رضایی، عبدالجلیل رضایی، مهدی خدایی، سلمان سیما، امین ریاحی، علی اکبر محمد زاده، میلاد اسدی، آرش صادقی، معین غمین و دهها دانشجوی محروم از تحصیل دیگر در سه سال گذشته بازداشت شده و به حبسهای طولانی محکوم شدهاند.
بیانیه «شورای دفاع از حق تحصیل» در پایان یادآور میشود که برخی از این دانشجویان محروم از حق تحصیل همچون ضیا نبوی، سعید جلالیفر، مجید دری، مجید توکلی، عماد بهاور، مهدیه گلرو، افتخار برزگریان، کاوه رضایی، آرش صادقی، علیاکبر محمدزاده، معین غمین و علی عجمی همچنان در زندان به سر میبرند.
شورای دفاع از حق تحصیل در بیانیه سال ۱۳۹۰ خود، آن سال را «از سیاهترین سالهای تاریخ دانشگاه» عنوان کرده و ابراز امیدواری کرده بود که سال جدید، «سال آزادی و لغو تمام احکام محرومیت و زندان دانشجویان باشد».